اشتباه "مدل استاندارد" در توضیح ماهیت اصلی کیهان

مجموعه‌ای جدید از محاسبات نشان می‌دهد که ما در مورد ماهیت اصلی جهان در اشتباه بوده‌ایم. محققان شواهد بیشتری یافته‌اند که نشان می‌دهد محاسبات ما از «ثابت هابل» (آهنگ گسترش گیتی یا نسبت دور شدن کهکشان از ما) که نشانگر وسعت جهان است، اشتباه بوده است.

این یافته‌های جدید، بعد از آن که محققان مجموعه‌ای از تلسکوپ‌های رادیویی را برای ارزیابی جدید و دقیق میزان وسعت جهان به کار بستند، به دست آمد. اما آن‌ها دریافتند که تناقضاتی بین میزان اندازه‌های قدیمی ثابت هابل و اندازه مدلی که بر اساس تابش زمینه کیهانی از ماهواره پلانک پیش‌بینی می‌شود، وجود دارد.

این طرح می‌گوید که شاید «مدل استاندارد» که برای توضیح ماهیت اصلی جهان مورد استفاده قرار می‌گرفت، اشتباه بوده باشد. سال‌های بسیار، دانشمندان با این مشکلات بالقوه روبه‌رو بودند و فکر می‌کردند که آیا دلیل آن، نتایج اشتباه محاسباتی است، یا طرح این مدل به خودی خود عمیقا اشتباه بوده است.

جیمزبارت از رصدخانه ملی رادیواخترشناسی (ان آر‌ای او)، گفت: «می‌دانیم که کهکشان‌ها از مدل استاندارد پیش‌بینی شده کیهان‌شناسی شده نزدیکتر هستند، و مشکلی را که در سایر محاسبات فاصله مشخص شده است، تأیید می‌کنند.

در این مسئله که آیا مشکل در خود مدل استاندارد است یا در محاسبات استفاده شده در آزمایش آن، مباحثی وجود دارد. ما روی شیوه محاسبه فاصله کاملا مستقل از سایر محاسبات، کار می‌کنیم و ناهمخوانی بین محاسبات و اندازه‌های پیش بینی شده را نشان می‌دهیم. به نظر می‌رسد که مدل کیهان‌شناسی اولیه در پیش‌بینی‌ها، مشکل اصلی است.

محاسبات جدید با تأیید محاسبات قبلی می‌گوید که آن‌ها درست بودند، اما نتیجه به طرز چشمگیری با اندازه مدل پیش‌بینی شده فرق دارد.

براتز گفت: «محاسبات ما از ثابت هابل به محاسبات اخیر دیگر بسیار نزدیک، و از لحاظ آمار و ارقام بسیار متفاوت از پیش‌بینی‌های سی ام بی و کیهان‌شناسی استاندارد است. تمام شواهدی که مدل استاندارد اولیه را نشان می‌دهند، باید بازبینی شوند.»

روش‌های متنوعی وجود دارد که می‌توان با تعدیل کردن آن در این مدل برای از بین بردن تفاوت‌ها تلاش کرد؛ مانند تغییر نحوه درک انرژی تاریک، تفاوت در مدلمان از فیزیک ذرات، و یا حتی احتمالات نامعمول بیشتر. پیش‌بینی‌های ثابت هابل از مدل‌ها نشان دهنده ۶۷.۴ ثانیه درمگاپارسک (هر پارسک ۳.۲۶ سال نوری است) است که با مشاهده تابش به جا مانده از مه‌بانگ و استفاده از مدل کیهان‌شناسی استاندارد برای جهان به دست می‌آید.

اما بیشتر اندازه‌گیری‌های ثابت هابل (که از شیوه‌هایی مثل «نورمرئی استاندارد» استفاده می‌کند و با توجه به میزان درخشش اجرام در آسمان، میزان فاصله آن را می‌سنجد) حدود ۷۳- ۷۴ را نشان می‌دهد. آخرین تحقیقات، از تلسکوپ‌های رادیویی و شیوه‌های جدید استفاده کرده است تا حتی با دقت بیشتری ثابت هابل را بررسی کند، و تا اندازه ۷۳.۹ پیشرفت کرده‌اند.

منبع: ایندیپندنت