بهترین فیلم گنگستری ساخته شده یک کلاسیک بی‌زمان است که از «پدرخوانده» بهتر است

گر از ۱۰۰ نفر بپرسید که بهترین فیلم گنگستری تاریخ چیست، احتمالاً نیمی از آن‌ها به فیلم «پدرخوانده» اشاره خواهند کرد و بعد از آن به بحث و مقایسه میان قسمت اول و دوم آن خواهند پرداخت. با این حال، فیلم گنگستری دیگری نیز وجود دارد که بسیاری آن را حتی برتر از «پدرخوانده» می‌دانند و این فیلم تقریباً ۲۰ سال پس از ساخت اثر کلاسیک فرانسیس فورد کاپولا به اکران درآمده است.

فیلم Goodfellas شامل برخی از بهترین دیالوگ‌های تاریخ سینما است که توسط بازیگرانی چون رابرت دنیرو، جو پسکی، ری لیوتا و لورن برکو ادا شده است. همچنین حضور بازیگران دیگری چون مایکل ایمپریولی و تونی سیریکو (که بعدها به شهرت تلویزیونی رسیدند) و حتی ساموئل ال. جکسون که هنوز به ستاره هالیوود تبدیل نشده بود، به جذابیت‌های این اثر افزوده است.

این فیلم همچنین شامل حضور برخی از جنایتکاران واقعی مانند لوئیس اپولیتو، افسر پیشین نیویورک پلیس است که برای مافیا حداقل هشت قتل قراردادی انجام داده است.

فیلم Goodfellas که در سال ۱۹۹۰ ساخته شد، در Rotten Tomatoes امتیاز ۹۴٪ و در IMDB امتیاز ۸.۷ از ۱۰ را به دست آورده است. این فیلم داستان مافیاهای ایتالیایی واقعی در اطراف نیویورک در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ را روایت می‌کند و بر زندگی هنری هیل، گنگستر و خبرچینی که الهام‌بخش این فیلم بود، متمرکز است. فیلم با دیالوگ مشهور هیل آغاز می‌شود: "تا جایی که به یاد دارم همیشه خواسته‌ام گنگستر بشوم."

(هنری هیل واقعی پس از تبدیل شدن به خبرچین اف‌بی‌آی وارد برنامه حفاظت از شاهدان شد، اما به دلیل افشای هویت واقعی‌اش و ادامه فعالیت‌های غیرقانونی از این برنامه اخراج شد.)

فیلم روابط هیل با سایر اعضای مافیا مانند جیمز برک (که در فیلم با نام جیمی کانوی شناخته می‌شود و رابرت دنیرو نقش او را بازی می‌کند) و توماس دی سیمونه (که جو پسکی نقش او را بازی کرده است) را به تصویر می‌کشد. هر دو نفر عضو خانواده جنایتکاری لوکسی هستند که یکی از پنج خانواده مشهور نیویورک به شمار می‌آید و کنترل جنایات سازمان‌یافته در این شهر را در دست داشتند.

با وجود اینکه این فیلم به کارگردانی مارتین اسکورسیزی نتوانست اسکار بهترین فیلم را از آن خود کند و جایزه به فیلم "Dances With Wolves" رسید، اما در ۳۵ سال پس از اکران خود به عنوان یکی از کلاسیک‌های بی‌زمان سینما شناخته شده است.

بن شروک در سایت «Screen Rant» می‌نویسد که Goodfellas هم یک فیلم گنگستری بسیار سرگرم‌کننده است و هم یک هشدار جدی درباره پیامدهای زندگی جنایی و دیوید دنبای در مجله نیویورک آن را به‌عنوان "بهترین فیلم ساخته شده درباره جذابیت‌های حسی و مالی جنایت" معرفی می‌کند.

هال لیپر در "Tampa Bay Times" این فیلم را "یک دستاورد بی‌نظیر و سردترین، وحشیانه‌ترین و در عین حال هوشمندانه‌ترین روایت از زندگی مافیا که تاکنون در فیلم ثبت شده" توصیف کرده است.

اما در مقایسه با یکی دیگر از فیلم‌های گنگستری برجسته، پدرخوانده، چگونه عمل می‌کند؟ فیلم پدرخوانده در Rotten Tomatoes و IMDB کمی امتیاز بالاتری دارد، با امتیاز ۹۷درصد در Rotten Tomatoes و ۹.۲ از ۱۰ در IMDB. بنابراین می‌توان گفت که اغلب تماشاگران توافق دارند که هر دو فیلم آثار فوق‌العاده‌ای هستند.

با این حال، اید پاور در مقاله‌ای که به مناسبت سی‌امین سالگرد انتشار Goodfella در سال ۲۰۲۰ در روزنامه "The Independent" نوشت، این فیلم را «شاهکاری بی‌نظیر» دانست و اعلام کرد که هنوز هم بهترین فیلم گنگستری ساخته شده است. دلیل او برای این نظر جالب است. او توضیح می‌دهد که این فیلم رکوردی در تعداد استفاده از کلمات رکیک (بیش از ۳۰۰ بار) ثبت کرده و اظهار می‌کند که "فیلم همواره تماشای سرگرم‌کننده‌ای است و اغلب لحظات آن بسیار خنده‌دار هستند.

او اضافه می‌کند که به همین دلیل Goodfellas از فیلم‌هایی چون پدرخوانده و Once Upon a Time in America ساخته سرجیو لئونه پیشی می‌گیرد.

این‌ها فیلم‌های گنگستری جدی و عظیم هستند که در عظمت تراژیک خود گرفتار شده‌اند، در حالی که Goodfellas برعکس، یک فیلم پرهیجان، کمدی و شاد است. بسیاری از بهترین صحنه‌های آن اساساً کمدی هستند، مانند تبلیغات عجیب و غریب موری کسلر، ناامیدی دوستان هنری از جدا شدن او از همسرش و پارانویاهای هنری در پایان فیلم که به واسطه مصرف کوکائین شکل گرفته است. اسکورسیزی به‌خوبی فهمید که بهترین راه برای جذب تماشاگران به این دنیای تاریک و ناخوشایند، استفاده از شوخی‌ها و مضامین ابسورد است.

منبع: خبرآنلاین