سفر در زمان؛ یادداشت‌های علم، چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۵۲: به شاه گفتم «شاید در قضیه واترگیت فراماسون بین المللی نیکسون را که داشت یک چهره بین المللی می شد دارد خورد می‌کند»

اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.  

 

در ادامه بخشی از یادداشت های او را بخوانید.

 

چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۵۲: امروز صبح از تصادفات عجیب اینکه هیچ کس در منزل به دیدن من نیامد. مثل اینکه آفتاب از غرب طلوع کند....

 

شرفیاب شدم. مدتی درباره مسأله [واترگیت] و [خانه تکانی] shake-up نیکسون بحث و مذاکره شد. شاهنشاه فرمودند: تمام ۲۵۰ ملیون دلاری که برای انتخابات آمریکا خرج می‌شود، اساس آن بر تقلب است. به این معنی که در [جلسه تعیین نامزد حزبی برای ریاست جمهوری] convention بالأخره سرمایه دارهای بزرگ، چه در حزب دموکرات و چه جمهوری خواه، نظر خود را نسبت به کاندید ریاست جمهور اعمال می‌کنند. آن وقت یک مسأله را که قاعدتاً باید جزء تاکتیکهای انتخاباتی به حساب آورد، این همه باد می‌دهند و بزرگ می‌کنند. من عرض کردم: شاید هم فراماسون بین المللی نیکسون را که داشت یک [چهره] figure بین المللی می شد دارد خورد می‌کند کسی چه می‌داند؟ چون اساس فراماسونری خورد کردن شخصیتهای ملی است. گرچه شاهنشاه تظاهر فرمودند که عرض مرا قبول ندارند ولی قدری فکر کردند، یعنی زیاد فکر کردند. بعد به من فرمودند: تو یقین داری که خود نیکسون فراماسون نباشد؟ عرض کردم: خیر. دیگر در این زمینه حرفی نداشتیم بزنیم. 

 

فرمودند: به نهاوندی بگو موضوع سختگیری به دانشگاهها را خودم دستور داده بودم که گارد دانشگاهی این عمل را بکند. یاللعجب! دیروز نخست وزیر شرفیاب شده و این مطلب را در ذهن شاهنشاه گذاشته است. نخست وزیر زرنگی عجیبی دارد. اول در ذهن شاهنشاه می‌گذارد که این امر خودتان بوده تا شاهنشاه تعصب پیدا کنند، بعد هر قصه ای میخواهد در زیر جور میکند. چنان که درمورد دکتر کنی رئیس حزب مردم هم گفته بود که چه طور کسی می‌تواند تفوه بکند به اینکه در دوره سلطنت شاهنشاه آزادی انتخابات نیست؟ باری این ظاهر قضیه است. کسی چه می‌داند که شاهنشاه آن قدر عمیق نباشد که این تظاهرات را هم به صورتی بکند که ما احمقها قبول کنیم که این مسائل و این حرفها جدی است، ولی در هر صورت نقشه اصلی که ترسیم شده، جریان خود را طی کند؟ یعنی این آب جریان داشته و این بساط چنان که باید پا برجا بماند و ما سر در نیاوریم.

 

 به من فرمودند: به دولو هم گفتم همراه بیاید، در صورتی که سه روز پیش به من فرموده بودند که نیاید. این همان امیرهوشنگ دولو کذایی است که من او را ملیجک این عصر لقب داده ام. این هم از عجایب روزگار است که مردی به عظمت و فراست و ذکاوت شاهنشاه چنین عناصری را که هر جور صدمه به او زده و میزنند باز همراه ببرد....