روز انتخابات کره شمالی؛ روزی که نباید کسی بمیرد!

فرادید | کره‌ی شمالی‌ها برای دومین بار از زمان به قدرت رسیدن کیم جونگ-اون برای انتخاب اعضای پارلمان فرمایشی این کشور، به پای صندوق‌های رای می‌روند.

رای دادن به مجمع عالی خلق SPA -پارلمان کره‌ی شمالی-اجباری است و البته رای دهندگان در گزینش نامزد‌ها حق انتخاب ندارند. هیچ صدای مخالفی در کره‌ی شمالی شنیده نمی‌شود.

مشارکت در انتخابات تقریبا ۱۰۰ درصدی و مدرکی برای اثبات یکپارچگی و اتحاد حزب حاکم است.

کره‌ی شمالی کشوری منزوی است که توسط سلسله‌ی خانواده‌ی کیم اداره می‌شود.

شهروندان موظف اند سرسپردگی کامل خود به خانواده و رهبر کنونی آن را نشان دهند.

رای گیری چطور انجام می‌شود؟
در روز انتخابات، تمامی افراد ۱۷ سال به بالا باید از خانه‌ها بیرون بیایند و رای بدهند.

فیودور ترتیتسکی، تحلیل گر مسائل کره‌ی شمالی که در سئول مستقر است، می‌گوید: «از شما انتظار می‌رود برای اثبات وفاداری خود صبح زود در صف‌های رای گیری حاضر شوید، که به این معنی است که شما با صف‌های طویل مواجه خواهید شد.»

در کره‌ی شمالی، وقتی نوبت رای دهی فرد می‌رسد، به او یک برگه‌ی رای می‌دهند که روی آن نام فقط یک نفر ثبت شده است. قرار نیست که رای دهندگان چیزی در برگه‌ی رای بنویسند یا مقابل اسم کسی تیک بزنند. فقط آن برگه را تحویل می‌گیرند و در صندوق رای که در انظار عمومی قرار دارد، می‌اندازند.

تحلیل گران می‌گویند، کابین رای دهی هم وجود دارد که فرد می‌تواند رای خود را به صورت خصوصی در آن کابین ثبت کند، اما انجام این کار به سرعت باعث افزایش سوء ظن‌ها نسبت به وی می‌شود.

به نظر می‌رسد که شما حق دارید روی اسم آن تنها نامزد انتخاباتی که روی برگه‌ی رای ثبت شده، خط بکشید. اما، بر طبق گفته‌ی ترتیتسکی، این کار تقریبا به این معنی است که پلیس مخفی وارد عمل می‌شود و به شما احتمالا انگ دیوانگی زده خواهد شد.

از شما انتظار می‌رود بعد از انداختن رای به داخل صندوق به گروه‌های شادی کننده‌ای که بیرون از شعبه‌ی رای گیری مشغول شادی هستند بپیوندید، و به این خاطر که قادر بوده اید به رهبری خردمندانه‌ی کشور رای دهید، شادی خود را ابراز کنید.

مین یانگ لی، تحلیل گر مسائل کره‌ی شمالی، می‌گوید: «در رسانه‌های دولتی کره‌ی شمالی، روز‌های انتخابات به عنوان روز‌های جشن و سرور بازنمایی می‌شود و مردمی که در خیابان‌ها مشغول جشن و شادی هستند مدام در رسانه بازتاب پیدا می‌کنند.»

از آن جایی که رای دادن اجباری است، انتخابات به نوعی سرشماری نفوس هم محسوب می‌شود که می‌توان از طریق آن فهمید چه کسانی غایب هستند و احتمالا به چین گریخته اند.

بیشتر بخوانید: قابلیت خنده‌دار موبایل در کره شمالی

قدرت پارلمان چقدر است؟
مجمع عالی خلق یا SPA یک پارلمان فرمایشی فاقد قدرت است. هر ۵ سال یکبار اعضای پارلمان که تنها نهاد قانون گذاری در کره‌ی شمالی محسوب می‌شود، انتخاب می‌شوند.

ترتیتسکلی می‌گوید: «گاهی رسانه‌ها می‌گویند که پارلمان کره‌ی شمالی تا حدی قدرت و نفوذ دارد، اما این حقیقت ندارد، این پارلمان قدرتش صفر است.»

قوانین توسط ماشین حزب نوشته می‌شوند و به ندرت در پارلمان به رای گذاشته می‌شوند. این رای گیری کاملا تشریفاتی است.

به صورت نظری این پارلمان قدرتمند است، اما به صورت عملی فاصله‌ی زیادی با قدرتی که برایش در نظر گرفته شده است، دارد. روی کاغذ اکثریت دو سوم مجلس می‌توانند قانون اساسی را تغییر و تعداد کمی می‌توانند رهبر را خلع کنند.

ولی در واقع، جلسات پارلمان حتی به طور مرتب برگزار نمی‌شود. در نخستین جلسه، تعدادی از افراد به عنوان اعضای ثابت انتخاب می‌شوند و جلسات رسمی به ندرت بعد از آن تشکیل می‌شوند.

بیشتر ببینید: تصاویر/ کنکور آشپزی در کره شمالی آیا احزاب متنوع وجود دارند؟
شاید فکر کنید که فقط یک حزب در کره‌ی شمالی وجود دارد، اما تعجب آور است که بدانید در پارلمان سه شاخه‌ی متفاوت فعالیت می‌کنند.

حزب کارگران، که رئیس آن کیم جونگ-اون است، بیشترین کرسی‌های پارلمان را به خود اختصاص می‌دهد. دو حزب سوسیال دموکراتیک و Chondoist Chongu کمترین تعداد کرسی‌ها را دارند.

در عمل، تفاوت چندانی بین سه حزب وجود ندارد، هر سه حزب برای اتحاد کره با هم همکاری می‌کنند.

چه نتایجی قابل انتظار است؟
قاعدتا انتظار برای اعلام نتایج نباید اضطراب برانگیر باشد، اما چند روز طول می‌کشد که تا نتیجه‌ی نهایی اعلام شود.
ابتدا، بر مشارکت با شکوه در انتخابات تاکید می‌شود. در سال ۲۰۱۴، مشارکت ۹۹.۹۷ درصد اعلام شد.

آن تعداد اندکی که رای نداده بودند احتمالا در بستر بیماری بودند-هر چند که یک جوک معروف وجود دارد که می‌گوید در روز انتخابات کسی نمی‌میرد و همه در سلامت کامل هستند.

در گام بعدی آرای کیم جونگ -اون اعلام می‌شود که معمولا هم میزان مشارکت و هم حمایت سیاسی ۱۰۰ درصدی است؛ و در آخر، نتایج سایر نامزد‌ها اعلام خواهد شد. در حالی که میزان مشارکت برای این دو حزب کمتر از حزب اول است، اما همواره حمایت سیاسی ۱۰۰ درصدی اعلام می‌شود. البته سال‌های قبل که چنین بوده است باید دید امسال چطور رفتار می‌شود.

منبع: BBC
مترجم فرادید: عاطفه رضوان نیا