تفال به حافظ امروز سه شنبه 3 بهمن ماه 1402

فال گرفتن از  آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد

یا بخت من طریق مروت فروگذاشت

یا او به شاهراه طریقت گذر نکرد

گفتم مگر به گریه دلش مهربان کنم

چون سخت بود در دل سنگش اثر نکرد

شوخی مکن که مرغ دل بی‌قرار من

سودای دام عاشقی از سر به درنکرد

هر کس که دید روی تو بوسید چشم من

کاری که کرد دیده من بی نظر نکرد

من ایستاده تا کنمش جان فدا چو شمع

او خود گذر به ما چو نسیم سحر نکرد

شرح لغت: حریف: هم پیشه و همکار و مصاحب /مرغ دل بیقرار: طایر دل پریشان

تفسیر عرفانی:‌

یار ما به سفر رفت و از همراهان و عاشقانش یادی نکرد. مقصود او از این شعر این است که هر یک از مشتاقان که در آرزوی اسیر شدن به دام عشق او هستند، پیوسته در پریشانی به سر می‌برند تا دل را اسیر عشق او سازند و، چون گرفتار عشق او گشتند، خواهان آنند که جان را در راه او نثار سازند و به لقای او برسند.

تعبیر غزل:

تاکنون هر چه از خداوند خواسته ای، به آن رسیده‌ای و هرگاه مشکلی برایت پیش آمده، به طور غیر منتظره حل شده است. خداوند را شاکر باش و تنها از درگاه او طلب روزی کن.