تاکتیک‌های بازیکنان برای جدایی پرسود از تیم خود در فوتبال دنیا؛ از تمارض تا تهدید
از گرفتن گواهی بیماری جعلی و قهر کردن در تمرین، تا تهدید مستقیم مربی و بازی با احساسات مدیران؛ فوتبالیست‌هایی که خواهان جدایی‌اند می‌توانند باشگاه‌ها را به بن‌بست کامل بکشانند.
انتقال اجباری در فوتبال حرفه‌ای داستان تازه‌ای نیست، اما روش‌های امروزی نقل و انتقالات به مراتب پیچیده‌تر و بی‌رحمانه‌تر شده است. از گرفتن گواهی بیماری جعلی و قهر کردن در تمرین، تا تهدید مستقیم مربی و بازی با احساسات مدیران؛ فوتبالیست‌هایی که خواهان جدایی‌اند می‌توانند باشگاه‌ها را به بن‌بست کامل بکشانند. قوانین محدودکننده جریمه، نقش پررنگ ایجنت‌ها و ارزش اقتصادی قراردادها، باعث شده باشگاه‌ها در برابر این تاکتیک‌ها تقریباً بی‌دفاع باشند.
تروریست نقل و انتقالات
باشگاه‌های فوتبال گاهی با بازیکنانی روبه‌رو می‌شوند که برای جدایی، از هر روشی استفاده می‌کنند؛ رویکردی که میل اسپورت در گزارش خود از آن با عنوان «تروریست نقل و انتقالات» یاد کرده است. این رفتار می‌تواند شامل تمارض، بی‌انگیزگی آشکار در تمرین یا حتی توهین و تهدید به مربیان باشد. هدف این بازیکنان روشن است؛ جدایی و عقد قراردادی پرمنفعت‌تر با باشگاهی دیگر.
این رسانه با جمعی از مربیان، مدیران و بازیکنان فوتبال انگلیس گفت‌وگو کرده تا به‌طور دقیق روشن کند وقتی ستاره‌ای ناراضی مسیر شورش را در پیش می‌گیرد، چه اتفاقی در پشت صحنه می‌افتد. این افراد تنها به شرط ناشناس ماندن حاضر به صحبت شده‌اند و آنچه در ادامه می‌آید، روایتی است از فریب‌کاری‌ها، قهرهای کودکانه و حتی تهدیدهای آشکار.
تاکتیک‌های مرسوم بازیکنان برای نقل و انتقالات
بازیکنان ناراضی برای جدایی از باشگاه، مجموعه‌ای از روش‌های برنامه‌ریزی‌شده و گاه غیراخلاقی را به کار می‌برند که هدف همه آن‌ها یک چیز است؛ ایجاد فشار بر مدیریت برای تسلیم شدن.
۱. گواهی بیماری
در گزارش میل اسپورت، یکی از مدیران ارشد یک باشگاه لیگ دسته اول انگلیس توضیح می‌دهد که چگونه گواهی‌های بیماری آنلاین به «بهترین دوست» بازیکنان ناراضی تبدیل شده است. او می‌گوید گرفتن چنین گواهی‌هایی امروز از همیشه آسان‌تر است و کافی است بازیکن برای ترک باشگاه شروع به ایجاد حاشیه کند تا کمی بعد ایمیلی از یک پزشک آنلاین به همراه پیوست به باشگاه برسد.
کارلوس ته‌وز (نفر آخر سمت راست) در سال ۲۰۱۱ حاضر نشد مقابل بایرن‌مونیخ برای منچسترسیتی از روی نیمکت وارد زمین شود و به همین دلیل پنج ماه از تیم اصلی کنار گذاشته شد.
یکی از ترفندهای رایج در این گواهی‌ها، اعلام علائم آنفلوآنزا یا سرماخوردگی شدید است که در آن توصیه می‌شود بازیکن مدتی در قرنطینه بماند. این روش زیرکانه است، زیرا مربی نمی‌خواهد با به چالش کشیدن این ادعا، ریسک سرایت بیماری به سایر بازیکنان را بپذیرد. علاوه بر این، ادعای آسیب‌دیدگی کمر نیز از جمله دلایل رایج در این گواهی‌هاست؛ نوعی مشکل پزشکی که تشخیص و اثبات آن دشوار است و می‌تواند بازیکن را برای مدتی طولانی از میادین دور نگه دارد.
این تاکتیک به بازیکن امکان می‌دهد بدون حضور در تمرین، فشار روانی و عملی بیشتری بر باشگاه وارد کند و مسیر خروج خود را هموار سازد.
