(ویدیو) نگاهی کوتاه به رکوردهای محمد علی کلی در دوران بوکس آماتور و حرفه‌ای

آمارهای مختلفی از نتایج بردهای دوران آماتوری محمدعلی کلی وجود دارد، نتایج شگفت انگیزی مانند ۱۰۰-۵، ۱۱۸-۵، ۱۲۷-۵، ۱۳۴-۷، ۱۳۷-۷، ۱۳۷-۳. اما او چند باخت را هم در این دوران تجربه کرد.

باخت در برابر بوکسورهایی مانند جیمی الیس (Jimmy Ellis) که پس از آن به قهرمان سنگین‌وزن جهان تبدیل شد و باخت دیگری که در برابر اموس جانسون (Amos Johnson) داشت.

کلی همچنین یک بار توسط کنت گرین (Kent Green) ناک‌اوت شده و یک بار هم به دلیل آسیب دیدگی، مغلوب تری هاج (Terry Hodge) شد و در آزمون‌های انتخابی المپیک سنگین‌وزن، از پرسی پرایس (Percy Price)، شکست خورد. او سپس توانست در انتخابی نیمه‌سنگین وزن شرکت کرده و با پیروزی وارد المپیک ۱۹۶۰ رم شود که مدال طلا را هم برای او به همراه داشت.

محمدعلی کلی دوران حرفه‌ای خود را با بردن تانی هانسیکر (Tunney Hunsaker) در شش راند آغاز کرد. در یازدهمین برد پیاپی‌اش، او در راند اول زمین‌خورد ولی توانست حریف بعدی‌اش سانی بنکس (Sonny Banks) را در راند دوم نقش زمین کند و در راند چهارم او را ناک‌اوت کرد. در چهاردهمین بردش، بیلی دنیلز (Billy Daniels) با رکورد ۱۶-۰ را شکست داد و دو مسابقه بعد، در راند چهارم موفق به ناک‌اوت آرچی مور (Archie Moore) شد.

در هجدهمین نبردش که سخت هم بود، داگ جونز (Doug Jones) را شکست داد. سپس در مسابقه بعدی با هنری کوپر (Henry Cooper)، در راند چهارم زمین‌خورد ولی در ادامه شانس به دست گرفتن مبارزه را پیدا کرد. پس از آن نیز بسیاری از مسابقات مهم را برد تا آنکه در مارس ۱۹۶۷ و پس از برد مقابل زورا فالی (Zora Folley)، مجوز حرفه‌ای‌اش توسط کمیسیون بوکس نیویورک به دلیل امتناع از رفتن به خدمت سربازی لغو شد.

پس از سه سال دوری از رینگ، با بازگشت درخشانی موفق به شکست بوکسورهایی چون جری کواری (Jerry Quarry) و اسکار بوناونا (Oscar Bonavena) شد. اما اولین شکستش مقابل جو فریزیر (Joe Frazier) رقم خورد. البته او در دو مسابقه بعدی در برابر فریزیر پیروز شد.

شکست مقابل کن نورتون (Ken Norton) هم با دو پیروزی بعدی جبران شد. در اکتبر ۱۹۷۴، کلی اولین بوکسوری بود که برای بار سوم قهرمان سنگین‌وزن می‌شد. این پیروزی‌ها اما جلوی آسیب های او را نمی گرفت.

پس از باخت به لئون اسپینکس (Leon Spinks) دارنده مدال طلای المپیک ۱۹۷۶، که در مسابقه برگشت در مقابل او پیروز شد و عنوانش را پس گرفت، توصیه مربی‌اش فردی پاچکو (Ferdie Pacheco) برای بازنشستگی را نادیده گرفت و دو شکست پایانی مقابل لری هولمز (Larry Holmes) و ترور بربیک (Trevor Berbick) را متحمل شد. با این همه محمدعلی کلی بی‌شک پر افتخارترین مشت‌زن در دوران اوجش بود

منبع: روزیاتو