(عکس) سفر به تهران قدیم؛ ماجراهای طولانی‌ترین خیابان پایتخت در عمارت مینایی
خانه مینایی یکی از خانه‌های قدیمی و زیبایی است که در طولانی‌ترین خیابان پایتخت، یعنی خیابان ولیعصر(عج)، در محله منیریه و کوچه کریمی طینت قرار گرفته است.
خانه موزه مینایی چند سالی است بعد از مرمت، برای دیدن عموم آماده و به نام موزه خیابان ولیعصر نیز شناخته شده و ماجرای ساخت و تاریخچه این خیابان در این زمان به تصویر کشیده شده است. خانه‌ای که صاحب معروف آن، فرهاد مینایی، آن را به دلیل عشق زیادی که به شنیدن اذان در مسجد فخری داشت خریداری کرده بود.
نصرالله حدادی، تهران‌پژوه، در توضیح تاریخچه مالکیت خانه مینایی به شخصیت‌های منیرالسلطنه و کامران میرزا نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: «منیرالسلطنه یکی از همسران غیرعقدی ناصرالدین شاه بود که در نظر شاه بسیار محبوب بود. کامران میرزا، سومین پسر ناصرالدین شاه بود که از دوران کودکی مورد توجه و محبت پدرش قرار گرفت و به مقام‌ها و مناصب مختلفی دست یافت. او در جوانی به نایب‌السلطنه ملقب شد و بعدها حکومت تهران و منصب وزارت جنگ را نیز به عهده گرفت. کامران میرزا که مادر غیرقجری داشت با وجود محبوبیت زیاد نزد شاه، نتوانست به مقام ولیعهدی برسد.»
اما بعد از فوت کامران میرزا، خانه‌ها و زمین‌ها به عبدالحسین میرزا فرمان‌فرما فروخته شد. او هم یکی از شاهزاده‌های قجری بود. زمین‌ها و املاکی که در محله منیریه وجود داشت، بارها دست‌به‌دست چرخید تا اینکه در سال ۱۳۴۵ فرهاد مینایی، این خانه را از شخصی به نام تقی‌رضا که یکی از قصاب‌های شناخته شده در تهران بود، خریداری کرد. مینایی یکی از وکلای خوشنام در دادگستری تهران بود. او تا سال ۱۳۸۴ که دار فانی را وداع گفت، در همین خانه زندگی می‌کرد. این خانه زیبا در خیابان معروف تهران پس از او به فرزندانش به ارث رسید. آنها هم تا سال‌ها در همین خانه زندگی می‌کردند.
همسر محبوب ناصرالدین شاه به دفاع از رعیت مشهور بود. شاید برای اینکه ایل و تبار قاجاری نداشت و حتی زمانی که به دربارآمد هیچ‌گاه خودش تافته جدا بافته از مردم کوچه و بازار ندید. گفته می‌شود که منیرالسلطنه زنی نیکوکار و دست به‌خیری بود که ارادت بسیاری به اهل‌بیت داشت و همیشه در کارهایش امیرالمؤمنین(ع) را الگو قرار می‌داد و از رعیت دستگیری می‌کرد. منیرالسلطنه زمانی که در حرمسرای شاه زندگی می‌کرد، علاوه بر حقوق دربار از شخص شاه و مهد علیا خلعتی و هدیه زیادی دریافت می‌کرد. به استناد تاریخ، این خلعتی‌ها از قطعه زمین‌هایی در تهران تا جواهرات سلطنتی خیلی مورد اعتنای منیرالسلطنه نبودند. او در طول زندگی خود بناهای زیادی مانند مدرسه و مسجد و گنبد و بارگاه برای امامزادگان ساخت و تمام آنها را برای عموم مردم وقف کرد.
حدادی در ادامه از مشخصات این خانه زیبا می‌گوید: «خانه مینایی مساحتی حدود۵۰۰مترمربع دارد. سبک معماری آن تلفیقی از معماری ایرانی و معماری اروپایی است. این خانه ۲ طبقه و ۱۲ اتاق دارد. حیاط شمالی و جنوبی این خانه باعث شده است اتاق‌های خانه به دو بخش تابستانه و زمستانه تقسیم شوند. نخستین چیزی که در نمای خانه مینایی جلب توجه می‌کند، کتیبه‌ای است که آجرکاری شده و به شکل دو طاووس است و تندیس تاج پادشاه قاجاری در میان آنها قرار گرفته است که باعث زیبایی منحصربه‌فرد این بنا شده است.»
منبع: همشهری
