کشف یک ملکول بسیار عجیب در سطح تایتان که شیمیدانان حتی اسمش را هم نمی‌دانند!
دانشمندان ناسا در جو تایتان مولکول عجیبی را یافته‌اند که هرگز در جو دیگری پیدا نشده. در واقع شیمی‌دان‌های زیادی حتی نامش را نشنیده‌اند یا نمی‌دانند که آن را چطور تلفظ کنند.
کد خبر :
۸۶۷۰۰
بازدید :
۱۱۰۵۱
فرادید | دانشمندان ناسا در جو تایتان مولکول عجیبی را یافته‌اند که هرگز در جو دیگری پیدا نشده. در واقع شیمی‌دان‌های زیادی حتی نامش را نشنیده‌اند یا نمی‌دانند که آن را چطور تلفظ کنند. سایکلوپروپنیلیدن (cyclopropenylidene, C۳H۲). دانشمندان می‌گویند که این مولکول ساده کربنی ممکن است پیش‌ماده‌ای برای ترکیبات پیچیده‌تری باشد که حیات احتمالی در تایتان را تغذیه می‌کند؛ و به نقل از ناسا، محققان این مولکول عجیبی در تایتان را با استفاده از تلسکوپ رادیویی آلما ALMA در شمال شیلی کشف کرده‌اند. کانر نیکسون، دانشمند سیاره‌شناس گودارد ناسا در این‌باره می‌گوید: وقتی متوجه شدم که سایکلوپروپنیلیدن پیدا کرده‌ام، پیش خودم گفتم این خیلی غیر منتظره است. یافته‌های او و گروهش ۲۴ مهر ماه در Astronomical Journal منتشر شد.
به گزارش فرادید، هرچند دانشمندان این مولکول را قسمت‌های مختلف کهکشان پیدا کرده‌اند، اما یافتن آن در جو غیر منتظره بود. زیرا سایکلوپروپنیلیدن به راحتی با مولکول‌های دیگری اطرافش ترکیب شده و گونه‌های جدید می‌سازد. اخترشناس‌ها C۳H۲ را فقط در ابر‌های غبار و گازی که مابین منظومه‌های ستاره‌ای معلق هستند پیدا کرده‌اند. به بیان دیگر، مناطقی که آنقدر سرد هستند و مواد در آن‌ها پراکنده است که واکنش‌های شیمیایی آنجا رخ نمی‌دهند.
اما جو‌های چگالی مانند تایتان، معدن واکنش‌های شیمیایی هستند. دانشمندان به همین دلیل به این قمر زحل علاقمند شده‌اند و ماموریت سنجاقک (Dragonfly) ناسا را برایش طراحی کرده‌اند. گروه نیکسون موفق به شناسایی مقدار جزئی سایکلوپروپنیلیدن شدند، زیرا به لایه‌هایی بالایی جو تایتان نگاه می‌کردند و در آنجا گاز‌های دیگر کمی وجود دارند تا با سایکلوپروپنیلیدن واکنش انجام دهند. دانشمندان هنوز نمی‌دانند چرا سایکلوپروپنیلیدن در جو‌های دیگر مشاهده نشده است. به گفته نیکسون: تایتان در منظومه شمسی بی‌همتاست. تایتان ثابت کرده که گنجینه‌ای از مولکول‌های جدید است.
به نقل از ناسا، محققان این مولکول عجیبی در تایتان را با استفاده از تلسکوپ رادیویی آلما ALMA در شمال شیلی کشف کرده‌اند. کانر نیکسون، دانشمند سیاره‌شناس گودارد ناسا در این‌باره می‌گوید: وقتی متوجه شدم که سایکلوپروپنیلیدن پیدا کرده‌ام، پیش خودم گفتم این خیلی غیر منتظره است. یافته‌های او و گروهش ۲۴ مهر ماه در Astronomical Journal منتشر شد.
هرچند دانشمندان این مولکول را قسمت‌های مختلف کهکشان پیدا کرده‌اند، اما یافتن آن در جو غیر منتظره بود. زیرا سایکلوپروپنیلیدن به راحتی با مولکول‌های دیگری اطرافش ترکیب شده و گونه‌های جدید می‌سازد. اخترشناس‌ها C۳H۲ را فقط در ابر‌های غبار و گازی که مابین منظومه‌های ستاره‌ای معلق هستند پیدا کرده‌اند. به بیان دیگر، مناطقی که آنقدر سرد هستند و مواد در آن‌ها پراکنده است که واکنش‌های شیمیایی آنجا رخ نمی‌دهند.
اما جو‌های چگالی مانند تایتان، معدن واکنش‌های شیمیایی هستند. دانشمندان به همین دلیل به این قمر زحل علاقمند شده‌اند و ماموریت سنجاقک (Dragonfly) ناسا را برایش طراحی کرده‌اند. گروه نیکسون موفق به شناسایی مقدار جزئی سایکلوپروپنیلیدن شدند، زیرا به لایه‌هایی بالایی جو تایتان نگاه می‌کردند و در آنجا گاز‌های دیگر کمی وجود دارند تا با سایکلوپروپنیلیدن واکنش انجام دهند. دانشمندان هنوز نمی‌دانند چرا سایکلوپروپنیلیدن در جو‌های دیگر مشاهده نشده است. به گفته نیکسون: تایتان در منظومه شمسی بی‌همتاست. تایتان ثابت کرده که گنجینه‌ای از مولکول‌های جدید است.
