سفر در زمان؛ یادداشت‌های علم، دوشنبه ۲۷ فروردین ۱۳۵۲: سفیر آمریکا که قبلا رئیس کل سیا بوده به دلیل اینکه صد درصد در اختیار نیکسون نبود، نیکسون او را به سفارت ایران فرستاد

اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.  

 

در ادامه بخشی از یادداشت های او را بخوانید.

 

دوشنبه ۲۷ فروردین ۱۳۵۲: صبح شرفیاب شدم. کارهای جاری به عرض رسید. فرمودند: راستی تلگراف سوریه را رادیو هم بگوید. ماشاءالله به این سعه صدر شاه! وقتی پای منافع کشور در بین است آن قدر متحمل می‌شود که انسان نمی‌تواند از استعجاب خودداری نماید، فرمودند: سفیر آمریکا را بخواه و بگو ما ۳۵ هواپیمای اف-۵ به شما دادیم که به ویتنام فرستادید، در عوض شما ۱۶ فانتوم اف -۴ به ما قرض دادید که اجاره کرده ایم و ۶۴ فانتوم هم که خودمان داریم. اما درست معادل ۱۶ فانتوم که اجاره کرده‌ایم ۱۶ فانتوم ما به علت نداشتن وسایل یدکی [زمین گیر] grounded هست. با این کمکی که شوروی به عراق می‌کند وضع ما چه می‌شود؟ 

 

امروز حال بسیار بدی پیدا کردم. خواهر زنم ایران که زن دکتر نفیسی است بر اثر اشتباه در معالجه آپاندیسیت بستری و مردنی است. اشتباه را هم شوهرش که دکتر است کرد. زن بسیار خوبی است. ناهار که پیش مادر زنم رفتم، دیدم به جای آن که راجع به وضع دخترش با من صحبت کند در خصوص املاک و پول و غیره صحبت آغاز کرد! از زندگی بیزار شدم.

 

عصر سفیر آمریکا را خواستم، اوامر شاه را ابلاغ کردم. قول داد اقدام کند. ضمناً از من پرسید به عقیده من در ایران از چه اشخاصی می‌تواند دیدن کند که موجبات کدورت شاهنشاه فراهم نشود. گفتم: البته همه کس را می‌توانید ببینید، ولی در حدود کار آنها و لاغیر. ما که سیستم دیکتاتوری نداریم که ملاقاتها در کشور ممنوع باشد. قبلاً از او پرسیده بودم که آیا نیکسون داوطلب دریافت جایزه صلح نوبل هست؟ امروز خبر داد بلی.... هوا پس از یک باران ده ساعته آفتاب شده و واقعاً بهشتی بود. افسوس که با این نره غول صحبت می‌کردم! او چنان که قبلاً نوشته ام رئیس کل سیا بود که بر اثر اینکه صد درصد در اختیار نیکسون نبود، نیکسون او را عوض کرد و به سفارت ایران فرستاد.... سفیر آمریکا راجع به حمله کوماندوهای اسرائیلی به بیروت با آن که کار بسیار مهمی انجام دادند اظهار عقیده خوبی می‌کرد، و آن اینکه این جور حملات حس حقارت اعراب را برمی‌انگیزد و به هر نحو که شده در صدد تلافی برمی‌آیند و کارها مشکل تر می‌شود. حمله کوماندوها به مرکز یک کشور عرب آن هم بیروت آن هم با اتومبیل سواری مرسدس بنز و کشتن تمام افراد سرشناس سازمان الفتح (به جز یاسر عرفات که در بیروت نبوده) در مرکز شهر و بعد مراجعت کوماندوهای اسرائیلی با دادن فقط دو نفر کشته و دو نفر زخمی از شاهکارهای عملیات نظامی قرن اخیر است و واقعاً دیگر آبروئی برای اعراب بدبخت باقی نگذاشت.