احمد مقربی؛ "مَردِ" سفارت شوروی در تهران

«احمد مقربی» که متولد سال ۱۳۰۰ بود، در دوران جوانی، همزمان با فعالیت در ارتش به عنوان یک افسر جزء با یکی از عناصر مهم اطلاعاتی شوروی در ارتش ایران، یعنی «محمود نیو» آشنا شد. نیو که شرکتی با عنوان «آب یاب» تاسیس کرده بود، از این شرکت به عنوان پوششی برای عملیات جاسوسی خود در ایران استفاده می‌کرد.

نیو به عنوان یک افسر اخراجی ارتش، تلاش داشت تا سایر افسران را به سمت خود جذب کرده و با تطمیع آنان، از این افسران به عنوان جاسوسان دولت شوروری استفاده کند. احمد مقربی نیز یکی از همین افسران بود که به دام نیو گرفتار شد.

پس از افشای فعالیت‌های جاسوسی نیو، نیرو‌های اطلاعاتی تلاش کردند تا وی را دستگیر کنند؛ اما نیو گریخت و برای همیشه ناپدید شد و دیگر هیچ خبری از وی بدست نیامد. هنوز هم مشخص نیست سرنوشت وی چه شده است؛ اما احتمال قوی آن است که وی پس از فرار به خدمت سرویس‌های اطلاعاتی شوروی درآمده و در این سرویس‌ها فعالیت داشته است.

احمد مقربی نیز که به گروه نیو نزدیک شده بود، در سال ۱۳۳۳ و پس از حمله نیرو‌های نظامی به دفتر نیو، برای مدتی به ظن همکاری با وی دستگیر؛ اما مدتی پس از نبود مدارک محکم، آزاد و دوباره در ارتش مشغول به کار شد.

پس ورود مجدد مقربی به ارتش، وی تا درجات بالای نظامی پیش رفت و به سمت جانشین رکن دوم ستاد بزرگ ارتشتاران درآمد، اما در سال ۱۳۵۶ و در پی افشای فعالیت‌های جاسوسی مقربی، «ساواک» اقدام به بازداشت وی کرد. مقربی پس از مدت کوتاهی، در سال ۱۳۵۶، به جرم جاسوسی برای شوروی، محکوم و در دی ماه همان سال اعدام شد.