(تصاویر) بیوگرافی و عکس های شخصی رسول نجفیان

رسول نجفیان بازیگر،خواننده،نوازنده،مجری و نویسنده ایرانی است که در سال 1338 متولد شد.نجفیان دارای مدرک کارشناسی روان شناسی از بخش علوم تربیتی مدرسه عالی پارس سابق در سال 1356 است.

کد خبر : ۱۹۸۵۱۹

۰۳ مرداد ۱۴۰۳ - ۱۵:۳۳

بازدید : ۷۳۰

بیوگرافی کامل رسول نجفیان را می توانید در ادامه در بخش بیوگرافی بازیگران می توانید بیوگرافی “رسول نجفیان” را مشاهده کنید.

بیوگرافی رسول نجفیان

نام:رسول

نام خانوادگی:نجفیان

زمینه فعالیت :بازیگر، خواننده، نوازنده، مجری، نویسنده

تولد:1330 تهران

فرزندان :آهو و کاوه

زندگینامه رسول نجفیان

نجفیان در 28 دی 1338 در تهران به دنیا آمد. وی سال 1348 در هنرکده تئاتر آناهیتا فعالیت داشت. پدر و مادری وی اهل همدان و روستای رباط شورین هستنداصالت وی به ایل بختیاری بازمی گردد اما متولد تهران است. نجفیان دارای مدرک کارشناسی روان شناسی از بخش علوم تربیتی مدرسه عالی پارس سابق در سال 1356 است.

موسیقی وترانه رسم زمونه

موسیقی را از جوانی دنبال می کرد و نواختن دوتار را توسط یک روستایی به نام عاشق حیدر همدانی فراگرفت. پس از آن نیز آموختن موسیقی را نزد استاد اسماعیل مهرتاش ادامه داد. نجفیان در زمینهٔ موسیقی نیز فعال است و تا کنون آلبوم های رسم زمونه و با عاشورا می گریم را منتشر کرده است. ترانه رسم زمونه از ترانه های بسیار معروف او است شعر این ترانه که گفتم برگی از خاطراتم بود در کودکی و نوجوانی فکر می کنیم مرگ نزدیک ما نیست وقتی پدر، مادر، برادر رفتند و بعد از آن منزل پدری که واقع در میدان حسن آباد بود خراب شد درست 20 سال پیش منشأء این شعر درست شد.

مجید قناد و رسول نجفیان

تئاتر

وی در تئاتر نیز حضوری فعال دارد و دارای نگاهی ویژه به داستان های ایرانی است. تاکنون نمایش های رستم و سهراب و بیژن و منیژه را کارگردانی کرده است .بازی در تئاتر را از سال 1348 و بازی در سینما را از سال 1363 با فیلم صف ساختهٔ علی اصغر عسگریان آغاز کرد.

ازدواج و همسر

با همسرش در دانشگاه روانشناسی سال 1356 آشنا شده و در آبان 57 با یکدیگر ازدوج کردند و صاحب دو فرزند یکی دختر و یکی پسر هستند، که وی علاقه ی زیادی به صحبت از مسایل زندگی اش نیست.

علاقه

من از نوجوانی در همه حوزه ها فعالیت داشته ام چون در خانواده ای بزرگ شده ام که همه اعضای آن اهل هنر بودند. پدر و مادرم بسیار اهل هنر بودند. پدرم در همدان شاگرد عارف قزوینی بود.من در میان هنرهای مختلف بزرگ شده ام.

همزمان به کلاس استاد مهرتاش برای یادگیری موسیقی می رفتم و در کلاس های اسکویی ها هم آموزش تئاتر می دیدم. بعد در همان دوران عضو سینمای آزاد شدم و چند فیلم ساختم که یکی از آنها به اسم «هاپولی جان» در آسیا اول شد. از نوجوانی متوجه شدم سینما ترکیبی از همه هنرهاست. تئاتر، موسیقی، درام و… در آن وجود داشت در نتیجه عاشق سینما شدم.

تاثیر پذیری از یک روحانی

در گذشته کلاس ششم را که تمام می کردیم و وارد دوره راهنمایی می شدیم درسی به نام فقه داشتیم که یک معلم روحانی که خیلی هم بزرگوار بود، آن را به ما درس می داد.ایشان خاطرات و زندگینامه اولیا و انسان های بزرگ یا داستان هایی درباره نماز یا معایب رفتار هایی مانند دروغگویی را برای ما به شکل داستان تعریف می کرد و از ما می خواست آنها را اجرا کنیم. همکلاسی های من کامران فیوضات و مرتضی اردستانی بودند. معمولا ما سه نفر روایت های این معلم را اجرا می کردیم. واقعا از آن زمان عشق به تئاتر در من شکل گرفت.