تایتان بزرگترین قمر از میان ۶۲ قمر زحل است. این قمر از جهات بسیاری جذاب است، زیرا از جهات مختلفی شبیه زمین است. برخلاف اکثر قمر‌های منظومه شمسی (حدود ۲۰۰ قمر)، تایتان جو ضخیمی دارد که چهار برابر از جو زمین چگال‌تر است. علاوه بر این دارای ابر، باران، دریاچه، رودخانه و حتی اقیانوسی زیرسطحی از آب‌نمک است.
جو تایتان مانند زمین اکثرا از نیتروژن تشکیل شده و مقداری هم متان دارد. وقتی مولکول‌های متان و نیتروژن در اثر تابش خورشید می‌شکنندگشتره‌ای از مواد شیمی آلی را ایجاد می‌کنند که موجب شده تایتان در صدر فهرست هدف‌های ناسا قرار بگیرد. آن‌ها مایلند بدانند که آیای تایتان قابل سکونت است؟ چه ترکیباتی از جو به روی سطح تایتان می‌ریزید و آیا این مواد از پوسته یخی می‌گذرند و به اقیانوس زیر آن می‌رسند؟ زیرا به نظر محل قابل سکونت این قمر اقیانوس زیرسطحی آن است.
این مولکول حلقه بسته دومین از این نوع بعد از بنزن است که در جو تایتان کشف شده. اهمیت این نوع مولکول‌ها در آنجاست که ستون فقرات هسته سلول‌های DNA و RNA هستند.
به گزارش فرادید، هرچند دانشمندان این مولکول را قسمت‌های مختلف کهکشان پیدا کرده‌اند، اما یافتن آن در جو غیر منتظره بود. زیرا سایکلوپروپنیلیدن به راحتی با مولکول‌های دیگری اطرافش ترکیب شده و گونه‌های جدید می‌سازد. اخترشناس‌ها C۳H۲ را فقط در ابر‌های غبار و گازی که مابین منظومه‌های ستاره‌ای معلق هستند پیدا کرده‌اند. به بیان دیگر، مناطقی که آنقدر سرد هستند و مواد در آن‌ها پراکنده است که واکنش‌های شیمیایی آنجا رخ نمی‌دهند.
اما جو‌های چگالی مانند تایتان، معدن واکنش‌های شیمیایی هستند. دانشمندان به همین دلیل به این قمر زحل علاقمند شده‌اند و ماموریت سنجاقک (Dragonfly) ناسا را برایش طراحی کرده‌اند. گروه نیکسون موفق به شناسایی مقدار جزئی سایکلوپروپنیلیدن شدند، زیرا به لایه‌هایی بالایی جو تایتان نگاه می‌کردند و در آنجا گاز‌های دیگر کمی وجود دارند تا با سایکلوپروپنیلیدن واکنش انجام دهند. دانشمندان هنوز نمی‌دانند چرا سایکلوپروپنیلیدن در جو‌های دیگر مشاهده نشده است. به گفته نیکسون: تایتان در منظومه شمسی بی‌همتاست. تایتان ثابت کرده که گنجینه‌ای از مولکول‌های جدید است.
به نقل از ناسا، محققان این مولکول عجیبی در تایتان را با استفاده از تلسکوپ رادیویی آلما ALMA در شمال شیلی کشف کرده‌اند. کانر نیکسون، دانشمند سیاره‌شناس گودارد ناسا در این‌باره می‌گوید: وقتی متوجه شدم که سایکلوپروپنیلیدن پیدا کرده‌ام، پیش خودم گفتم این خیلی غیر منتظره است. یافته‌های او و گروهش ۲۴ مهر ماه در Astronomical Journal منتشر شد.
هرچند دانشمندان این مولکول را قسمت‌های مختلف کهکشان پیدا کرده‌اند، اما یافتن آن در جو غیر منتظره بود. زیرا سایکلوپروپنیلیدن به راحتی با مولکول‌های دیگری اطرافش ترکیب شده و گونه‌های جدید می‌سازد. اخترشناس‌ها C۳H۲ را فقط در ابر‌های غبار و گازی که مابین منظومه‌های ستاره‌ای معلق هستند پیدا کرده‌اند. به بیان دیگر، مناطقی که آنقدر سرد هستند و مواد در آن‌ها پراکنده است که واکنش‌های شیمیایی آنجا رخ نمی‌دهند.
