تصاویر؛ عکس های شخصی، زندگی خصوصی و بیوگرافی اینگرید برگمن

فرادید| اینگرید برگمن (Ingrid Bergman) یکی از برجسته‌ترین بازیگران زن تاریخ سینما، متولد ۲۹ اوت ۱۹۱۵ در استکهلم، سوئد، و درگذشته در ۲۹ اوت ۱۹۸۲ در لندن، انگلستان، بود. او به دلیل بازی‌های درخشان در فیلم‌های کلاسیک هالیوود و سینمای اروپا، سه جایزه اسکار و شهرت جهانی کسب کرد. 

اینگرید برگمن در استکهلم در خانواده‌ای با ریشه‌های سوئدی و آلمانی به دنیا آمد. پدرش، یوست ساموئل برگمن، یک عکاس و هنرمند بود و مادرش، فریدل آدلر، در کودکی اینگرید درگذشت. مرگ مادر در سه‌سالگی و پدر در دوازده‌سالگی، تأثیر عمیقی بر او گذاشت و او را به سمت دنیای هنر و تخیل سوق داد. اینگرید در جوانی به تئاتر علاقه‌مند شد و در مدرسه سلطنتی هنرهای دراماتیک استکهلم (Royal Dramatic Theatre) آموزش دید.

برگمن در اواسط دهه ۱۹۳۰ وارد سینمای سوئد شد و در فیلم‌هایی مانند Intermezzo (1936) درخشید. بازی او در Intermezzo توجه تهیه‌کنندگان هالیوود را جلب کرد و دیوید او. سلزنیک، تهیه‌کننده معروف، او را به آمریکا دعوت کرد. نسخه هالیوودی Intermezzo: A Love Story (1939) نقطه شروع موفقیت او در هالیوود بود.

برگمن در دهه ۱۹۴۰ به یکی از بزرگ‌ترین ستارگان هالیوود تبدیل شد. او در فیلم کازابلانکا (1942) در نقش ایلسا لوند، مقابل همفری بوگارت، بازی کرد که به یکی از نمادین‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما تبدیل شد. او برای فیلم چراغ گاز (Gaslight, 1944) اولین جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد. دیگر فیلم‌های برجسته او شامل طلسم‌شده (Spellbound, 1945) و بدنام (Notorious, 1946)، هر دو به کارگردانی آلفرد هیچکاک، می‌شوند. او همچنین در زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند (1943) و ژاندارک (1948) بازی کرد.در اواخر دهه ۱۹۴۰، همکاری‌اش با کارگردان ایتالیایی روبرتو روسلینی در فیلم‌هایی مانند استرومبولی (1950) و اروپا ۵۱ (1952) او را به سینمای نئورئالیسم ایتالیا برد. برگمن برای آناستازیا (1956) دومین اسکار بهترین بازیگر زن و برای قتل در قطار سریع‌السیر شرق (1974) اسکار بهترین بازیگر مکمل زن را دریافت کرد.

زندگی شخصی برگمن پر از فراز و نشیب بود. او در سال ۱۹۳۷ با پتر آرون لیندستروم، دندانپزشک سوئدی، ازدواج کرد و از او یک دختر به نام پیا لیندستروم دارد. رابطه عاشقانه‌اش با روبرتو روسلینی در اواخر دهه ۱۹۴۰ جنجال بزرگی به پا کرد، زیرا هر دو متأهل بودند. این رابطه منجر به طلاق از لیندستروم و ازدواج با روسلینی در ۱۹۵۰ شد. برگمن و روسلینی سه فرزند داشتند: روبرتو، و دوقلوهای ایزابلا و ایزوتا روسلینی (ایزابلا نیز بازیگر معروفی شد). این ازدواج در ۱۹۵۷ به پایان رسید. برگمن سپس در ۱۹۵۸ با لارس اشمیت، تهیه‌کننده تئاتر، ازدواج کرد که این ازدواج نیز در ۱۹۷۵ به طلاق انجامید.

برگمن به فعالیت‌های خیریه و حمایت از هنرها علاقه‌مند بود، اما بیشتر تمرکز او بر حرفه بازیگری بود. او به دلیل صداقت، استعداد و توانایی‌اش در ایفای نقش‌های متنوع، از درام‌های عاشقانه تا فیلم‌های روان‌شناختی، شهرت داشت. برگمن در طول زندگی حرفه‌ای‌اش در بیش از ۵۰ فیلم و نمایش تئاتری ظاهر شد و جوایز متعددی از جمله سه اسکار، دو امی، یک تونی و چهار گلدن گلوب دریافت کرد.

در سال‌های پایانی زندگی، برگمن با بیماری سرطان پستان مبارزه کرد. با این حال، او تا آخرین سال‌های عمرش به بازیگری ادامه داد. آخرین نقش او در فیلم تلویزیونی زنی به نام گلدا (1982) بود که برایش جایزه امی به ارمغان آورد. او در ۲۹ اوت ۱۹۸۲، در روز تولد ۶۷ سالگی‌اش، در لندن درگذشت.

اینگرید برگمن نه تنها به عنوان یک بازیگر بااستعداد، بلکه به عنوان نمادی از شجاعت و اصالت در سینما شناخته می‌شود. او با عبور از مرزهای فرهنگی و حرفه‌ای، از سینمای سوئد تا هالیوود و اروپا، تأثیری ماندگار بر صنعت فیلم گذاشت.