بدن انسان در مرز "محدودیت‌های حرارتی"
هنگامی که حرارت دماسنج مرطوب ازاین مرز بگذرد، به معنی آن است که رطوبت هوا اجازه تبخیر عرق را نمی‌دهد. این بدان معنی است که بدن انسان نمی‌تواند خود را خنک کند و در نتیجه بیش از چند ساعت دوام نخواهد آورد.
کد خبر :
۷۱۸۹۱
بازدید :
۱۳۷۲۴
کارشناسان آب و هوا می‌گویند تغییرات عظیم در حرارت جهان بدن انسان را به مرز «محدودیت‌های حرارتی» نزدیک می‌کند. در هفته جاری، اروپا به گونه‌ای بی‌سابقه در معرض حرارتی بوده که در برخی کشور‌ها از مرز چهل درجه گذشته است.
ساکنین مناطقی از جمله جنوب آسیا و خلیج فارس، با گرمایی برابر با پنجاه و چهار درجه سانتیگراد دست به گریبان‌اند. دکتر تام متیوز، کارشناس امور اقلیمی از دانشگاه لافبُرُو (لندن)، در مقاله‌ای در نشریه «کانورسِیشِن» می‌نویسد به‌رغم توانایی بدن انسان در مواجهه با گرما، این مناطق احتمالا به زودی غیرقابل سکونت خواهند شد.
وقتی حرارت هوا از سی و پنج درجه می‌گذرد، بدن انسان برای نگاه داشتن حرارت مرکزی آن در سطح قابل قبول، عرق می‌کند. اما زمانی‌که گرما در شرایطی که دماسنج پوشیده در پارچه مرطوب در معرض هوای آزاد، از مرز سی و پنج درجه می‌گذرد، سیستم تعرق دیگر موثر نیست، زیرا رطوبت در این شرایط نمی‌تواند بخار شود.
دکتر متیوز می‌نویسد: «آزمایش دماسنج پوشیده در پارچه مرطوب میزان خنک کنندگی ناشی از تبخیر رطوبت از دماسنج را نشان می‌دهد که به مراتب از گزارش‌های معمول وضع هوا که در آن از دماسنج «خشک» استفاده می‌شود، کمتر است».
او می‌افراید: «هنگامی که حرارت دماسنج مرطوب ازاین مرز بگذرد، به معنی آن است که رطوبت هوا اجازه تبخیر عرق را نمی‌دهد».این بدان معنی است که بدن انسان نمی‌تواند خود را خنک کند و در نتیجه بیش از چند ساعت دوام نخواهد آورد.
دکتر متیوز در توضیح می‌گوید: «بدون توانایی دفع گرما، حرارت مرکزی بدن بدون توجه به مقدار آبی که نوشیده می‌شود، مقدار سایه‌ای که در آن قرار می‌گیرد یا استراحتی که می‌کند، بالا می‌رود». به گفته دکتر متیوز، تا پایان قرن جاری، برخی از پر جمعیت‌ترین نقاط جهان در چنین شرایط اقلیمی قرار خواهد گرفت.
هم اکنون نیز شواهدی حاکی از وجود این شرایط در جنوب غربی آسیاست. با تغییرات آب و هوا که حرارت زمین را به شدت تحت تاثیر قرار داده، افزایش دما می‌تواند در آینده نزدیک برخی نقاط جهان را غیرقابل سکونت کند.
استفاده از برق برای خنک کردن می‌تواند زندگی در نقاط همواره گرم را ممکن کند، اما قطع برق فاجعه بار خواهد بود. در مقاله‌ای که دکتر متیوز و تیمش در نشریه «نیچِر کلایمِت چِنج» منتشر کرده‌اند، به پدیده موسوم به «قوی خاکستری» اشاره کرده‌اند که می‌تواند ترکیب هم‌زمان حرارت بسیار بالا با قطع برق باشد.
قطع برق، گاه با طوفان‌های شدید همراه است. کارشناسان می‌گویند دمای بالای هوا همراه با قطع برق می‌تواند عواقبی فاجعه بار به همراه داشته باشد.
دکتر متیوز می‌گوید: «ما طوفان‌های حاره‌ای را مورد مطالعه قرار داده‌ایم که موجب قطع برق شده‌اند که نمونه آن ماه‌ها قطع برق در پورتوریکو پس از طوفان ماریاست».
وی افزود: «متوجه شده‌ایم که با بالا رفتن دمای زمین، امکان این‌که طوفان‌های شدید با افزایش خطرناک حرارت همراه باشد بسیار زیاد است. اگر افزایش دمای کره زمین به چهار درجه سانتیگراد برسد، باید همه ساله انتظار این ترکیب خطرناک را داشت».
آقای متیوز ادامه داد: «در واکنش به طوفان‌های حاره‌ای، باید به خنک نگاه داشتن مردم به اندازه رساندن آب تمیز به آن‌ها اولویت داد».
کشور‌های گرمسیر به همان میزان که در معرض افزایش ترکیب گرما و رطوبت هستند، از توانایی مقابله با این خطر بی بهره‌اند. این امر می‌تواند به مهاجرت‌های دسته جمعی بیانجامد که موضوع افزایش دما را حتی برای کشور‌هایی که در معرض گرمای سوزان نیستند، به یک معضل جهانی تبدیل می‌کند.
