(ویدئو) غول های سرخ موی نوادا؛ چرا این کشف حیرت انگیز پنهان می شود؟!

راهنماتو نوشت: در سال 1911 معدنچیانی که تازه کار خود را در غار لاولاک در ایالت نوادا آمریکا آغاز کرده بودند، تنها با چند فوت کندن، ناگهان با اسکلت های عجیبی مواجه شدند که گویی متعلق به غول بود.

اگرچه این کشف از همان ابتدا عجیب می نمود اما این خبر تا سال بعد یعنی در سال 1912 به اطلاع مقامات محلی نرسید. به نظر می رسید که صاحبان معدن در سودای کشف اشیا باارزش خودشان به کاوش پرداختند و تنها یک سال بعد موضوع را به اطلاع مقامات رساندند.

با این همه، وقتی کارشناسان به محل رسیدند هنوز قادر بودند بیش از 1000 اثر با قدمت تا 2000 سال در کنار اسکلت های غول پیکر بیابند. از جمله این آثار می توان به اردک های بافته شده از ترکه های درخت، یک جفت صندل و تعدادی سبد اشاره کرد که همگی انها به طرز شگفت انگیزی بزرگ بودند.

آیا این غول های سرخ مو ساکنان اولیه آمریکا بودند؟

اما مهمتر از همه آثار باقی مانده از چهار اسکلت انسانی بود که اندازه ای بیش از حد بزرگ به همراه موهای قرمز داشتند. روایت های اولیه از زمان اکتشاف این غول ها حکایت از قدی در حدود سه متر دارد. همچنین اشاره شده است که گویا این غول ها زندگی بدوی در این غارها داشته اند.

اما آنچه این موضوع را جالب تر کرد، گزارش سارا وینموکا، دختر رئیس قبیله پایوت ها در کتابی به نام «زندگی در میان پایوت ها» بود. قبیله پایوت ها را اولین ساکنان نوادا می دانند و این کتاب نیز در سال 1883 به چاپ رسیده بود.

در این کتاب سارا در خصوص تاریخ قبیله خود اشاره می کند که زمانی قبیله ای از «بربرها» در نزدیکی قبیله پایوت زندگی می کرد که پایوت ها را می خوردند. آنها دشمن بودند و موهای سرخی داشتند.

وی می افزاید که مقداری از موهای آنها را دارد که نسل در نسل از اجدادش به او رسیده است . همچنین لباسی دارد که از این موی سرخ درست شده و آن هم یادگار اجداد اوست. در نهایت پایوت ها در جنگی برای مرگ و زندگی این غول های سرخ مو را از میان بر می دارند و خود را از دشمنی آنها رها می کنند.

اینها گزارش هایی است که دختر رئیس قبیله پایوت در سال 1883 به ثبت رسانده است، حدود دو دهه قبل از کشف غار لاولاک.

غول های سرخ مو چه شدند؟

اندکی بعد از سر وصدای اولیه در خصوص این اکتشاف، ناگهان همه چیز فرو نشست. تردیدها آغاز شد و برخی مدعی شدند که این استخوان ها مربوط به ماموت های ماقبل تاریخ بودند. برخی نیز مدعی شدند که نوشته های سارا بیشتر برای تاریخ سازی برای قبیله پایوت بود و نه روایتی دقیق از گذشته قوم پایوت.

آثار بدست آمده نیز به خود بومیان پایوت نسبت داده شد و اندازه غیر طبیعی برخی از آثار نیز به فرد یا افرادی از قبیله نسبت داده شد که احتمالا دچار اختلالات رشد اندام بودند. به هرحال ماجرا بیش از یک قرن است که فرو نشسته و کسی علاقه ای به دنبال کردن آن ندارد. با این همه هنوز برخی کارشناسان هستند که به وجود این غول ها باور دارند.

در ادامه گروهی از همین کارشناسان را در یک ویدئوی مستند خواهید دید که چگونه به استنادات موجود در این زمینه اشاره می کنند.