(تصاویر) قدیمی‌ ترین پنیر جهان ، در آغوش مومیایی ۴ هزار ساله!

در ابتدا به دلیل ظاهر و نوع پوشش، تصور می‌شد که این افراد، مهاجران هندواروپایی بودند که در این جا ساکن شدند. اما پس از بررسی DNA باستانی مشخص شد که نه تنها مهاجر نبودند، بلکه از بومیان این منطقه بودند، اما از نظر ژنتیکی کاملاً با اقوام نزدیک خود متفاوت بودند. مردمانی از نسل جمعیت باستانی شمال اوراسیا، گروهی نسبتا کوچک از شکارچی-گردآورندگانی که از آسیای غربی به آسیای مرکزی مهاجرت کرده اند و پیوندهای ژنتیکی با بومیان آمریکا نیز داشته اند.

جدیدترین مومیایی حدود ۲ هزار سال و قدیمی‌ترین آن حدود ۴ هزار سال قدمت دارد که در تابوت‌های چوبی به شکل قایق دفن شده است، همراه با تیرک‌هایی که به صورت عمود، محل تدفین را مشخص می‌کند. همه مومیایی‌ها به صورت طبیعی و در اثر قرارگیری در محیطی خشک و نمکی، مومیایی شده‌اند.

با وجود رازهای بسیار ‌که در مورد این مومیایی‌ها وجود دارد، داستان به همین‌جا ختم نمی‌شود…!

در ۲۰ سال پیش، محققین ماده ناشناخته و رنگ سفید را شناسایی کردند که به سر و گردن از مومیایی‌ها افتادند. اکنون، پس از گذشت دو دهه و به لطف DNA باستانی، می‌دانیم که این ماده سفید چیزی جز قدیمی‌ترین پنیر شناخته شده در جهان نیست!

در این مطالعه که نتایج آن روز گذشته در ژورنال Cell منتشر شد، محققین با DNA، موفق به شناسایی ژنوم گاو، بز و حتی میکروارگانیسم‌ها شدند.

این پنیر باستانی از پنیر کفیر است که شبیه ماست است، اما با طعمی ملایم‌تر و بافتی شیری‌تر و حاوی همان گونه‌های باکتریایی و قارچی است که در دانه‌های کفیربینیم، می‌تواند وجود داشته باشد. در نتیجه، این شانس را داریم تا منشا و نوع دگرگشت باکتری لاکتوباسیلوس(از باکتری های موجود در این پنیر) طی ۴ هزار سال گذشته را بررسی کنیم.

اما چرا سر و گردن مومیایی‌ها را به پنیر آغشته می‌کردند؟

این پرسشی‌ است که ذهن را به خود می‌سازد و فرضیه‌های گوناگونی پیرامون آن مطرح می‌شود. شاید پنیر، در آن دوران فراتر از یک خوراکی بوده، ماده‌ای ارزشمند است که نه تنها در حیات زمینی، بلکه در زندگی پس از مرگ نیز اهمیت ویژه‌ای دارد…!

منبع: مجله باستان شناس