دکتر متیوز می‌گوید: «چالش‌های پیش رو، روشن و روش‌های تطبیق محدود است. به همین دلیل باید چشم انداز جهانی خود را در مورد حرارت حفظ کنیم و با از میان بردن گاز‌های گلخانه‌ای و حفظ مرز‌های حرارتی که (در کنفرانس پاریس) تعیین شد، به آن واکنشی جهانی نشان بدهیم. بدین گونه، بیشترین شانس را برای جلوگیری از دمای کشنده چه در کشور خودمان و چه در جهان خواهیم داشت».
ساکنین مناطقی از جمله جنوب آسیا و خلیج فارس، با گرمایی برابر با پنجاه و چهار درجه سانتیگراد دست به گریبان‌اند. دکتر تام متیوز، کارشناس امور اقلیمی از دانشگاه لافبُرُو (لندن)، در مقاله‌ای در نشریه «کانورسِیشِن» می‌نویسد به‌رغم توانایی بدن انسان در مواجهه با گرما، این مناطق احتمالا به زودی غیرقابل سکونت خواهند شد.
وقتی حرارت هوا از سی و پنج درجه می‌گذرد، بدن انسان برای نگاه داشتن حرارت مرکزی آن در سطح قابل قبول، عرق می‌کند. اما زمانی‌که گرما در شرایطی که دماسنج پوشیده در پارچه مرطوب در معرض هوای آزاد، از مرز سی و پنج درجه می‌گذرد، سیستم تعرق دیگر موثر نیست، زیرا رطوبت در این شرایط نمی‌تواند بخار شود.
دکتر متیوز می‌نویسد: «آزمایش دماسنج پوشیده در پارچه مرطوب میزان خنک کنندگی ناشی از تبخیر رطوبت از دماسنج را نشان می‌دهد که به مراتب از گزارش‌های معمول وضع هوا که در آن از دماسنج «خشک» استفاده می‌شود، کمتر است».
او می‌افراید: «هنگامی که حرارت دماسنج مرطوب ازاین مرز بگذرد، به معنی آن است که رطوبت هوا اجازه تبخیر عرق را نمی‌دهد».این بدان معنی است که بدن انسان نمی‌تواند خود را خنک کند و در نتیجه بیش از چند ساعت دوام نخواهد آورد.
دکتر متیوز در توضیح می‌گوید: «بدون توانایی دفع گرما، حرارت مرکزی بدن بدون توجه به مقدار آبی که نوشیده می‌شود، مقدار سایه‌ای که در آن قرار می‌گیرد یا استراحتی که می‌کند، بالا می‌رود». به گفته دکتر متیوز، تا پایان قرن جاری، برخی از پر جمعیت‌ترین نقاط جهان در چنین شرایط اقلیمی قرار خواهد گرفت.
هم اکنون نیز شواهدی حاکی از وجود این شرایط در جنوب غربی آسیاست. با تغییرات آب و هوا که حرارت زمین را به شدت تحت تاثیر قرار داده، افزایش دما می‌تواند در آینده نزدیک برخی نقاط جهان را غیرقابل سکونت کند.
استفاده از برق برای خنک کردن می‌تواند زندگی در نقاط همواره گرم را ممکن کند، اما قطع برق فاجعه بار خواهد بود. در مقاله‌ای که دکتر متیوز و تیمش در نشریه «نیچِر کلایمِت چِنج» منتشر کرده‌اند، به پدیده موسوم به «قوی خاکستری» اشاره کرده‌اند که می‌تواند ترکیب هم‌زمان حرارت بسیار بالا با قطع برق باشد.
قطع برق، گاه با طوفان‌های شدید همراه است. کارشناسان می‌گویند دمای بالای هوا همراه با قطع برق می‌تواند عواقبی فاجعه بار به همراه داشته باشد.
دکتر متیوز می‌گوید: «ما طوفان‌های حاره‌ای را مورد مطالعه قرار داده‌ایم که موجب قطع برق شده‌اند که نمونه آن ماه‌ها قطع برق در پورتوریکو پس از طوفان ماریاست».
وی افزود: «متوجه شده‌ایم که با بالا رفتن دمای زمین، امکان این‌که طوفان‌های شدید با افزایش خطرناک حرارت همراه باشد بسیار زیاد است. اگر افزایش دمای کره زمین به چهار درجه سانتیگراد برسد، باید همه ساله انتظار این ترکیب خطرناک را داشت».
آقای متیوز ادامه داد: «در واکنش به طوفان‌های حاره‌ای، باید به خنک نگاه داشتن مردم به اندازه رساندن آب تمیز به آن‌ها اولویت داد».
کشور‌های گرمسیر به همان میزان که در معرض افزایش ترکیب گرما و رطوبت هستند، از توانایی مقابله با این خطر بی بهره‌اند. این امر می‌تواند به مهاجرت‌های دسته جمعی بیانجامد که موضوع افزایش دما را حتی برای کشور‌هایی که در معرض گرمای سوزان نیستند، به یک معضل جهانی تبدیل می‌کند.
دکتر متیوز می‌گوید: «چالش‌های پیش رو، روشن و روش‌های تطبیق محدود است. به همین دلیل باید چشم انداز جهانی خود را در مورد حرارت حفظ کنیم و با از میان بردن گاز‌های گلخانه‌ای و حفظ مرز‌های حرارتی که (در کنفرانس پاریس) تعیین شد، به آن واکنشی جهانی نشان بدهیم. بدین گونه، بیشترین شانس را برای جلوگیری از دمای کشنده چه در کشور خودمان و چه در جهان خواهیم داشت».
منبع: ایندیپندنت
۰
