به جای واژه سیل بگوییم: صاف تا کمی ابری
اخبار و گزارش‌های مربوط به تشخيص‌هاى نادرست پزشكى كه اغلب منجر به اتفاقات ناخوشايند و در مواردى مرگ بيمار می‌شوند، در حالی هرچند وقت یک بار ستون صفحه حوادث روزنامه‌ها و سایت‌های خبری را به خود اختصاص می‌دهند که بر همگان آشكار است حرفه پزشكى اگر نگاه درست و متعهدانه‌ای در ورایش باشد، رسالتی بسيار سخت و طاقت‌فرساست.
کد خبر :
۶۰۴۰
بازدید :
۱۰۰۸
برنا مسروری در روزنامه شهروند نوشت: اخبار و گزارش‌های مربوط به تشخيص‌هاى نادرست پزشكى كه اغلب منجر به اتفاقات ناخوشايند و در مواردى مرگ بيمار می‌شوند، در حالی هرچند وقت یک بار ستون صفحه حوادث روزنامه‌ها و سایت‌های خبری را به خود اختصاص می‌دهند که بر همگان آشكار است حرفه پزشكى اگر نگاه درست و متعهدانه‌ای در ورایش باشد، رسالتی بسيار سخت و طاقت‌فرساست.
البته ناگفته خود پیداست در تمامى اموری كه اجرا كنندگانش آدمیزاد هستند، اشتباهات انسانى جزء لاينفك مسیر طی شده بوده و درست به همین خاطر تلاش برای هرچه کمتر کردن این اشتباهات و در بهترین حالت به صفر رساندنشان امری ضروری و اجتناب ناپذیر تلقی می‌شود. متن پیش رو با اشاره به حرفه پرمسئولیت پزشکی آغاز شد تا در ادامه به این نکته برسیم که تشخیص اشتباه نه تنها در طبابت بلکه در بسیاری امور دیگر نیز این قابلیت را دارد تا زندگی انسان‌ها را تباه و آتیه را نابود سازد.
می‌پرسید چگونه؟
شاید کمتر از یک ماه قبل بود که به قصد یک سفر خانوادگی عزم تبریز کردیم. قبل از حركت و به شرط عقل ابتدا سرى به اينترنت زده و بعد از جست و جویی کوتاه به سايتى رسيديم كه
آب و هواى تمام طول راه را شهر به شهر و بر اساس دقیقه به روز رسانى می‌کرد. چنین تجربه‌ای را پیش از این نداشتیم و بین خودمان باشد، کمی هم احساس غرور کردیم که اگر نه مثل اکثر کشورها، حداقل مشابه برخی ممالک نسبتا پیشرفته از حداقل‌هایی در زمینه استفاده بهینه و مفید از اطلاعات هواشناسی برخوردار شده‌ایم. با نگاهی به وضعیت آب و هوای شهرهای واقع در طول مسیر برایمان روشن شد که هوای اکثر آن‌ها صاف بوده و تنها شهر مقصد آسمانی ابری داشت. البته هوای یک شهر وسط راه هم در سایت مورد نظر دارای گرد و خاک توصیف شده بود که آنچنان خطرناک به نظر نمی‌رسید، پس با خیال راحت حرکت کردیم.
اما متاسفانه احساس خوشی که داشتیم حتی یک ساعت هم به طول نینجامید زیرا باران شدیدی باریدن گرفت و متعاقب آن گرفتار ترافیک غیرعادی جاده شدیم. جدای از مواجهه با چند تصادف شدید که تنها گره ترافیک موجود را کورتر می‌کرد، هرچه جلوتر می‌رفتیم این امید که وضعیت هوا بهبودی هرچند نسبی بیابد به یأسی مضاعف بدل می‌شد. فارغ از این که در آسمان هیچ کدام از شهرهای مسیر، هوای صاف دیده نشد - و طبیعتا گرد و خاک پیش‌بینی شده نیز وسط آن سیلی که از آسمان فرو می‌ریخت محلی از اعراب نداشت! - این پرسش برایمان مطرح شد و همچنان نیز مطرح است که اصولا چرا باید چنین سایتی که سلامت روح و روان و جان کسانی که به آن مراجعه و اعتماد می‌کنند را به بازی گرفته، وجود خارجی داشته باشد!؟
حالا دیگرانی را تصور کنید که مانند ما اصل و فرع سفر خود را بر اساس اطلاعات به ظاهر لحظه به لحظه سایت مورد نظر برنامه‌ریزی کرده و می‌کنند. نمی‌دانم چند نفر از مجروحان تصادف‌های آن روز کذایی همچون ما با اعتماد به اطلاعات این سایت مثلاً هواشناسی به جاده زده بودند، اما بیاییم کلاه‌مان را قاضی کنیم و از خود بپرسیم آیا به راستی سایتی غیرمجازتر از این را می‌توان تصور کرد!؟ و این که از چه کسی باید پرسید آیا اصولا هیچ نظارت خاصی بر عملکرد چنین سایت‌هایی وجود دارد؟ یا تنها صِرف پرداختن به موضوعی در ظاهر پیش و پا افتاده چون پیش‌بینی وضعیت آب و هوا، برای مجاز بودنشان کفایت می‌کند.
