تصاویر/ آثار چاپ از بزرگان هنر آمریکا
در نمایشگاه تازه‌ای که در موزۀ هنرهای سن دیگو برگزار شده است، کارهای چاپ بهترین هنرمندان آمریکایی از دهۀ 20 تا اواخر جنگ جهانی دوم به نمایش گذاشته شده است.
کد خبر :
۶۱۶۴۲
بازدید :
۳۰۱۶
فرادید | در نمایشگاه تازه‌ای که در موزۀ هنرهای سن دیگو برگزار شده است، کارهای چاپ بهترین هنرمندان آمریکایی از دهۀ 20 تا اواخر جنگ جهانی دوم به نمایش گذاشته شده است.
به گزارش فرادید به نقل از گاردین، بخشی از این آثار را در زیر می‌بینید:
سیارهها (Planets)، 1937
هلن لوندبرگ: "دغدغۀ من در آثارم حالات متغیر ساختار تصویری، و درجات متفاوتی از نمایش و انتزاع و تلاشی برای تجلی و برانگیختن موقعیتهای ذهن، حالات و احساسات بوده است."
چشم انداز آمریکایی (American Landscape)، 1920
ادوارد هاپر: "هنر عالی، ابراز بیرونی زندگی درونی هنرمند است و این زندگی درونی منتج به بینش شخصی او از جهان می‌شود."
دردسر در فریسکو، 1935
فلچر مارتین: "بسیاری از دانشجویان در تلاش برای اصیل بودن گیر می‌افتند. بعد از پنجاه میلیون نقاشی، می بینید که شدیداً اصیل بودن غیر ممکن است. همیشه سلَفی هست. اصلاً اصیل بودن تا آن حد به چه درد می‌خورد؟ بهتر این است که اثر یک فرد، حقیقتاً اثر خودش باشد، ابراز صادقانۀ احساسات عمیق شخصی."
پل بروکلین، 1925
آرنولد اچ رونه بک، هنرمند متولد آلمان بود که شیفتۀ چشم‌انداز نیویورک بود و آن را "کوبیسم زنده" نامیده بود.
رفتن خانوادۀ جود (Departure of Joads)، 1939
توماس هارت بنتون: "من این نوعی داوری درونی دارم که به خاطر همۀ محدودیت‌های ممکن ذهنم و تاثیرات آزاردهندۀ فرآیندهایم، به خاطر همۀ درگیری‌ها و شکست‌های متضادی که از سرم گذشته است، به چیزی رسیده‌ام که تصویر آمریکا و مردمان آمریکای زمانۀ من است."
کنترل ترافیک (Traffic Control)، 1936
بنتون مرداک اسپروانس؛ او در دهۀ 20 و 30 میلادی به خاطر لیتوگراف‌های سیاه و سفیدش از زندگی شهری شناخته می‌شد.
آنسوی نهایت (Over the Ultimate)، 1926
راکوِل کنت: "من نمی‌خواهم خودم را به شکلی رقت انگیز بروز دهم. من آن چیز عنصری و بی‌نهایت را می‌خواهم. من می‌خواهم ریتم ابدیت را نقاشی کنم."
پرس (The Press)، 1934
پل هامبلتون لندکر، در ابتدا ورزشکاری خوش آتیه به نظر می‌رسید، اما یک بیماری باعث شد که پای راستش همواره دچار گرفتگی دائمی باشد. در عوض، تبدیل به یکی از بزرگترین هنرمندان چاپ عصر مدرن شد.
کوارتت بارگاه (Shrine Quartet)، 1939
گرانت وود: "تکنیک شاکلۀ هنر نیست. کیفیت مبهم و رمانتیکی که به آن "زیبایی" می‌گوییم و از واقعیات زندگی روزمره دور است نیز نیست. این عمق و شدت تجربۀ یک هنرمند است که در درجۀ اول اهمیت در هنر قرار می‌گیرد."
مترجم: بهزاد ساعدپناه
۰
