باستان‌شناسان فرانسوی در جستجوی «یادگاری‌های روی دیوار زندان»

فرادید| ساختمان شماره ۷ مرکز بازداشت اِکرووِز، سال‌هاست به دلیل شرایط غیربهداشتی و خطرناک، خالی از سکنه و متروکه باقی مانده است. این ساختمان قرار بود تخریب شود تا فضا برای ساخت و ساز ساختمانی جدید به سرپرستی وزارت دادگستری فرانسه ایجاد شود. اما پیش از تخریب، باستان‌شناسان به کشفی غیرمنتظره دست یافتند. 

به گزارش فرادید، بر مبنای بیانیه‌ای از بنیاد ملی پژوهش‌های باستان‌شناسی پیشگیرانه فرانسه که در تاریخ ۲۸ مه منتشر شد، متخصصان حوزه‌ی درگیری‌های معاصر به دلیل سابقه نظامی این ساختمان، تصمیم گرفتند پیش از تخریب آن را بررسی کنند. آنها با بررسی این بنا سعی داشتند سیر تحول، تغییرات و بازسازی‌های آن را در صد سال گذشته تحلیل کنند. بخشی از این پژوهش‌ها، توصیف پوشش‌های دیواری ساختمان شماره ۷ بود. 

پژوهشگران علاقه‌مند بودند درباره‌ی تاریخچه‌ی نظامی ساختمان قدیمی پادگان داده‌های بیشتری بدست آورند

مقامات خبر دادند برخی از گچ‌ها و لایه‌های رنگ با دقت و ظرافت و با استفاده از چاقوی جراحی و ابزار خراش‌دهنده برداشته شدند و متخصصان متوجه واژه‌های حک‌شده و نقاشی‌شده زیر لایه‌های بالایی شدند. با کنار زدن لایه‌ها، آن‌ها صدها نوشته روی دیوارها پیدا کردند. این واژگان نام و نام خانوادگی افراد، تاریخ‌ها، شهرها و روستاها بودند و گاهی هم همراه با نقاشی‌هایی برای معرفی بودند. تاریخ نگارش این دیوارنگاره‌ها بین سال‌های ۱۹۲۴ تا ۱۹۲۸ برآورد شده؛ دورانی میان دو جنگ جهانی که در خلال آن، این ساختمان‌ها دیگر پادگان نبودند و هنوز به زندان تبدیل نشده بودند. 

پژوهشگران با برداشتن لایه‌های رنگ و گچ دریافتند این دیوارنگاره‌ها را کارگرانی که یک قرن پیش آنجا اقامت داشتند، روی دیوارها نوشته‌اند

آن زمان این ساختمان محل اقامت موقتی مهاجرانی بوده که به سمت شرق فرانسه برای کار در معادن و کارخانه‌های فولاد در حرکت بودند. بیشتر نام‌های یافت‌شده وابسته به مهاجران لهستانی بود، اما نام‌های فرانسوی، آلمانی، چک، یوگسلاو و ایتالیایی نیز دیده می‌شود. نام شهرها و روستاها به احتمال زیاد محل زادگاه آن‌ها بوده است. 

این بخش از زندان در سال‌های ۱۹۱۳ تا ۱۹۱۴ برای جای‌دهی سپاه ۱۶۸ پیاده‌نظام ساخته شد و در جریان جنگ جهانی اول در قالب بیمارستان تکمیلی شماره ۲۰ از آن استفاده شد. از سال ۱۹۳۹، گروه‌هایی از کارگران اسپانیایی برای تقویت دفاع نظامی فرانسه در آن اسکان داده شدند. 

سال ۱۹۴۰، این پادگان به اردوگاه بازداشت مظنونان ایتالیایی و سپس به اردوگاه اسرای جنگی تحت اشغال آلمان تبدیل شد. 

بیشتر نام‌ها لهستانی بودند، اما بسیاری از کارگران از دیگر کشورهای منطقه نیز آمده بودند

سال ۱۹۴۴، با آزادسازی منطقه به‌دست نیروهای متفقین، این اردوگاه تعطیل شد. سپس به‌عنوان کمپ ترانزیت برای بازگرداندن آلمانی‌ها از اردوگاه‌های غیرنظامی فرانسه به کشورشان استفاده شد. سال ۱۹۴۶، وزارت دادگستری فرانسه کنترل محل را به‌دست گرفت و از آن به عنوان زندان مدرن بهره‌برداری شد. 

با وجود رفت‌وآمدهای بسیار در راهروهای ساختمان شماره ۷، پژوهشگران از شمار زیاد کارگران مهاجری که در فاصله بین دو جنگ آنجا اقامت داشتند، بی‌خبر بودند. در طول سالیان، با رنگ‌آمیزی‌های پیاپی، تخریب دیوارها و بازسازی‌های مختلف، این بخش از تاریخ به‌تدریج از دید پنهان شد. 

مقامات خبر دادند پیش از تخریب نهایی، بخش‌هایی از دیوار که دارای دیوارنگاره هستند، جدا شده و برای مطالعه و نگهداری حفظ خواهند شد

پس از پایان حفاری‌ها، باستان‌شناسان قصد دارند هشت بخش از دیوارهای نوشته‌دار را برای بررسی دقیق‌تر نام‌ها و مکان‌های ثبت‌شده، خارج کنند. 

مترجم: زهرا ذوالقدر