اما جو‌های چگالی مانند تایتان، معدن واکنش‌های شیمیایی هستند. دانشمندان به همین دلیل به این قمر زحل علاقمند شده‌اند و ماموریت سنجاقک (Dragonfly) ناسا را برایش طراحی کرده‌اند. گروه نیکسون موفق به شناسایی مقدار جزئی سایکلوپروپنیلیدن شدند، زیرا به لایه‌هایی بالایی جو تایتان نگاه می‌کردند و در آنجا گاز‌های دیگر کمی وجود دارند تا با سایکلوپروپنیلیدن واکنش انجام دهند. دانشمندان هنوز نمی‌دانند چرا سایکلوپروپنیلیدن در جو‌های دیگر مشاهده نشده است. به گفته نیکسون: تایتان در منظومه شمسی بی‌همتاست. تایتان ثابت کرده که گنجینه‌ای از مولکول‌های جدید است.
تایتان بزرگترین قمر از میان ۶۲ قمر زحل است. این قمر از جهات بسیاری جذاب است، زیرا از جهات مختلفی شبیه زمین است. برخلاف اکثر قمر‌های منظومه شمسی (حدود ۲۰۰ قمر)، تایتان جو ضخیمی دارد که چهار برابر از جو زمین چگال‌تر است. علاوه بر این دارای ابر، باران، دریاچه، رودخانه و حتی اقیانوسی زیرسطحی از آب‌نمک است.
جو تایتان مانند زمین اکثرا از نیتروژن تشکیل شده و مقداری هم متان دارد. وقتی مولکول‌های متان و نیتروژن در اثر تابش خورشید می‌شکنندگشتره‌ای از مواد شیمی آلی را ایجاد می‌کنند که موجب شده تایتان در صدر فهرست هدف‌های ناسا قرار بگیرد. آن‌ها مایلند بدانند که آیای تایتان قابل سکونت است؟ چه ترکیباتی از جو به روی سطح تایتان می‌ریزید و آیا این مواد از پوسته یخی می‌گذرند و به اقیانوس زیر آن می‌رسند؟ زیرا به نظر محل قابل سکونت این قمر اقیانوس زیرسطحی آن است.
این مولکول حلقه بسته دومین از این نوع بعد از بنزن است که در جو تایتان کشف شده. اهمیت این نوع مولکول‌ها در آنجاست که ستون فقرات هسته سلول‌های DNA و RNA هستند.
درباره تایتان
تایتان (به فرانسوی: Titan)، یا تیتان، بزرگترین قمر کیوان (زحل) است که در فاصله ۱٫۲ میلیارد کیلومتری از خورشید واقع شده‌است. تیتان بسیار کندتر از زمین به دور خود می‌چرخد، به طوری که یک روز تیتان در حدود ۱۶ روز زمین است. تیتان از نظر میزان جرم، یازدهمین جسم پرجرم در سامانهٔ خورشیدی است.
این قمر در ۲۵ مارس ۱۶۵۵ توسط کریستین هویگنس هلندی کشف شد. تیتان توسط چشم غیر مسلح قابل رؤیت نیست، ولی می‌توان آن را توسط تلسکوپ‌های آماتوری یا حتی برخی دوربین‌های دو چشمی قوی مشاهده نمود. تیتان تنها قمری است که دارای اتمسفر غلیظ بوده و تنها جرمی غیر از زمین است که دارای منابع اثبات شده سطحی مایعات می‌باشد. تیتان غالباً قمری با مشخصات سیاره خوانده می‌شود. تیتان دومین قمر بزرگ در سامانه خورشیدی است. جو تیتان غالباً از نیتروژن است با این حال دارای متان و اتان نیز می‌باشد. وجود باد و باران سطح تیتان را به شکلی مشابه سطح زمین تبدیل کرده‌است. ماهواره‌های زیادی وجود زیست یا مراحل ابتدایی پیدایش شرایط پیشا-زیستی در تیتان را مورد کاوش قرار داده‌اند.
تیتان دارای جوی نسبتاً فشرده و شبیه به زمین در دوران شکل‌گیری آن است. اما با توجه به سرمای شدید (من‌های ۱۸۰ درجه) در ماه تیتان، وجود زیست از نوع زمینی در آن بعید به نظر می‌رسد.
نگاره‌های تازهٔ کاوشگر کاسینی ناسا از وجود دریاچه‌ای حاوی هیدروکربن مایع مانند متان در ماه تیتان حکایت دارد. این نگاره‌ها نشان می‌دهد که سرمای سطح این دریاچه به ۱۸۰ درجه سانتی‌گراد زیر صفر می‌رسید.
در زیر سطح تیتان، ترکیباتی از آب و آمونیاک وجود دارد. این اقیانوس زیرسطحی در حقیقت یک لایه مایع است که محتوی ترکیباتی از آب یا آب و آمونیاک است و در ژرفای بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ کیلومتری از سطح تیتان قرار گرفته‌است. ساختار درونی تیتان از یک لایه یخی تشکیل شده‌است که از هسته سنگی آن از طریق یک لایه مایع جدا شده‌است. این ویژگی موجب می‌شود که سطح جامد تیتان از باد‌های فصلی حاضر در اتمسفر آسیب نبیند.
۰
