شبحی در اعماق اقیانوس؛ آیا این همان هواپیمایی است که 90 سال قبل گم شد؟

فرادید| روز ۲ ژوئیه ۱۹۳۷، خلبان پیشگام آملیا ارهارت جایی بر فراز اقیانوس آرام، نزدیک پایان پرواز تاریخی خود به دور جهان، ناگهان ناپدید شد. ناپدید شدن مرموز او، چندین دهه، کاوشگرانی را که میلیون‌ها دلار صرف یافتن هواپیمای ناپدیدشده‌ی او کرده‌اند، گیج کرده است.  

به گزارش فرادید، اکنون، یک سرنخ احتمالی جدید به دست آمده است: یک تصویر سونار که طی یک سفر اعزامی در پاییز سال گذشته گرفته شده است. این تصویر، یک شئ شبح‌گونه شبیه هواپیما را نشان می‌دهد که کف اقیانوس آرام گرفته و مکان آن، از جایی که کارشناسان معتقدند محل سقوط ارهارت است، زیاد دور نیست.

ماهیت این شئ تار به طور قطعی تایید نشده است، اما دوروتی کوکرِین، متصدی هوانوردی در موزه ملی هوا و فضای اسمیتسونیان، می‌گوید این یک تصویر جذاب است که ارزش نگاه دوباره را دارد. 

این سفر اعزامی توسط تونی رومئو، افسر اطلاعاتی سابق نیروی هوایی ایالات متحده، خلبان و سرمایه‌گذار املاک تجاری از کارولینای جنوبی، رهبری شد. سال ۲۰۲۱، او املاک و مستغلات خود را فروخت و ۱۱ میلیون دلار صرف هزینه این سفر کرد، از جمله خرید تجهیزات پیشرفته برای کمک به جستجو. 

رومئو می‌گوید: «این داستان همیشه مرا مجذوب خود کرده است و تمام چیزهای زندگی من در لحظه مناسب با هم تلاقی پیدا کردند. من در حال خروج از کسب و کار املاک و مستغلات بودم و به دنبال یک پروژه جدید بودم، بنابراین با وجود اینکه در واقع حدود ۱۸ ماه پیش شروع کردم، این چیزی بود که مدت‌ها درباره‌اش فکر و تحقیق می‌کردم.» 

سپتامبر گذشته، تیمی از شرکت اکتشافی Deep Sea Vision که رومئو موسس آن است، با یک کشتی تحقیقاتی از تاراوا، کیریباتی در اقیانوس آرام جنوبی عازم سفر شدند. خدمه ۱۶ نفره که در شیفت‌های ۳۶ساعته کار می‌کردند، از یک وسیله نقلیه خودکار زیر آبی مجهز به سونار برای جستجوی کف دریا استفاده کردند و تقریباً ۵۲۰۰ مایل مربع را جستجو کردند. 

حدود ۹۰ روز پس از سفر، تیم در حال بررسی تصاویر سونار بود و متوجه یک شئ غیرعادی در داده‌های ۶۰ روز پیش شد. این شئ مرموز تقریباً به شکل و اندازه یک هواپیما بود و تقریباً در ۱۰۰ مایلی جزیره هاولند شناسایی شد که کارشناسان فکر می‌کنند محل سقوط هواپیمای ارهارت است. این شی حدود ۱۶۴۰۰ فوت زیر سطح آب بود. 

نظر خدمه این بود که برای بازگشت به محل و بررسی دقیق‌تر خیلی دیر شده است. دوربین وسیله نقلیه زیرآبی هم شکسته بود، به این معنا که حتی اگر به محل شناسایی بازمی‌گشتند، نمی‌توانستند چیزی ببینند. اما رومئو ناامید نیست و امیدوارست در آینده بتواند از این منطقه دوباره بازدید کند: «این شاید هیجان‌انگیزترین کاری باشد که در زندگی انجام داده‌ام. احساس می‌کنم یک کودک ۱۰ساله هستم که در جستجوی گنج است.» 

گذشته از این، تصویر سونار به قدر کافی دقیق نیست تا کارشناسان بتوانند بر اساس آن، نتیجه‌گیری قطعی کنند. 

