کشف حیات فرازمینی به کمک "سیاره گم‌شده"
این دست‌آوردها، نادر و بسیار حائز اهمیت‌اند، زیرا به ما امکان می‌دهند در مقایسه با آن‌چه که سایر ستاره‌شناسان یافته‌اند، سیاراتی با دوره‌های طولانی‌تر پیدا کنیم. سیاراتی که دوره‌های طولانی‌تری دارند خنک‌ترند و به سیارات منظومه شمسی ما شباهت بیشتری دارند.
کد خبر :
۸۲۷۸۸
بازدید :
۱۰۵۷۳
دانشمندان طی کشف مهمی یک سیاره «گم شده» یافته‌اند که می‌تواند به ما در کشف حیات فرازمینی کمک کند. تصور می‌شود این سیاره در بین صد‌ها جهانی باشد که گم شده‌اند و اکنون می‌توان با روش‌های جدید به کشف دوباره آن دست یافت.
این سیاره که ان جی تی اس-۱۱ب (NGTS-۱۱b) نام‌گذاری شده است. ابتدا در سال ۲۰۱۸ توسط ناسا مشاهده شد. این سیاره تنها یکی از بی‌شمار سیارات خارجی است که توسط تلسکوپ موسسه فضایی تس (TESS) کشف شده است.
این سیاره که ان جی تی اس-۱۱ب (NGTS-۱۱b) نام‌گذاری شده است. ابتدا در سال ۲۰۱۸ توسط ناسا مشاهده شد. این سیاره تنها یکی از بی‌شمار سیارات خارجی است که توسط تلسکوپ موسسه فضایی تس (TESS) کشف شده است.
مثل تمام جهان‌هایی که با این فن‌آوری کشف شده‌اند، این سیاره زمانی کشف شد که از مقابل ستاره خود عبور می‌کرد و منحنی نوری را به وجود آورد که از زمین قابل رؤیت بود، اما هرگز دوباره دیده نشد و بدون مشاهده مجدد سیاره به کل گم شد.
حالا محققان امیدوارند که بتوانند تمام آن جهان‌ها را دوباره کشف کنند تا بتوانند سیارات سردتری شبیه به آن‌ها را در منظومه شمسی‌مان بیابند. دانشمندان امیدوارند که برخی از آن سیارات قابل سکونت باشد.
ان جی تی اس-۱۱ب در فاصله ۶۲۰ سال نوری کشف شد که در مدار گردش خود به ستاره‌اش پنج بار نزدیک‌تر از سیاره ما نسبت به خورشید است. این پدیده در حجم و اندازه زحل است و هر گردش آن به دور ستاره‌اش ۳۵ روز طول می‌کشد، بنابراین به ستاره‌اش بسیار نزدیک است و داغ‌تر از آن است که حیات روی آن تشکیل شود.
حالا محققان امیدوارند که بتوانند تمام آن جهان‌ها را دوباره کشف کنند تا بتوانند سیارات سردتری شبیه به آن‌ها را در منظومه شمسی‌مان بیابند. دانشمندان امیدوارند که برخی از آن سیارات قابل سکونت باشد.
ان جی تی اس-۱۱ب در فاصله ۶۲۰ سال نوری کشف شد که در مدار گردش خود به ستاره‌اش پنج بار نزدیک‌تر از سیاره ما نسبت به خورشید است. این پدیده در حجم و اندازه زحل است و هر گردش آن به دور ستاره‌اش ۳۵ روز طول می‌کشد، بنابراین به ستاره‌اش بسیار نزدیک است و داغ‌تر از آن است که حیات روی آن تشکیل شود.
این سیاره خلاف بسیاری از ستاره‌ها، به ناحیه گولدیلاکس (منطقه سکونت‌پذیر) که منطقه‌ای است نه خیلی سرد و نه خیلی گرم، نزدیک‌تر است.
دلیل ناپدید شدن این سیاره این است که تلسکوپ تس تنها بخش‌های مهم آسمان را هر ۲۷ روز جست‌وجو می‌کند، بنابراین آن‌ها فقط زمانی که یک‌بار ستاره خود را دور می‌زنند دیده می‌شوند. قبل از این‌که به دور مجدد برسد، تلسکوپ به جست‌وجوی بخش دیگر آسمان می‌رود و ستاره‌شناسان نمی‌توانند کار بیشتری در این مورد انجام دهند.
این تحقیق جدید که مشاهده دانشمندان دانشگاه وارویک است، این سیارات گم شده را با استفاده از یک تلسکوپ متفاوت که نسل بعدی ترانزیت سروی یا (ان جی تی اس) در شیلی است مورد بررسی قرار می‌دهند. با این فن‌آوری آن‌ها قادرند که این ستاره را برای ۷۹ شب مشاهده کنند و این امر آن‌ها را قادر می‌کند تا این جهان را برای بار دوم مشاهده کنند که تقریبا یک سال بعد از اولین مشاهده آن است.
ساموئل گیل از وارویک در بیانیه‌ای گفت: «با تعقیب دومین انتقال، ما سیاره‌ای با دوره‌ای طولانی‌تر یافته‌ایم. خوش‌بختانه این اولین مورد از کشف‌های این چنینی است که ما را به دوره‌های طولانی‌تر سوق می‌دهد.
