خواستگاری به سبک دایناسور صحرای گُبی
پیش از این باور بر این بود که این حاشیه‌های چین‌دار و طوق‌های پیچیده، به منظور حفاظت از گردن در برابر مهاجمان یا احتمالا به عنوان ابزاری برای تنظیم دمای بدن استفاده می‌شده است. اما یک بررسی جدید می‌گوید که مهم‌ترین کاربرد آن در حقیقت احتمالا جذب جفت بوده است و به همان شکل که طاووس‌ها از پر خود استفاده می‌کند.
در فسیل بسیاری از حیوانات، ساختار‌های غیرمعمولی وجود دارد که در بین حیوانات زنده امروزی دیده نمی‌شود
دانشمندان می‌گویند یک دایناسور به اندازه گوسفند که بیش از هفتاد میلیون سال پیش می‌زیسته در اثر انتخاب طبیعی، دارای طوق بزرگ در گردن شده است. پروتوسراتوپس (نیاشاخ‌چهره) یک گیاهخوار ۱.۸ متری بود که در بیابان گُبی مغولستان می‌زیست.
پیش از این باور بر این بود که این حاشیه‌های چین‌دار و طوق‌های پیچیده، به منظور حفاظت از گردن در برابر مهاجمان یا احتمالا به عنوان ابزاری برای تنظیم دمای بدن استفاده می‌شده است.
دکتر اندرو کناپ، محقق دوره پسادکترا در موزه تاریخ طبیعی می‌گوید: «ما در بسیاری از فسیل حیوانات، ساختار‌ها و ویژگی‌های غیرمعمولی را شاهد هستیم که در واقع در بین حیوانات زنده امروزی دیده نمی‌شود. پروتوسراتوپس‌ها شاخ نداشتند، اما طوق داشتند.
اما در پژوهشی که در روز چهارشنبه منتشر خواهد شد، او و تیمش اسکن‌های سه بعدی ۳۰ جمجمه کامل از حیوان قبل از این حیوان ماقبل تاریخ را تجزیه و تحلیل کرده‌اند.
در حالی که انتخاب جنسی در سنگواره‌ها ظاهر می‌شوند، دانشمندان هیچ شواهد مشخصی مبنی بر دودیسی جنسی - که در آن هر دو جنس یک گونه، سوای اندام‌های تناسلی خود، ویژگی‌های متفاوتی را نشان می‌دهند- پیدا نکردند. اگرچه این ویژگی ممکن است در جانوران موجود بوده باشد (دودیسی جنسی به تفاوت ظاهری بین جنس نر و ماده در یک گونه زیستی گفته می‌شود).
دکتر کناپ می‌گوید: «به طور قطع می‌توان گفت که بین نر و ماده تفاوت بوده است، اما معمولا این تفاوت در اندازه بدن است به طوری که نر‌ها بزرگ‌تر از ماده‌ها هستند و یا بالعکس. چنین چیزی می‌تواند از طریق یک مشخصه دیگر مانند رنگ باشد، که در سنگواره‌ها باقی نمی‌ماند.»
