جزیرۀ ژاپنی که مقصد محبوب پلاستیک‌های شناور در اقیانوس است
زباله‌های دریایی که از سایر اقتصادهای آسیایی به این منطقه وارد می‌شوند، مشکلاتی را در استان‌های ساحلی دریای ژاپن (دریای شرقی) ایجاد کرده‌اند.
فرادید| مذاکرات بین‌دولتی که تا ۱۵ آگوست در سوئیس برگزار شد، با هدف تدوین نخستین پیمان جهانی برای جلوگیری از آلودگی انجام شد، اما در نهایت توافقی حاصل نشد و نگرانی‌ها درباره تأخیر در اقدام علیه آلودگی شدید پلاستیکی را افزایش داد. همزمان، خود ژاپن یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان زباله‌های پلاستیکی در جهان است و به این کشور توصیه می‌شود برای پاک نگه داشتن اقیانوس‌ها اقداماتی انجام دهد.
به گزارش فرادید، ظروف و بطری‌های پلاستیکی ساحل غربی جزیره تسوشیما در استان ناگاساکی، حدود ۵۰ کیلومتری بوسان کره جنوبی را پوشانده‌اند. شُکو ساکاتا، راهنمای تور ۴۵ ساله درباره این فاجعه گفته: «فرقی نمی‌کند چند بار آن‌ها را جمع کنیم، هر بار که باران شدید یا طوفان بیاید، دوباره به ساحل می‌رسند.»
برمبنای برآوردهای شهری، تسوشیما سالانه بین ۳۰.۰۰۰ تا ۴۰.۰۰۰ متر مکعب زباله شناور دریافت می‌کند. بیش از نیمی از این زباله‌ها پلاستیکی هستند، طوری که ۵۴ درصد از بطری‌های پلاستیکی جمع‌آوری شده در سال ۲۰۲۴ از چین و تایوان و ۳۸ درصد از کره جنوبی بوده‌اند.
بنا به گزارش سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، سالانه حدود ۲۰ میلیون تن زباله پلاستیکی به محیط زیست جهانی وارد می‌شود که حدود ۹۰ درصد آن از کشورهای در حال توسعه ناشی می‌شود و «کنترل نامناسب زباله» عامل اصلی آن مطرح شده است.
ژاپن قصد دارد به کشورهای آسیایی همسایه و دیگر کشورها کمک فنی ارائه دهد تا سیستم‌های تفکیک و جمع‌آوری زباله ایجاد کنند و هدف خود را آموزش ۱۰.۰۰۰ نفر به عنوان سرپرست کنترل زباله اعلام کرده است. با این حال، موفقیت در کاهش زباله‌های شناور در نهایت به تلاش اقتصادهایی بستگی دارد که آن‌ها را تولید می‌کنند.
میچینائو سوئِناگا، عضو انجمن حفظ سواحل و آبزیان تسوشیما گفته: «برای بازگرداندن ساحل‌های پاک به قوانین بین‌المللی نیاز داریم.»
در مقابل، نظرسنجی وزارت محیط زیست در سال مالی ۲۰۲۳ نشان داد بیشتر بطری‌های پلاستیکی که در سواحل اقیانوس آرام و دریای داخلی ستو جمع شدند، منشأ داخلی دارند. هیروفومی هیناتا، متخصص اقیانوس‌شناسی ساحلی، این موضوع را به جریان‌های اقیانوسی و باد نسبت داده و گفته: «بخشی از زباله‌های پلاستیکی که به اقیانوس آرام می‌ریزند، در نهایت به کشورهایی مانند ایالات متحده می‌رسند.»
ژاپن پس از آمریکا، از دید تولید زباله‌های سرانه مربوط به بسته‌بندی پلاستیکی در رتبه دوم جهان قرار دارد: ۳۲ کیلوگرم در سال تا سال ۲۰۱۵.
بخش‌های عمومی و خصوصی در تلاش برای کاهش میزان زباله‌های پلاستیکی هستند. برای نمونه، شرکت کیرین هولدینگز بطری‌های بدون برچسب را ترویج می‌کند و به کمک به تحقق اقتصاد چرخشی و کاهش اثرات زیست‌محیطی متعهد شده است.
قانون گردش منابع پلاستیک که سال ۲۰۲۲ اجرایی شد، فروشگاه‌های زنجیره‌ای، هتل‌ها، رستوران‌ها و دیگر کسب‌وکارها را ملزم می‌کند تا برنامه‌هایی برای کاهش حجم محصولات پلاستیکی ارائه دهند. با این حال، جریمه‌ها تنها برای کسب‌وکارهای بزرگ اعمال می‌شود و تلاش‌های شرکت‌های کوچک محدود است.
یک صاحب رستوران در توکیو که از نی‌های پلاستیکی استفاده می‌کند می‌گوید: «پلاستیک ارزان‌تر است و مشتریان آن را ترجیح می‌دهند، بنابراین نمی‌توانیم آن را به نوع کاغذی تغییر دهیم.»
پلاستیک در معرض اشعه فرابنفش و باد به قطعات ریزی به نام میکروپلاستیک تجزیه می‌شود که اندازه آن کمتر از ۵ میلی‌متر است. مصرف ماهی‌هایی که میکروپلاستیک بلعیده‌اند، ممکن است خطرات سلامتی برای خود انسان ایجاد کند.
یک مقام ارشد وزارت محیط زیست گفته: «ما به تشویق کشورها برای مشارکت در بحث تدوین پیمان ادامه خواهیم داد و در عین حال ابتکارات کارآمد داخلی و بین‌المللی را ترویج خواهیم کرد.»
مترجم: زهرا ذوالقدر