دیوید جوردن که سه بار به دنبال هواپیمای گمشده ارهارت بوده و یکی از بنیانگذاران و رئیس شرکت اکتشاف اقیانوسی Nautico است، می‌گوید: «به نظر می‌رسد این شئ نوعی هواپیماست. ویژگی‌هایی شبیه هواپیما دارد. اما می‌تواند گمراه‌کننده باشد. تا با دوربین به سراغش نرویم، نمی‌توانیم بگوییم هواپیمای ارهارت است.» 

در ماموریت‌های آینده، برای شناسایی دقیق این شی، تصاویر ایده‌آل‌تری با جزئیات (از جمله شماره ثبت هواپیما) ثبت خواهد شد یا دست‌کم، ابعاد و شکل جسم غوطه‌ور با وضوح بیشتری نشان داده خواهد شد تا بلکه ببینیم آیا با مدل وسیله نقلیه ارهارت مطابقت دارد یا خیر. 

این موضوع به تحقیقات بیشتری نیاز دارد. مرحله اول، یافتن چیزی بود که واقعاً ارزش بررسی بیشتر را دارد. مرحله دوم، تأیید این است که این شئ هواپیمای واقعی است و مرحله سوم این است که آیا می‌توان آن را بیرون کشید یا باید همانجا به حال خود رهایش کنیم. 

ارهارت زمان ناپدید شدن، یک سلبریتی جهانی بود. رومئو او را به تیلور سویفت امروزی تشبیه می‌کند. در ژوئن ۱۹۲۸، ارهارت نخستین زنی بود که از اقیانوس اطلس عبور کرد (به عنوان مسافر خلبانان ویلمر استولتس و لوو گوردون)، شاهکاری که او را به ستاره‌ای بین‌المللی تبدیل کرد. 

نزدیک چهار سال بعد، در ماه مه ۱۹۳۲، او با تبدیل شدن به نخستین زنی که به تنهایی از اقیانوس اطلس عبور کرد، دوباره خبرساز شد. اواخر همان سال، او نخستین زنی بود که به تنهایی در سراسر آمریکای شمالی پرواز کرد و بازگشت. و سال ۱۹۳۵، او نخستین کسی بود که بدون در نظر گرفتن جنسیت، به تنهایی از هونولولو، هاوایی به اوکلند، کالیفرنیا پرواز کرد. 

ارهارت و افسر راه او، فِرِد نونان

تابستان سال ۱۹۳۶، این خلبان مشهور شروع به برنامه‌ریزی بلندپروازانه‌ترین سفر خود کرد: دور زدن کره زمین. روز ۲۰ می‌۱۹۳۷، ارهارت و افسر راه او، فِرِد نونان، از اوکلند برای نخستین مرحله سفر عازم شدند. آن‌ها نزدیک به ۲۲۰۰۰ مایل پرواز کردند و در میامی، آمریکای جنوبی، آفریقا و هند در طول مسیرشان به سمت شرق، توقف کردند. 

اواخر ژوئن، آن‌ها به لائه در پاپوآ گینه نو رسیده بودند. پس از چند روز استراحت، آن‌ها به سمت جزیره هاولند، یک رخنمون کوچک و خالی از سکنه در اقیانوس آرام حرکت کردند، جایی که یک ایستگاه سوخت‌گیری برای سفر آن‌ها ساخته شده بود. گارد ساحلی ایالات متحده یک کشتی به نام Itasca نزدیک آن مستقر کرده بود تا به فرود آن‌ها کمک کند. 

اپراتورهای کشتی Itasca پیام‌های رادیویی ارهارت را هنگامی که به جزیره نزدیک و نزدیکتر می‌شد، شنیدند. اما در نهایت ارتباط آن‌ها قطع شد. ارهارت و نونان ناپدید شدند. 

نیروی دریایی و گارد ساحلی ایالات متحده، ۱۶ روز را بدون موفقیت صرف جستجوی این دو نفر کردند. حدود یک سال و نیم بعد، در ۵ ژانویه ۱۹۳۹، ارهارت مرده اعلام شد. 

نظریه‌ها در مورد ناپدید شدن مرموز او بسیار زیاد است. برخی حدس می‌زنند او جاسوس بوده یا توسط یک ارتش خارجی دستگیر شده است. اما ساده‌ترین توضیح قابل قبول‌ترین است: احتمالاً سوخت ارهارت و نونان نزدیک جزیره هاولند تمام شده است.

مترجم: زهرا ذوالقدر