جلوتر بروید، این نقاشی‌ها را باید از نزدیک تماشا کرد!
در جهانی که هنرمندان معمولاً به دنبال خلق آثار بزرگ و باشکوه هستند، گروهی از نقاشان هم هستند که سادگی و مقیاس‌های خیلی کوچک را انتخاب کرده‌اند.
فرادید| در سال ۲۰۱۶، جنیفر جی. لی در کنار نقاش برجسته‌ای به نام جولی مرتو در پروژه‌ای عظیم برای موزه هنر مدرن سان‌فرانسیسکو همکاری کرد. این پروژه منجر به خلق یکی از بزرگ‌ترین نقاشی‌های قرن بیست و یکم شد که الز دو بوم با ابعاد 8 در 10 متر تشکیل شده بود.
به گزارش فرادید؛ اما در مقابل، خود لی به خلق آثاری در مقیاس بسیار کوچک می‌پردازد. او در استودیوی خانگی‌اش در بروکلین، تصاویری از اشیای روزمره را روی بوم‌های کوچک بازآفرینی می‌کند. این آثار مانند تصاویری که روی صفحه نمایش دیجیتال دیده می‌شوند دارای کیفیتی پیکسلی هستند و چون باید آن‌ها را از نزدیک مشاهده کرد، حالتی از مشاهده صمیمی و فردی را ایجاد می‌کنند.
نقاشی «قطار» اثر جنیفر لی، با اندازۀ 10 در 10 سانتیمتر
لی تنها هنرمندی نیست که با ابعاد کوچک کار می‌کند. هنرمندانی مانند میا میدلتون از لیسبون، کریس اوه از نیویورک و سومایا کریچلو از لندن نیز در همین مسیر حرکت می‌کنند. آن‌ها سبک‌های مختلفی دارند، اما نقطه اشتراک‌شان ایجاد ارتباطی فردی با بیننده است. در جهانی که هنرمندان معمولاً به دنبال آثار بزرگ و باشکوه هستند، این گروه از نقاشان سادگی و مقیاس کوچک را انتخاب کرده‌اند.
اثری از میا میدلتون با اندازۀ 16 در 16 سانتیمتر
علاوه بر مسائل هنری، عوامل دیگری نیز در این روند نقش دارند. برای مثال هزینه بالای مواد اولیه، اجاره استودیو و حمل‌ونقل، بسیاری از هنرمندان را به سمت خلق آثاری کوچکتر سوق داده است. دوران همه‌گیری کرونا نیز این روند را تشدید کرد، زیرا بسیاری از هنرمندان فضای کافی برای کارهای بزرگ نداشتند. این نقاشی‌های کوچک نه‌تنها از نظر اقتصادی منطقی‌تر هستند، بلکه حالتی صمیمی و بی‌تکلف دارند و مخاطب را به مشاهده دقیق‌تر دعوت می‌کنند.
نقاشی در ابعاد کوچک سنتی دیرینه دارد که به قرن شانزدهم بازمی‌گردد. در آن دوران، پرتره‌های کوچک برای حمل آسان در گردن‌بندها و جعبه‌ها کشیده می‌شدند. در قرن بیستم، هنرمندانی مانند جورجو مورندی و فورست بس که اغلب خارج از جریان‌های هنری رایج فعالیت می‌کردند، به این سبک وفادار ماندند. این روند امروزه نیز ادامه دارد و هنرمندانی مانند پیتر شیر که از دنیای تجملی هنر دوری می‌کنند، به خلق آثار کوچک روی می‌آورند.
به نظر می‌رسد که در دوره‌ای که هنرمندان به دنبال بزرگ‌تر کردن آثار خود هستند، گروهی از نقاشان معاصر با پایبندی به مقیاس کوچک، به دنبال سادگی و ارتباط شخصی‌تر با مخاطب‌اند. برای بسیاری از آن‌ها هنر نه وسیله‌ای برای نمایش عظمت، بلکه راهی برای حفظ هویت فردی و پایداری در دنیای پرزرق‌وبرق هنر معاصر است.
