رقصنده‌های 1500 ساله که «روح مردگان» را در خود نگه می‌داشتند
این دو مجسمه استوانه‌ای از جنس خاک رس ممکن است نمایانگر رقصندگانی باشند که ۱۵۰۰ سال پیش در مراسم خاکسپاری به اجرای مراسم می‌پرداختند.
فرادید| در دوران کوفون (۳۰۰ تا ۷۱۰ میلادی) در تاریخ ژاپن، مردم مردگانشان را در تپه‌های بزرگ همراه گورنهاده‌های زیادی دفن می‌کردند. در پیرامون این تپه‌ها اشیایی به نام «هانیوا» وجود داشت، استوانه‌های خاکی که روی آنها مجسمه‌هایی قرار داشت و برای تقدیم به مردگان استفاده می‌شد.
به گزارش فرادید، این دو هانیوا که به نام «رقصندگان» یا «رقصندگان هانیوای سفالی» شناخته می‌شوند در مجموعه موزه ملی توکیو نگهداری می‌شوند. آنها سال ۱۹۳۰ در جریان حفاری یک گورستان باستانی در استان سایتاما، شمال توکیو کشف شدند. گمان می‌رود آنها ۱۵۰۰ سال پیش ساخته شده باشند.
هانیواها در طول دوره کوفون ساخته می‌شدند و کاربردشان تزئین گورها بود. هانیواها که ابتدا استوانه‌های ساده خاکی بودند، به مرور زمان پیچیده‌تر شدند و استوانه‌ها با مجسمه‌هایی از انسان، حیوان، خانه، زره و قایق تزئین شدند. این مجسمه‌ها برای روشن کردن محدوده گورها به کار می‌رفتند و طبق نظر برخی باستان‌شناسان، ژاپنی‌های باستان آنها را نگهدارندۀ ارواح مردگان در درون خودشان می‌دانستند.
رقصندگان هانیوا به دلیل سادگی‌شان چشمگیر هستند.دهان و چشم‌هایشان به شکل سوراخ است و همین موجب می‌شود حالت باز و متعجبی داشته باشند. بازوهایشان شبیه چوب و بخش بالایی بدنشان روی پایه‌ای استوانه‌ای است که پایین آن یک کمربند نازک دیده می‌شود. بازوهای خمیده و دهان‌های باز آنها موجب شده برخی پژوهشگران نتیجه بگیرند آنها خواننده یا رقصنده بوده‌اند.
در پژوهشی در سال ۲۰۰۸، یوشیو نِگیتا باستان‌شناس پیشنهاد کرد این جفت ممکن است یک مرد و یک زن باشند. هانیوای کوچک‌تر خاک رس در پیرامون سرش دارد که شبیه مدل موی روستایی است، بنابراین نگیتا فرض کرد این هانیوا نمایانگر یک کشاورز مرد است. نظریه دیگری که یوشی‌میچی تسوکادا باستان‌شناس در پژوهشی در سال ۲۰۰۷ ارائه کرد این بود که این هانیواها ممکن است دو چوپان مرد باشند که مهار اسب‌هایشان را در دست دارند.
تاکنون هزاران هانیوا از گورستان‌های باستانی ژاپن کشف شده‌اند، زیرا در هر گور شمار زیادی از این اشیاء وجود دارد.
مترجم: زهرا ذوالقدر
