(تصاویر) کشف شیشه‌های باستانی «جمع کردن اشک» در یک مقبرۀ رومی
مقبره‌های رومی ۱۸۰۰ ساله در بلغارستان شامل مدال بزرگی منقوش به تصویر امپراتور و بطری‌های شیشه‌ای برای جمع‌آوری اشک‌های عزاداران می‌شود.
فرادید| یک کشاورز در کشور بلغارستان به طور تصادفی دو قبر یک خانواده ثروتمند دوره رومی را کشف کرد؛ خانواده‌ای که به نظر می‌رسد داستان غم‌انگیزی داشته‌اند. باستان‌شناسان می‌گویند دو گور بزرگ کشف‌شده در شمال بلغارستان احتمالا داستان غم‌انگیز زمین‌داران ثروتمندی را در خود دارند که فرزندشان در قرن سوم پس از میلاد از دنیا رفته است.
به گزارش فرادید، این کشاورز ماه دسامبر ۲۰۲۳، به طور غیرمنتظره‌ای این گورها را حین شخم زدن مزرعه خود در روستای نُوا واربوفکا پیدا کرد. از آنجا که این منطقه در دوران باستان یک استان رومی به نام موزیا بوده، باستان‌شناسان موزه تاریخ منطقه‌ای وِلیکو تارنوُوُ اقدام به حفاری آن‌ها کردند.
شیشه‌های موسوم به لاکریماتوری که احتمالا برای جمع کردن اشک عزاداران به کار می‌رفتند
هر دو گور از آجر ساخته شده بودند، دیوارها گچ‌بری شده بود و تخته‌سنگ آهکی بزرگی روی آن‌ها را پوشانده بود. تخته‌سنگ بزرگ‌تر تقریباً ۳ متر طول داشت و حاوی بقایای دو فرد بالغ شامل یک مرد و یک زن میشد که هر دو حدود ۴۵ تا ۶۰ سال سن داشتند و همراه جواهرات، سکه‌ها و ظروف سرامیکی و شیشه‌ای دفن شده بودند.
قبر کوچک‌تر که کمی پیش‌تر از دو قبر دیگر ساخته شده بود، حاوی اسکلت کودکی ۲ تا ۳ساله و مدال بزرگ برنزی کمیابی بود که تصویر روی آن، بازدید امپراتور روم کاراکالا از پِرگامون در سال ۲۱۴ پ. م. در آسیای صغیر (ترکیه امروزی) را نشان میداد؛ جایی که او به دنبال معبد اسکلپیوس، خدای شفا بود. در مجموع، ممکن است این دو گور استراحتگاه ابدی یک خانواده باشند.
به نظر می‌رسد برخی از سنگ‌آهک‌های گورها از معدنی نزدیک Nicopolis ad Istrum، آمده باشند، یک شهر رومی اوایل بیزانس که امپراتور تراژان در اوایل قرن دوم تأسیس شد. کالین چاکاروف، باستان‌شناس در موزه تاریخ منطقه‌ای ولیکو تارنوو گفته است: «این ویژگی و نشانه‌های دیگر سبب می‌شود فکر کنیم متوفیان به نوعی با قلمروی Nicopolis ad Istrum مرتبط بوده‌اند.»
ایوان تزاروف، مدیر موزه تاریخ منطقه‌ای ولیکو تارنوو می‌گوید: «کشف چنین مقبره‌هایی در قلمروی بلغارستان تعجب‌آور نیست، چون آب و هوا و خاک برای رشد محصولات کشاورزی بسیار خوب است. احتمالاً مقبره‌ها متعلق به زمین‌داران ثروتمند بوده، زیرا آن زمان رسم بود زمین‌داران را در املاک خودشان دفن کنند».
به گفته تزاروف، آثار کشف‌شده حین حفاری هنوز در آزمایشگاه موزه در حال پردازش هستند. این آثار شامل اشیایی می‌شود که متوفی در طول زندگی از آن‌ها استفاده کرده و همچنین اشیائی که قرار است در زندگی پس از مرگ او را همراهی کنند. علاوه بر جواهرات ساخته‌شده از مهره‌های شیشه‌ای و طلا، شش سکه متعلق به سال‌های ۲۰۰ تا ۲۲۵ پ. م. چراغ، کفش چرمی و چندین بطری شیشه‌ای پیدا شدند که سه تای آن‌ها «لاکریماتوری» بودند؛ بطری‌های کوچکی که گمان می‌رود برای جمع‌آوری اشک‌های عزاداران به کار می‌رفتند. این بطری‌ها در نهایت در درون گور و به همران متوفیان دفن می‌شدند.
چاکاروف می‌گوید: «فکر کنم داستان این خانواده از نیمه اول قرن سوم غم‌انگیز است: نوزاد مرده‌ای که توسط والدینشان دفن شده و والدینی که آرامگاه ابدی‌شان در همان نقطه‌ای است که فرزندشان را آنجا دفن کرده‌اند».
چاکاروف قصد دارد در این منطقه کار کند تا محل زندگی این افراد را بیابد که به گمان او احتمالاً نزدیک همین گورهای تازه کشف‌شده است.
مترجم: زهرا ذوالقدر