و سوال مهم بعدی این که آیا امکان شکایت یا حتی ادعای خسارت برای جبران زمان تلف شده و اعصاب سوهان خورده (منهای تلفات جانی و مالی) اعتمادکنندگان به چنین سایت‌هایی فراهم است یا تنها باید گذاشت و گذشت؟ مثل همیشه!
البته ناگفته خود پیداست در تمامى اموری كه اجرا كنندگانش آدمیزاد هستند، اشتباهات انسانى جزء لاينفك مسیر طی شده بوده و درست به همین خاطر تلاش برای هرچه کمتر کردن این اشتباهات و در بهترین حالت به صفر رساندنشان امری ضروری و اجتناب ناپذیر تلقی می‌شود. متن پیش رو با اشاره به حرفه پرمسئولیت پزشکی آغاز شد تا در ادامه به این نکته برسیم که تشخیص اشتباه نه تنها در طبابت بلکه در بسیاری امور دیگر نیز این قابلیت را دارد تا زندگی انسان‌ها را تباه و آتیه را نابود سازد.
می‌پرسید چگونه؟
شاید کمتر از یک ماه قبل بود که به قصد یک سفر خانوادگی عزم تبریز کردیم. قبل از حركت و به شرط عقل ابتدا سرى به اينترنت زده و بعد از جست و جویی کوتاه به سايتى رسيديم كه
آب و هواى تمام طول راه را شهر به شهر و بر اساس دقیقه به روز رسانى می‌کرد. چنین تجربه‌ای را پیش از این نداشتیم و بین خودمان باشد، کمی هم احساس غرور کردیم که اگر نه مثل اکثر کشورها، حداقل مشابه برخی ممالک نسبتا پیشرفته از حداقل‌هایی در زمینه استفاده بهینه و مفید از اطلاعات هواشناسی برخوردار شده‌ایم. با نگاهی به وضعیت آب و هوای شهرهای واقع در طول مسیر برایمان روشن شد که هوای اکثر آن‌ها صاف بوده و تنها شهر مقصد آسمانی ابری داشت. البته هوای یک شهر وسط راه هم در سایت مورد نظر دارای گرد و خاک توصیف شده بود که آنچنان خطرناک به نظر نمی‌رسید، پس با خیال راحت حرکت کردیم.
اما متاسفانه احساس خوشی که داشتیم حتی یک ساعت هم به طول نینجامید زیرا باران شدیدی باریدن گرفت و متعاقب آن گرفتار ترافیک غیرعادی جاده شدیم. جدای از مواجهه با چند تصادف شدید که تنها گره ترافیک موجود را کورتر می‌کرد، هرچه جلوتر می‌رفتیم این امید که وضعیت هوا بهبودی هرچند نسبی بیابد به یأسی مضاعف بدل می‌شد. فارغ از این که در آسمان هیچ کدام از شهرهای مسیر، هوای صاف دیده نشد - و طبیعتا گرد و خاک پیش‌بینی شده نیز وسط آن سیلی که از آسمان فرو می‌ریخت محلی از اعراب نداشت! - این پرسش برایمان مطرح شد و همچنان نیز مطرح است که اصولا چرا باید چنین سایتی که سلامت روح و روان و جان کسانی که به آن مراجعه و اعتماد می‌کنند را به بازی گرفته، وجود خارجی داشته باشد!؟
حالا دیگرانی را تصور کنید که مانند ما اصل و فرع سفر خود را بر اساس اطلاعات به ظاهر لحظه به لحظه سایت مورد نظر برنامه‌ریزی کرده و می‌کنند. نمی‌دانم چند نفر از مجروحان تصادف‌های آن روز کذایی همچون ما با اعتماد به اطلاعات این سایت مثلاً هواشناسی به جاده زده بودند، اما بیاییم کلاه‌مان را قاضی کنیم و از خود بپرسیم آیا به راستی سایتی غیرمجازتر از این را می‌توان تصور کرد!؟ و این که از چه کسی باید پرسید آیا اصولا هیچ نظارت خاصی بر عملکرد چنین سایت‌هایی وجود دارد؟ یا تنها صِرف پرداختن به موضوعی در ظاهر پیش و پا افتاده چون پیش‌بینی وضعیت آب و هوا، برای مجاز بودنشان کفایت می‌کند.
و سوال مهم بعدی این که آیا امکان شکایت یا حتی ادعای خسارت برای جبران زمان تلف شده و اعصاب سوهان خورده (منهای تلفات جانی و مالی) اعتمادکنندگان به چنین سایت‌هایی فراهم است یا تنها باید گذاشت و گذشت؟ مثل همیشه!
۰
