کشورهای جهان با بیشترین روزهای مرخصی استحقاقی در ۲۰۲۵

تعداد روزهای مرخصی استحقاقی (مرخصی با حقوق) در کشورهای مختلف جهان تفاوت‌های چشمگیری دارد که به قوانین دولتی، سیاست‌های کاری و فرهنگ هر کشور بستگی دارد. این روزها نه‌تنها فرصتی برای استراحت و تجدید قوا هستند، بلکه تأثیری مستقیم بر سلامت روان، رضایت شغلی و بهره‌وری کارکنان دارند.

در سال ۲۰۲۵ کشورهای متعددی وجود دارند که اهمیت زیادی برای مرخصی‌های استحقاقی قائل شده و تعداد آن را به‌نحوی تنظیم کرده‌اند که کارکنان بتوانند به‌مدت طولانی‌تری از زندگی شخصی و خانوادگی خود بهره‌مند شوند.

بیشترین تعداد مرخصی استحقاقی جهان در اروپا دیده می‌شود. کشورهایی همچون اتریش، فرانسه و موناکو هر یک ۳۰ روز مرخصی با حقوق به کارکنان خود می‌دهند و این موضوع آن‌ها را در صدر فهرست کشورهایی با ارائه بیشترین مرخصی استحقاقی قرار می‌دهد. بریتانیا با ۲۸ روز مرخصی در جایگاه دوم و ایتالیا، لوکزامبورگ و جمهوری دموکراتیک کنگو با ۲۶ روز در جایگاه‌های بعدی قرار دارند.

کشورهای شمال اروپا از جمله سوئد، نروژ و دانمارک ۲۵ روز مرخصی استحقاقی دارند و کشورهای مرکزی و غربی اروپا همچون آلمان، فنلاند، مالتا و ایسلند ۲۴ روز مرخصی را تضمین می‌کنند. در این کشورها قوانین سختگیرانه‌ای وجود دارد که اجازه نمی‌دهد کارفرما بدون رضایت رسمی کارکنان، میزان این مرخصی را کاهش دهند، بنابراین اروپایی‌ها به‌طور میانگین بیش از ۳۰ روز در سال فرصت دارند تا از کار فاصله بگیرند و به سفر بپردازند.

در سایر مناطق جهان نیز نمونه‌هایی از مرخصی استحقاقی طولانی دیده می‌شود. برای مثال یمن با ترکیب ۳۰ روز مرخصی با حقوق و ۱۶ روز تعطیلات عمومی، در مجموع ۴۶ روز را برای استراحت کارکنان خود فراهم می‌کند که بیشترین میزان در جهان به‌شمار می‌رود. کشورهای آفریقایی همچون توگو، جیبوتی و گینه نیز ۳۰ روز مرخصی استحقاقی ارائه می‌دهند.

در خاورمیانه، بحرین ۳۰ روز و امارات و عمان هر یک ۲۲ روز مرخصی به کارکنان خود اختصاص داده‌اند تا تعادل مناسبی میان کار و مناسبت‌های فرهنگی و مذهبی برقرار شود. در آسیا، تنوع تعطیلات بیشتر است. برای مثال هند ۱۲ روز مرخصی با حقوق دارد، اما با ۱۷ روز تعطیلات عمومی، مجموع زمان استراحت کارکنان به ۲۹ روز می‌رسد. اندونزی، ویتنام و مکزیک نیز حدود ۱۲ روز مرخصی استحقاقی دارند.

در آمریکای لاتین، اکثر کشورها بین ۱۲ تا ۲۲ روز مرخصی دارند. برزیل، کوبا، پاناما و پرو بخش عمده‌ای از این دسته هستند که ۲۲ روز مرخصی ارائه می‌کنند. مکزیک، پاراگوئه و گویان نیز در حدود ۱۲ روز مرخصی ارائه می‌دهد. کشورهای قاره آمریکا و کارائیب بین ۱۰ تا ۱۵ روز مرخصی با حقوق دارند و ساکنان این کشورها به‌طور عمده روی تعطیلات عمومی برای تکمیل زمان استراحت کارکنان حساب می‌کنند.

اقیانوسیه، استرالیا و نیوزیلند ۲۰ روز مرخصی ارائه می‌دهند که در حد استانداردهای اروپایی است، در حالی که کشورهای کوچک‌تر همچون فیجی و ساموا حدود ۱۰ روز مرخصی دارند. برخلاف این کشورها، ایالات متحده آمریکا هیچ روزی برای مرخصی استحقاقی با حقوق اجباری ندارد و همه مرخصی‌ها به تصمیم کارفرما بستگی دارد.

یکی از نکات مهم در میزان واقعی مرخصی‌ها، تأثیر تعطیلات عمومی است که به‌همراه مرخصی‌های استحقاقی به کارکنان فرصت بیشتری برای استراحت می‌دهد. آمارها نشان می‌دهد که مرخصی بیش از یک مزیت ساده است و تأثیرات قابل اندازه‌گیری در کاهش خستگی شغلی، افزایش رضایت کاری و بهبود بهره‌وری دارد. کشورهایی با مرخصی‌های طولانی‌تری، به‌طور معمول نیروی کاری شادتر و سالم‌تری دارند. شرکت‌های بین‌المللی برای رعایت قوانین محلی و حفظ رقابت‌پذیری باید سیاست‌های مرخصی خود را با استانداردهای کشورهای مقصد هماهنگ کنند.

آگاهی از قوانین تعطیلات نیز می‌تواند در برنامه‌ریزی سفرهای کاری یا تفریحی به کارکنان کمک کند. افرادی که در کشورهای با ۳۰ روز مرخصی زندگی می‌کنند می‌توانند سفرهای طولانی‌تری را برنامه‌ریزی کنند، در حالی که کارکنان کشورهایی با مرخصی کمتر ممکن است سفرهای کوتاه‌تر و محلی را ترجیح دهند.

منبع: ایمنا