مهندسی شگفت‌انگیز چینی‌ها در ۴ هزار سال قبل
بر اساس مطالعه‌ای که در مجله‌ی Nature WATER منتشر شده است، مردمان دوره‌ی نوسنگیِ ساکن چین، بدون نیاز به یک مرجع دولتی متمرکز، قادر به اجرای شاهکارهای پیچیده‌ی مهندسی بوده‌اند.
فرادید| کشف شبکه‌ای از لوله‌های سرامیکی آب و راه‌آب‌های زهکشی در محوطه‌ی محصور پینگلیانگتای (Pingliangtai)، اطلاعات جدیدی را در مورد چگونگی مدیریت و جهت دادن دوباره به آب توسط مردمان دوران نوسنگی آشکار کرده است.
به گزارش فرادید، پینگلیانگتای در گوشه‌ی جنوب‌غربی روستای داژو در شهرستان هوایانگ در مرکز چین واقع شده است. قدمت این مکان به حدود ۴۳۰۰ سال در دوره‌ی لانگشان می‌رسد. پینگلیانگتای یکی از نخستین مراکز مهم جمعیتی چین بود که حدود ۵۰۰ نفر در آن زندگی می‌کردند.
آب و هوای این منطقه که در دشت وسیع هوآنگ‌هایهای واقع شده بود، ۴۰۰۰ سال پیش متاثر از تغییرات آب و هوایی شدید فصلی بود، که به واسطه‌ی آن، ماهانه به طور معمول نیم متر باران‌های موسمی تابستانی در منطقه می‌بارید.
بخشی از لوله‌کشی سفالی در پینگلیانگتای
مردم پینگلیانگتای یک سیستم زهکشی پیشرفته با لوله‌های آب سرامیکی بهم پیوسته ساخته بودند که به صورت نظام‌منددر امتداد جاده‌ها و دیوارها قرار داشت تا آب باران را هدایت کند. چیدمان پیچیده‌ی این لوله‌ها، به رغم یافتن شواهد اندکی از سلسله‌مراتب اجتماعی توسط باستان‌شناسان، نشان‌دهنده‌ی سطح پیشرفته‌ای از برنامه‌ریزی است.
دکتر ییجی ژوآنگ (موسسه باستان‌شناسی UCL)، نویسنده‌ی ارشد و مسئول مقاله گفته است: «کشف این شبکه از لوله‌های سرامیکی آب بسیار مهم است چون مردم پینگلیانگتای توانسته بودند این سیستم پیشرفته‌ی مدیریت آب را با ابزار عصر سنگ و بدون سازماندهی یک ساختار مرکزی قدرت بسازند و حفظ کنند. چنین سیستمی به سطح قابل‌توجهی از برنامه‌ریزی و هماهنگی در سطح جامعه نیاز داشت و اجرای آن به صورت دسته‌جمعی انجام شده است.»
یکی از نویسندگان مشترک مقاله به نام دکتر‌های ژانگ از دانشگاه پکن گفته است: «پینگلیانگتای یک سایت فوق‌العاده است. شبکه‌ی لوله‌های آب نشان‌دهنده‌ی درک پیشرفته‌ای از مهندسی و آب‌شناسی است که پیش از این تصور می‌کردیم تنها در جوامع سلسله‌مراتبی‌تر امکان‌پذیر بوده است.»
مترجم: زهرا ذوالقدر