مصاحبه با رسول نجفیان

- تا آنجا که به یاد دارم شما اجرای کار طنز می کردید، علاوه بر آن مطالب طنز نیز می نوشتید، سال هاست که در عرصه ی کمدی فعالیتی ندارید و دست نوشته هایتان نیز با نام مستعار پخش می شود. در این باره توضیح دهید.

10 سال برای مجله طنز می نوشتم با اسم خودم. بعد از خواندن ترانه ی رسم زمونه مردم توقع دیگری از من دارند به همین دلیل دیگر کار کمدی انجام نمی دهم و ترجیح می دهم نوشته هایم با نام مستعار باشند.

2- به ترانه رسم زمونه اشاره کردید، یکی از ماندگارترین ترانه های ایرانی با شعر زیبایی که اکثر مردم با آن ارتباط برقرار می کند. منشأ این شعر از کجا آمد؟

شعری که گفتم برگی از خاطراتم بود. در کودکی و نوجوانی فکر می کنیم مرگ نزدیک ما نیست. وقتی پدر، مادر، برادر رفتند و بعد از آن منزل پدری که واقع در میدان حسن آباد بود خراب شد درست 20 سال پیش منشأء این شعر درست شد.

3- شما دو آلبوم مدیجه سرایی در کارنامه ی موسیقی خود دارید. با شعرهایی پر معنا و زیبا. متأسفانه بعضی از مداحان بزرگ کشور شعرهای بی معنایی در وصف بزرگان ادیان می خوانند. نظر شما در این مورد چیست؟

به دلیل شغلم (بازیگری) به مناطق مختلف کشور زیاد سفر می کردیم وقتی کار تمام می شد و گروه به تهران بر می گشت من آنجا می ماندم و از روستاها و مناطق کوچک دیدن می کردم. شاهنامه و مثنوی خوانی را از لالایی های مادران در آنجا دیدم. می توان گفت هنرمندان گمنامی که شعر و موسیقی اصیل کشور را اجرا می کردند. مجموعه های مدیحه سرایی ام حاصل 40 سال تلاش است. و شعر و آهنگ آنها قدمتی 600، 700 ساله دارد.

ایشان در ادامه افزودند:به نظرم نوحه خوانی ما دچار آفت شده. به اعتقاد من موسیقی، سینما و... اصالت یک کشور را نشان می دهد و هر چه مردمی باشد اصالت دارد. طی تحقیقاتی که من داشتم متوجه شدم بتهوون و باخ که از بزرگترین موزیسین های دنیا هستند ریشه ی آهنگ های خود را از موسیقی اصیل خود گرفته اند به همین دلیل در تمام دنیا ماندگار شدند.

4- برگردیم به دنیای بازیگری. گرایش شما بیشتر سمت تئاتر، سینما یا تلویزیون است؟

قطعا تئاتر. به نظرم تئاتر یک هنر جمعی است. عمرم هم گذاشتم روی شاهنامه خوانی و لطمه های مالی زیادی هم در این راه خوردم. به هر حال بشر تشنه ی مولانا و فردوسی هاست. در آمریکا بیش از 3000 هزار جلد کتاب از مولانا به فروش رفته است.

5- در مورد اجرای نمایش عروسکی زال و سیمرغ برایمان بگویید.

من هر سال یک کار عروسکی به روی صحنه می برم. در ذهن داشتم امسال کار عاشقانه دیدن منیژه را کار کنم اما به دلیل پیدایش گروه داعش و ظلم بیش از حد آنها تصمیم به اجرای زال و سیمرغ که ضد نژاد پرستی است گرفتم که انشاءا... بعد از اتمام محرم و صفر در فرهنگسرای نوبهاران به روی صحنه می رود.

6- یکی از طرفداران صدای شما و به خصوص آهنگ رسم زمونه زنده یاد ناصر حجازی بودند. از ایشان خاطراتی دارید؟

بله، به شخصه به این بزرگوار ارادت خاصی دارم. بعد از کار رسم زمونه با ایشان ملاقاتی داشتم مرا بغل کردند و بوسیدند و مرا به دلیل اجرای این کار مورد لطف قرار دادند و با شوخی به من فرمودند این آهنگ به کنار رنگ روی جلد آلبوم که آبی است به کنار. از پسر گل و همسر بزرگوارش همچون خودش همیشه به نیکی یاد می کنم و برای آرامش روح این ثروت ملی دعا گو هستم به اعتقادم مردان بزرگی همچون حجازی هیچ زمان کهنه نمی شوند درست مانند جهان پهلوان تختی. اینها چه در مسابقات می بردند یا می باختند نزد مردم پیروز بودند و هستند و به اعتقاد من خواهند ماند.