۲. مفقود شدن گذرنامه
یکی دیگر از ترفندهای رایج بازیکنان ناراضی، «گم شدن ناگهانی گذرنامه» است؛ روشی که به‌خصوص در آستانه اردوهای پیش‌فصل یا سفرهای بین‌المللی باشگاه به کار می‌رود.
الکساندر ایساک اکنون هزار مایل دورتر از نیوکاسل، در مجموعه ورزشی رئال سوسیداد ـ باشگاه سابقش ـ تمرین می‌کند.
یک مدیر اجرایی توضیح می‌دهد که وقتی احتمال انتقال بازیکنی وجود دارد، بردن او به اردوی آماده‌سازی می‌تواند دردسرساز شود، چون ممکن است تمایلی به حضور نداشته باشد. در چنین مواقعی، گذرنامه بازیکن به شکلی «اتفاقی» مفقود می‌شود تا در عمل امکان سفر او از بین برود.
این اتفاق به‌ظاهر ساده، هم باشگاه را در تنگنا قرار می‌دهد و هم به بازیکن بهانه‌ای قانونی و موجه برای غیبت می‌دهد. نتیجه آن است که او از محیط تیم و فشار تمرینات دور می‌ماند و هم‌زمان، پیام غیرمستقیم خود را به مدیران می‌فرستد: ادامه همکاری دشوار شده و جدایی تنها راه‌حل است.
۳. استفاده از مشکلات خانوادگی
در گزارش میل اسپورت، یک بازیکن سابق اسکاتلندی تعریف می‌کند که چگونه با استفاده از بهانه مشکلات خانوادگی توانسته انتقال خود را عملی کند. او در آن زمان در باشگاهی در منطقه میدلندز بازی می‌کرد و پیشنهادی دریافت کرده بود که تقریباً دو برابر دستمزد فعلی‌اش ارزش داشت. با این حال، مربی تمایلی به فروش او نداشت.
یوآن ویسا (سمت چپ) این روزها به‌صورت انفرادی تمرین می‌کند تا راهی برای جدایی از برنتفورد پیدا کند.
این بازیکن تصمیم گرفت از روشی احساسی استفاده کند؛ نزد مربی رفت و با لحنی قانع‌کننده گفت همسرش در شهر جدید احساس غربت می‌کند، دوستان و خانواده‌اش دور هستند و شرایط روحی او بسیار بد شده است. او این داستان را آن‌قدر با جزئیات تعریف کرد که سرانجام مربی تحت تأثیر قرار گرفت و با انتقالش موافقت کرد.
۴. بی‌کیفیت بازی کردن عمدی
میل اسپورت به نقل از یکی از مدیران اجرایی یک باشگاه بزرگ انگلیسی، نمونه‌ای روشن از این روش را شرح می‌دهد. او می‌گوید هافبکی بااستعداد که با مربی تیم به مشکل خورده بود، در تمرینات کیفیت واقعی خود را پنهان می‌کرد. در یکی از جلسات تمرینی، مربی از او خواست برای مهاجمان تیم سانتر بفرستد. دو ارسال اول او دقیق و بی‌نقص بود و همین باعث شد مربی بگوید اگر این عملکرد ادامه پیدا کند، شانس بازگشت به ترکیب اصلی و حضور در بازی آخر هفته را خواهد داشت.
مارکوس روخو زمانی که پس از درخشش در جام جهانی ۲۰۱۴ مشخص شد منچستریونایتد قصد جذبش را دارد، از همکاری با اسپورتینگ لیسبون خودداری کرد.
اما این بازیکن که از قرارداد نسبتاً خوبی برخوردار بود و برایش مهم نبود روی نیمکت بماند و فقط حقوقش را دریافت کند، ناگهان سه ارسال بعدی را عمداً به بیرون زمین و داخل تور کناری فرستاد. دلیل ماجرا ساده بود؛ او در پایان فصل برنامه انتقال به باشگاه دیگری را داشت و نمی‌خواست با حضور دوباره در ترکیب، خطر مصدومیت یا تغییر برنامه جدایی را بپذیرد.
چرا باشگاه‌ها دست بسته‌اند؟
قراردادهای فوتبال به‌شدت از بازیکن محافظت می‌کنند. بیشترین جریمه ممکن، کسر دو هفته حقوق است که برای بازیکنان سطح بالا ناچیز است. اگر باشگاه بازیکن را اخراج کند، او آزادانه به باشگاه دیگری می‌پیوندد و پول قرارداد را از دست نمی‌دهد.
از سوی دیگر، تا زمانی که مدت قرارداد باقی مانده، بازیکن ارزش مالی دارد و باشگاه‌ها به جای نگه‌داشتن یک عنصر ناراضی، گاهی مجبور می‌شوند با فروش او ضرر کمتر را بپذیرند.
