کشف دو محراب خون و شراب در معبد پیشگوهای باستانی

فرادید| پروفسور نیکولای اُوچاروف، رئیس تیم کاوش پرپریکون، از کشف دو محراب خبر داده که یکی از آن‌ها برای قربانی کردن و جاری کردن خون کاربرد داشته است.

به گزارش فرادید، پروفسور نیکولای اوچاروف که حدود ۲۵ سال است حفاری‌های این مکان را مدیریت می‌کند، گفته که این محراب‌ها به طور کامل این واقعیت را ثابت می‌کنند که معبد بزرگ دیونیسوس در این مجموعه قرار داشته است. 

کاهنان زن یا پیشگویان معروف دیونیسوس در تراکیه، آینده‌ی باشکوه اسکندر مقدونی و آگوستوس، نخستین امپراتور روم را پیشگویی کردند. این چیزیست که مورخان باستان به ما می‌گویند. با این حال، هیچ یک از این منابع باستانی توصیف دقیقی از مکان زیارتگاه ارائه نکرده‌اند، جز اینکه می‌گویند در بلندترین کوه تراکیه، در سرزمین‌های قبیله ساتری بوده است. تا کنون، مورخان ادعا کرده‌اند که پیشگوها در اصل در کوه‌های رودوپ و استارا پلانینا مستقر بودند و با پیشگوی مستقر در معبد دلفی آپولو بر سر اعتبار و دقت پیشگویی رقابت داشتند. 

با این حال، پرپریکون بزرگترین سکونتگاه کلان‌سنگی (مگالیتی) در بالکان است و پیشینه‌ای ۸۰۰۰ ساله دارد و با گذشت زمان تمدن‌های مختلفی مانند تراکیه‌ای‌ها، رومی‌ها، بیزانسی‌ها و امپراتوری بلغارستان قرون وسطی از آن استفاده کردند. 

در پرپریکون، محراب‌ها و پرستشگاه‌های سنگی متعددی که احتمالاً برای مراسم مذهبی بزرگداشت دیونوسوس کاربرد داشتند توسط باستان‌شناسان کشف شده‌اند. این محراب‌ها که مستقیماً در صخره حک شده‌اند، معمولاً حوضچه‌هایی دارند که شاید از آن‌ها برای شراب‌ریزی استفاده شده باشد. دیونوسوس در آیین‌های پنهایی اورفیسمی (مجموعه‌ای از اعمال مذهبی که از تراکیه آغاز شد)، محوریت داشت. 

برخی محققان حدس می‌زنند خدای تراکیایی زاگرئوس، پسر زئوس و پرسفونه که از جانب تیتان‌ها قطعه قطعه و دوباره متولد شد، گاهی به یک دیونوسوس اورفیک تشبیه می‌شد و با فرقه‌های اسرارآمیز و چرخه حیات و مرگ ارتباط داشت. سابازیوس، پدر آسمان و سوارکار، خدای دیگری بود که در تراکیه پرستش می‌شد و شاید بر تفسیرهای بعدی دیونیزوس نیز اثر گذاشته باشد. 

پروفسور نیکولای اوچاروف توضیح می‌دهد: «نخستین قربانی‌ها ۳۰۰۰ تا ۳۲۰۰ سال پیش در پایان عصر برنز و آغاز عصر آهن انجام شدند و از آنجا که محراب مربوط به دوران روم است، ما از داده‌های بدست‌آمده آن عصر استفاده می‌کنیم و یک بازسازی مقایسه‌ای انجام می‌دهیم.» 

پروفسور نیکولای اوچاروف در حال شرح عملکرد محراب

او اشاره کرد که به احتمال زیاد این محراب برای خدایان زیرزمینی بوده، جایی که لازم بوده مردم لباس سیاه بپوشند و حیوانات خز سیاه داشته باشند. وی افزود حیوانات قربانی نیز حتماً باید کوچک و سالم می‌بودند و حیوان باید با خواست خود به سمت قربانگاه می‌رفت نه با زور. 

اوچاروف می‌گوید محراب به احتمال زیاد اواخر عصر برنز یا آغاز عصر آهن ساخته شده و در قرون وسطی متروکه شده و مربوط به معابد قرن با اطمینان میگوید دو محراب بزرگ قربانی آغاز کار اکتشاف هستند و باید انتظار یافتن تعداد بیشتری از آن‌ها را داشت. کاوش در پرپریکون تا اوایل ماه نوامبر ادامه خواهد داشت.

مترجم: زهرا ذوالقدر