این دست‌آوردها، نادر و بسیار حائز اهمیت‌اند، زیرا به ما امکان می‌دهند در مقایسه با آن‌چه که سایر ستاره‌شناسان یافته‌اند، سیاراتی با دوره‌های طولانی‌تر پیدا کنیم. سیاراتی که دوره‌های طولانی‌تری دارند خنک‌ترند و به سیارات منظومه شمسی ما شباهت بیشتری دارند.
سیاره ان جی تی اس-۱۱ب، دمایی معدل ۱۶۰ درجه سانتی‌گراد دارد و از عطارد و زهره سردتر است. البته تا آن‌جا که می‌دانیم هم‌چنان برای پشتیبانی حیات بسیار داغ است، این سیاره در مقایسه با سیاره‌های کشف شده پیشین که معمولا دمایی بالاتر از۱۰۰۰ درجه سانتی‌گراد داشتند، به ناحیه گلدیلاکس نزدیک‌ترند.»
دانشمندان حالا امیدوارند که با استفاده از همین روش سیارات بیشتری کشف کنند تا به آن‌ها امکان دهد جهان‌های دیگری را دنبال کنند که قابل سکنی بوده و یا حتی سکنه داشته باشد.
دکتر جیل گفت: «صد‌ها انتقال منفرد توسط تلسکوپ تس شناسایی شده است و ما با استفاده از این روش به بررسی آن‌ها پرداخته‌ایم. این روش به ما امکان می‌دهد تا سیارات خارجی سردتری در همه اندازه‌ها کشف کنیم، سیاراتی مشابه آن‌هایی که در منظومه شمسی ما وجود دارند.
دلیل ناپدید شدن این سیاره این است که تلسکوپ تس تنها بخش‌های مهم آسمان را هر ۲۷ روز جست‌وجو می‌کند، بنابراین آن‌ها فقط زمانی که یک‌بار ستاره خود را دور می‌زنند دیده می‌شوند. قبل از این‌که به دور مجدد برسد، تلسکوپ به جست‌وجوی بخش دیگر آسمان می‌رود و ستاره‌شناسان نمی‌توانند کار بیشتری در این مورد انجام دهند.
این تحقیق جدید که مشاهده دانشمندان دانشگاه وارویک است، این سیارات گم شده را با استفاده از یک تلسکوپ متفاوت که نسل بعدی ترانزیت سروی یا (ان جی تی اس) در شیلی است مورد بررسی قرار می‌دهند. با این فن‌آوری آن‌ها قادرند که این ستاره را برای ۷۹ شب مشاهده کنند و این امر آن‌ها را قادر می‌کند تا این جهان را برای بار دوم مشاهده کنند که تقریبا یک سال بعد از اولین مشاهده آن است.
ساموئل گیل از وارویک در بیانیه‌ای گفت: «با تعقیب دومین انتقال، ما سیاره‌ای با دوره‌ای طولانی‌تر یافته‌ایم. خوش‌بختانه این اولین مورد از کشف‌های این چنینی است که ما را به دوره‌های طولانی‌تر سوق می‌دهد.
این دست‌آوردها، نادر و بسیار حائز اهمیت‌اند، زیرا به ما امکان می‌دهند در مقایسه با آن‌چه که سایر ستاره‌شناسان یافته‌اند، سیاراتی با دوره‌های طولانی‌تر پیدا کنیم. سیاراتی که دوره‌های طولانی‌تری دارند خنک‌ترند و به سیارات منظومه شمسی ما شباهت بیشتری دارند.
سیاره ان جی تی اس-۱۱ب، دمایی معدل ۱۶۰ درجه سانتی‌گراد دارد و از عطارد و زهره سردتر است. البته تا آن‌جا که می‌دانیم هم‌چنان برای پشتیبانی حیات بسیار داغ است، این سیاره در مقایسه با سیاره‌های کشف شده پیشین که معمولا دمایی بالاتر از۱۰۰۰ درجه سانتی‌گراد داشتند، به ناحیه گلدیلاکس نزدیک‌ترند.»
دانشمندان حالا امیدوارند که با استفاده از همین روش سیارات بیشتری کشف کنند تا به آن‌ها امکان دهد جهان‌های دیگری را دنبال کنند که قابل سکنی بوده و یا حتی سکنه داشته باشد.
دکتر جیل گفت: «صد‌ها انتقال منفرد توسط تلسکوپ تس شناسایی شده است و ما با استفاده از این روش به بررسی آن‌ها پرداخته‌ایم. این روش به ما امکان می‌دهد تا سیارات خارجی سردتری در همه اندازه‌ها کشف کنیم، سیاراتی مشابه آن‌هایی که در منظومه شمسی ما وجود دارند.
بعضی از این‌ها، سیارات صخره‌ای کوچکی خواهند بود که در ناحیه گلدیلاکس قرار دارند و به اندازه کافی سردند تا بستر اقیانوس‌های آب، مایع و یا حیات فرازمینی احتمالی شوند.»
منبع: ایندیپندنت
۰