نقش ایجنت‌ها در تحریک جدایی
دیلی‌میل در گزارش خود می‌نویسد که ایجنت‌ها با نفوذ گسترده‌ای که بر بازار نقل و انتقال دارند، یکی از مهره‌های کلیدی در شکل‌گیری و پیشبرد برنامه‌های جدایی بازیکنان محسوب می‌شوند.
آن‌ها به‌خوبی می‌دانند بازیکن به کدام باشگاه علاقه‌مند است و مسیر را به همان سمت هدایت می‌کنند. اگر پیشنهادی از باشگاهی غیر از مقصد دلخواه برسد، ایجنت با زیرکانه رد کردن یا بی‌اهمیت جلوه‌دادن آن، راه را برای رقبا می‌بندد و فقط گزینه اصلی را در میدان نگه می‌دارد.
هری ردنپ داستانی تعریف می‌کند از اینکه چگونه پائولو دی‌کانیو توانست با زیرکی، قرارداد پرسودی را در وستهام برای خودش قطعی کند.
برخی مدیران فوتبال این فرایند را «باردار کردن بازیکن با قرارداد» توصیف می‌کنند؛ یعنی ایجنت با تعریف و تمجید از مزایای باشگاه هدف ـ از مبلغ قرارداد گرفته تا امکانات و شرایط زندگی ـ بازیکن را از نظر ذهنی و احساسی وابسته می‌کند.
در چنین شرایطی، حتی اگر پیشنهادهای بهتری روی میز باشد، بازیکن به‌طور کامل بر مقصد خاصی متمرکز می‌شود و حاضر نیست هیچ گزینه دیگری را بررسی کند. این وابستگی روانی، قدرت چانه‌زنی باشگاه فعلی را به شدت کاهش می‌دهد و عملاً معادله را به سود بازیکن و ایجنت رقم می‌زند.
نمونه‌های شاخص در تاریخ فوتبال
در تاریخ فوتبال، نمونه‌های زیادی از بازیکنانی وجود دارد که با روش‌های مختلف تلاش کرده‌اند باشگاه خود را برای جدایی تحت فشار قرار دهند؛ گاهی با کمپین‌های آشکار و گاهی با رفتارهای غیرمستقیم اما مؤثر.
کارلوس ته‌وز
یکی از جنجالی‌ترین موارد، تلاش آشکار کارلوس ته‌وز برای ترک منچسترسیتی بود. او با امتناع از بازی و ایجاد فضای منفی، فشار رسانه‌ای و درون‌تیمی را تا جایی افزایش داد که باشگاه ناچار شد برای حل بحران، مسیر جدایی او را هموار کند.
دیمیتری پایه
هافبک خلاق وستهام نیز با وجود قرارداد پرسود ۱۰۰ هزار پوندی در هفته، با کارزار علنی برای خروج، به چالش بزرگی برای باشگاه تبدیل شد. او از تمرینات کناره‌گیری کرد و آشکارا خواستار انتقال شد تا مدیران چاره‌ای جز فروشش نداشته باشند.
خوزه انریکه
مدافع نیوکاسل در اردوی پیش‌فصل ۲۰۱۱ در آمریکا، زمانی که انتقالش به لیورپول منتفی شد، در توییتر نارضایتی خود را علنی کرد؛ اقدامی که روابطش با باشگاه را به سرعت به نقطه بی‌بازگشت رساند.
پائولو دی‌کانیو
در یکی از به‌یادماندنی‌ترین موارد، پائولو دی‌کانیو زمانی که پیشنهاد وسوسه‌کننده چلسی را دریافت کرد، به‌طور مستقیم از وستهام پرسید چه برنامه‌ای برای مقابله با این پیشنهاد دارند. باشگاه با مذاکرات طولانی و حتی ترفندهای روانی، از جمله جایگزین کردن عکس دی‌کانیو به‌جای تصویر بابی مور در دفتر رئیس، موفق شد قرارداد او را با همان شرایط مالی چلسی تمدید کند.
بازی دو سر برد برای بازیکنان
در دنیای فوتبال مدرن، تروریست‌‌های نقل و انتقالات استاد بازی روانی و حقوقی هستند. آن‌ها می‌دانند چگونه باشگاه را در شرایطی قرار دهند که یا بفروشد یا ریسک یک بازیکن بی‌انگیزه را بپذیرد. با قراردادهایی که بیش از حد از بازیکن حمایت می‌کند و ایجنت‌هایی که منافع خود را دنبال می‌کنند، این تاکتیک‌ها به سود بازیکن و به ضرر باشگاه تمام می‌شود.
منبع: روزیاتو
