وقتی بازرسی، امنیت می‌آورد نه اضطراب
شاید در گذشته، شنیدن نام «پست ایست بازرسی» برای بسیاری از مردم با اضطراب و معطلی گره خورده بود. اما امروز، همان ایستگاه‌ها به نماد اعتماد و آرامش بدل شده‌اند.
کد خبر :
۲۴۸۷۲۸
بازدید :
۱۶
در روزهایی که بحران، حمله و ناامنی بر بخشی از جغرافیای ما سایه انداخته، صحنه‌هایی کم‌نظیر در دل خیابان‌های ایران شکل گرفته است؛ صحنه‌هایی که در آن مردم و نیروهای امنیتی دیگر روبه‌روی هم نیستند، بلکه دوشادوش هم ایستاده‌اند.
یکی از نشانه‌های این همدلی را در ساده‌ترین جلوه‌ها می‌توان دید: ایست و بازرسی‌ها. شاید در گذشته، شنیدن نام «پست ایست بازرسی» برای بسیاری از مردم با اضطراب و معطلی گره خورده بود. اما امروز، همان ایستگاه‌ها به نماد اعتماد و آرامش بدل شده‌اند.
در بازگشت به تهران، بیش از پنج بار در ایستگاه‌های بازرسی توقف کردم. در هر بار، صحنه‌ای تکرار نشدنی را دیدم: مردم، خندان و آسوده، با مأموران خوش‌وبش می‌کردند. مأمورانی که نه ترس می‌پراکندند، نه تندی می‌کردند؛ تنها بودند تا حامی باشند، نه حاکم. سلاح‌ها به سوی مردم نبود، بلکه برای حفاظت از مردم مهیا شده بودند.
این لحظات کوچک اما معنادار، نشان می‌دهند امنیت واقعی وقتی شکل می‌گیرد که مردم احساس کنند نیروهای نظامی، بخشی از آنان‌اند، نه ناظری بر آنان. تفتیش دیگر نشانۀ بی‌اعتمادی نیست، بلکه نشانه‌ای از مراقبت مشترک است. انگار که همه در یک تیم هستند؛ تیمی به‌نام "مردم ایران" که در کنار هم، نه تنها برای دفاع از سرزمین، که برای صیانت از انسانیت ایستاده‌اند.
این تجربه نشان داد امنیت زمانی واقعی و ماندگار است که بر پایۀ اعتماد و همدلی میان مردم و نیروهای حافظ نظم شکل بگیرد. رفتار انسانی، احترام متقابل، و هدف مشترک در دفاع از کشور، سرمایه‌ای اجتماعی خلق می‌کند که هیچ تهدید بیرونی نمی‌تواند آن را متزلزل کند.
اگر این الگو تثبیت شود و در سیاست‌گذاری‌ها و رویه‌های اجرایی نهادینه گردد، می‌توان امید داشت تصویر نیروهای انتظامی از ناظر و بازدارنده، به حامی و همراه تغییر یابد. امنیت پایدار تنها در سایۀ چنین پیوندهایی ممکن است؛ پیوندهایی که نه بر اجبار، که بر اعتماد متقابل بنا شده‌اند.
منبع: عصر ایران
۰
