گنج سکه‌های 700 ساله از زیر معبد بیرون آمد
گمان می‌رود قدمت این کشف به «اواخر دوره‌ی چولا» یا «اوایل دوره‌ی پاندیا» یعنی حدود 700 سال قبل بازگردد. این کشف از مهم‌ترین یافته‌های باستان‌شناسی هند در سال‌های اخیر است.
فرادید| یک کشف باستان‌شناسی شگفت‌انگیز در جنوب هند رخ داده است. گروهی از کارگران که در حال بازسازی یک معبد باستانی «شیوا» نزدیک تپه‌های جاوادو بودند، ظرفی سفالی حاوی ۱۰۳ سکه طلای عتیقه را از دل خاک بیرون آوردند. گمان می‌رود قدمت این کشف به اواخر دوره‌ی چولا یا اوایل دوره‌ی پاندیا بازگردد. این کشف از مهم‌ترین یافته‌های باستان‌شناسی در سال‌های اخیر است.
به گزارش فرادید، این سکه‌ها زیر معبد چندصدساله‌ی «شیوا» و حین مرمت رسمی یافت شدند. هنگامی که کارگران کف معبد را کاوش می‌کردند، به یک کوزه‌ی گلی برخوردند که قرن‌ها پنهان و مُهر و موم شده بود. پس از گشودن آن، مجموعه‌ای درخشان از سکه‌های طلای منظم و بسیار سالم نمایان شد که گذر زمان اندکی بر آن‌ها اثر گذاشته بود.
مقام‌های اداره‌های دارایی و نهاد امور مذهبی و خیریه‌ی هندو (HR&CE) پس از گزارش کشف به محل رسیدند. سکه‌ها با دقت ثبت و برای بررسی و حفاظت تحویل داده شدند. کارشناسان بررسی‌های اولیه را آغاز کرده و اشاره کرده‌اند که معماری این معبد ویژگی‌های شاخص معماری دوره‌ی «چولای متأخر» را دارد که تخمین قدمتش را تقویت می‌کند.
بررسی‌های اولیه نشان داده که سکه‌ها ممکن است متعلق به دوران گذار میان فرمانروایی چولای متأخر و شکل‌گیری حکومت پاندیا باشند؛ دوره‌ای که به‌دلیل تجارت پررونق، ارتباطات دریایی و اقتصاد مبتنی بر معابد شناخته می‌شود. طلا آن زمان پایه‌ی نظام مالی بود و معابد هم مراکز معنوی و هم اقتصادی محسوب می‌شدند و هدایای طلا و املاک وقفی دریافت می‌کردند.
«سلسله‌ی چولا» یکی از بزرگ‌ترین قدرت‌های جنوب هند در قرون میانه، بین قرن‌های دهم تا دوازدهم در اوج شکوفایی قرار داشت و از راه تجارت دریایی و تبادل فرهنگی نفوذش را به فراتر از شبه‌قاره گسترش داده بود. با این حال تا قرن سیزدهم، قدرت چولا افول کرد. فرمانروایی راجاراجا چولا سوم (حدود ۱۲۱۶ تا ۱۲۴۶ میلادی) آخرین دوره‌ی قابل‌توجه این سلسله به شمار می‌رود.
با وجود آشفتگی‌های سیاسی، ساخت و حمایت از معابد ادامه یافت. معبد شیوا در کُویلور که این سکه‌ها در آن یافت شده، ممکن است یکی از معابدی باشد که آن زمان با طلا و جواهرات وقف شده بودند و نمادی از حمایت سلطنتی و باور مردم بود. کشف سکه‌های طلا زیر این معبد نشان می‌دهد این سکه‌ها می‌توانستند بخشی از خزانه‌ی معبد، هدیه‌ای به خدا یا ودیعه نذری باشند که در دوران پرآشوب برای حفاظت از ثروت مقدس پنهان شده‌اند.
دوره‌ی «چولای متأخر» و «پاندیای اولیه» با تجارت گسترده در اقیانوس هند و نظام پولی پیچیده که بیشتر بر پایه‌ی سکه‌ی طلا بود شناخته می‌شود. بیشتر این سکه‌ها نقش‌هایی چون ببر یا ماهی داشتند که نشان خاندان‌های چولا و پاندیا بودند. بسیاری هم دارای نمادهای مذهبی و کتیبه‌هایی بودند که پول را به حفاظت الهی و مشروعیت شاهی پیوند می‌دادند. احتمال می‌رود سکه‌های یافت‌شده در کُویلور هم دارای چنین نشان‌هایی باشند و داده‌های تازه‌ای درباره‌ی سنت‌های ضرب سکه و شبکه‌های اقتصادی قرن سیزدهم در اختیار پژوهشگران قرار دهند.
باستان‌شناسان و سکه‌شناسان اکنون مشغول بررسی کتیبه‌ها، نگاره‌ها و ترکیب فلزی سکه‌ها هستند تا منشأ دقیق آن‌ها را روشن کنند. اگر تأیید شود این مجموعه به دوره‌ی چولای متأخر یا پاندیای اولیه تعلق دارد، می‌تواند مدرک ارزشمندی از چگونگی کارکرد اقتصاد معابد در این عصر گذار باشد و همچنین داده‌هایی درباره‌ی نحوه‌ی ذخیره، گردش و حفاظت از ثروت در دوران دگرگونی سیاسی ارائه خواهد داد.
این کشف نه‌تنها یادآور تاریخ چندلایه‌ی «تامیل نادو»، بلکه نمونه‌ای است از اینکه چگونه معابد باستانی همچنان روایت‌های مدفون زیر پایه‌های خود را آشکار می‌کنند. هر کشف از این دست فاصله‌ی میان اسطوره و تاریخ ثبت‌شده را کم‌تر می‌کند و پویایی فرهنگی و اقتصادی دوران میانه‌ی جنوب هند را بهتر روشن می‌کند.
برای مردم روستای کُویلور، کشف سکه‌های طلا منبعی از افتخار و شگفتی شده است. تاریخ‌پژوهان محلی و زائران در معبد گرد آمده‌اند تا شاهد نشانه‌ای از شکوه نیاکان خود باشند. دوست‌داران میراث فرهنگی، این کشف را پیوندی مستقیم با عظمت تمدن چولا می‌دانند، یادآور روزگاری که ایمان، هنر و تجارت در هم تنیده بود.
مترجم: زهرا ذوالقدر
