کودک «29 هزارساله» از غاری در تایلند بیرون آمد

فرادید| باستان‌شناسان اعلام کردند استخوان‌های ۲۹ هزار ساله یک کودک که در تایلند کشف شده، قدیمی‌ترین بقایای انسانی یافت‌شده در این کشور محسوب می‌شود. 

به گزارش فرادید، این کودک که «پنگپاند» نام‌گذاری شده (با الهام از یک شخصیت کارتونی تایلندی) پیش از آنکه به‌طور ناگهانی جانش را از دست بدهد، احتمالاً با خانواده‌های شکارچی-گردآورنده نزدیک سواحل زندگی می‌کرده است. هم اسکلت و هم شیوه دفن، اطلاعات تحول‌برانگیزی درباره تایلند در عصر سنگ ارائه می‌دهند. 

کشف این بقایا ماه گذشته در یک کنفرانس خبری اعلام شد که توسط اداره هنرهای زیبای دولت تایلند و اداره ملی پارک‌ها، حیات‌وحش و حفاظت از گیاهان برگزار شد. این اسکلت همراه با غارنگاره‌های متعدد در محوطه باستان‌شناسی «Tham Din» یا «غار خاکی» در پارک ملی «خائو سم روی یوت» یافت شده است. 

باستان‌شناسان سال ۲۰۲۰ مطالعه روی نقاشی‌هایی را آغاز کردند که با رنگ اخرای قرمز روی دیوارها و سقف سه تالار در غار «تام دین» کشیده شده بودند. بیشتر این نقاشی‌ها تصاویری از انسان‌ها بودند و برخی از آن‌ها در حال شکار گوزن و میمون با تیر و کمان بودند. کانیکا پرِمجای، سرپرست تیم باستان‌شناسی گفته که سنگ‌ها و رنگ اخرای قرمز ممکن است نماد خون و قدرت باشند. 

باستان‌شناسان به تازگی زیر این آثار، محل دفن یک کودک هومو ساپینس (انسان خردمند) را کشف کرده‌اند که بین ۶ تا ۸ سال سن داشته است. این کودک به پشت دراز کشیده و دست‌ها و پاهایش نزدیک به بدن قرار داشتند. این نحوه قرارگیری بدن نشان می‌دهد جسد را احتمالاً پیش از دفن، در پارچه‌ای پیچیده یا بسته بودند. 

وجود خاکستر و زغال در قبر نشان می‌دهد پس از قرار دادن جسد در قبر، اطرافش آتش افروخته شده است. هدف از این کار، دود دادن به جسد برای دور نگه‌داشتن حیوانات وحشی و جلوگیری از انتشار بوی تجزیه بوده است. 

مکان دفن که زیر لایه‌های ارگانیک قرار دارد، نشان می‌دهد این کودک در اواخر دوره پلیستوسین، یعنی بیش از ۲۹.۰۰۰ سال پیش زندگی می‌کرده است. این کشف انقلابی، درک محققان از حضور اولیه انسان در جنوب شرقی آسیا را تغییر خواهد داد. نحوه دقیق دفن و آثار مرتبط با آن، اطلاعات ارزشمندی درباره آیین‌ها و زندگی روزمره این ساکنان باستانی ارائه می‌دهد. 

نمونه‌ای از نقاشی‌های روی دیوار غار

علاوه بر اینکه این کشف قدیمی‌ترین تدفین انسانی کشف‌شده در تایلند تا به امروز است، بقایای «پنگپاند» اطلاعات مهمی درباره چگونگی سازگاری و بقای انسان‌ها در منطقه‌ای ارائه می‌دهد که امروزه عمدتاً زیر آب قرار دارد. در دوره پلیستوسین، سطح دریا به‌مراتب پایین‌تر از امروز بود و این امر سبب نمایان شدن سرزمینی به نام ساندالند (Sundaland) شده بود که بخش‌های وسیعی از جنوب شرقی آسیا را در طول آخرین عصر یخبندان، بین ۱۱۰.۰۰۰ تا ۱۲.۰۰۰ سال پیش به هم متصل می‌کرد. 

شواهد نشان می‌دهند «تام دین» پیشینه‌ای طولانی از سکونت انسانی دارد، از دفن پنگپاند در دوره پلیستوسین گرفته تا استقرار جوامع کشاورزی در دوره هولوسین (Holocene) که از ۱۱.۷۰۰ سال پیش تا به امروز ادامه دارد. متخصصان تأکید کردند ادامه کاوش در این منطقه برای درک بهتر پراکندگی اولیه انسان‌ها ضروری است.

مترجم: زهرا ذوالقدر