600 سال قبل در اینجا بزرگترین و هولناک‌ترین مراسم «قربانی کردن کودکان» انجام شد
باستان‌شناسان حدود 9 سال قبل در کشفی تکان‌دهنده در سواحل شمالی پرو، بقایای بیش از ۱۴۰ کودک و ۲۰۰ حیوان لاما را یافتند؛ اجسادی که به نظر می‌رسد قربانی بزرگترین آیین قربانی‌کردن کودکان در تاریخ جهان بوده‌اند.
فرادید| این واقعۀ هولناک حدود سال ۱۴۵۰ میلادی و در دوران شکوفایی امپراتوری «چی‌مو» در شهر «چان چان» رخ داده است. این امپراتوری پهناور ۶۰۰ مایل از سواحل اقیانوس آرام را تا مرزهای امروزی پرو و اکوادور و حتی تا لیما در بر می‌گرفت. تنها امپراتوری بزرگ‌تر در آن زمان اینکاها بودند که سرانجام در سال ۱۴۷۵ به سلطه چی‌مو پایان دادند.
به گزارش فرادید؛ محل این قربانی دسته‌جمعی «هوانچاکیتو-لاس لاماس» نام دارد و در فاصله‌ای کمتر از یک کیلومتر از دریا و نیم مایل از محوطه جهانی ثبت‌شده یونسکو یعنی چان چان قرار گرفته است. نخستین نشانه‌ها در سال ۲۰۱۱ و زمانی به دست آمد که ساکنان محلی از بیرون‌زدن بقایای انسانی در شن‌های ساحلی خبر دادند.
در کاوش اولیه، بقایای ۴۲ کودک و ۷۶ لاما کشف شد، اما کاوش‌های گسترده‌تر که تا سال ۲۰۱۶ ادامه داشت، در نهایت این رقم هولناک ۱۴۰ کودک و ۲۰۰ لاما را آشکار کرد. اغلب این کودکان بین هشت تا دوازده سال داشتند و طناب‌ها و پارچه‌های تدفین که همراه آنان یافت شد، بر طبق روش کربن‌سنجی قدمتی حدودا 600 ساله داشتند.
آثار رنگدانه بر روی جمجمه و آثار بریدگی عمدی بر روی برخی استخوان‌ها نشانه‌هایی از قربانی شدن این کودکان هستند
نشانه‌های به‌دست‌آمده آشکارا حاکی از آیینی بودن این قربانی‌هاست. بر چهره کودکان رنگ‌دانه‌ای سرخ از مواد معدنی مالیده شده بود و سینه بسیاری از آنان بریده شده بود تا قلب‌شان به آسانی بیرون آورده شود. بر دنده‌ها و استخوان جناغ نیز آثار بریدگی و شکستگی دیده شد. همچنین بقایای سه بزرگسال شامل یک مرد و دو زن نیز در نزدیکی محل کشف شد که جمجمه‌های آنان بر اثر ضربه شدید خرد شده بود؛ نشانه‌ای از اینکه آنها نیز بخشی از آیین بوده و قربانی شده‌اند. وجود لایه‌ای از گل خشک‌شده بر بخش‌های کمتر دست‌خورده محل نیز نشان می‌دهد که این فاجعه در یک رویداد واحد روی داده است.
بقایای یکی از کودکان قربانی شده
پژوهشگران احتمال می‌دهند که این قربانی گسترده پاسخی به بحران‌های طبیعی، به‌ویژه اثرات مخرب پدیده «ال‌نینو» بوده باشد. هاگن کلاوس، استاد انسان‌شناسی، می‌گوید: «مردم آنچه را که برایشان از همه باارزش‌تر است قربانی می‌کنند. شاید وقتی قربانی‌کردن بزرگسالان تأثیری نداشت، نیاز به نوع تازه‌ای از قربانی احساس شد.» با این‌حال، دلیل قطعی این رویداد هنوز در پرده ابهام باقی مانده است. اکنون تمرکز دانشمندان بر بازسازی زندگی شخصی قربانیان و یافتن سرگذشت آن‌هاست تا روشن شود این کودکان چه کسانی بودند و از کجا آمده بودند.
