این سلاح روسی برای نابود کره زمین کافی‌است!
موشک جدید می‌تواند موشک‌های LGM-۳۰ Minuteman III آمریکایی‌ها را قبل از اینکه سیلو‌های خود را ترک کنند، نابود کند.
در اواخر دهه ۱۹۶۰، اتحاد جماهیر شوروی از ایالات متحده در صنعت تسلیحاتی به شدت جلو افتاد. آخرین نسخه موشک بالستیک قاره پیمای R-۳۶ (که توسط ناتو SS-۱۸ نامیده می‌شود) می‌تواند با حداقل ۱۰ کلاهک هسته‌ای ۱۸-۲۵ مگاتونی به هر نقطه‌ای حمله کند.
موشک جدید می‌تواند موشک‌های LGM-۳۰ Minuteman III آمریکایی‌ها را قبل از اینکه سیلو‌های خود را ترک کنند، نابود کند. با گذشت زمان، طرح‌های پیشرفته‌تر تنها محموله هسته‌ای آن را افزایش داد. در نهایت، این سلاح قدرت بیشتری از هر چیزی در زرادخانه ایالات متحده داشت. نیرو‌های ناتو از زمانی که وجود آن کشف شد، این سلاح را موشک «شیطان» نامیدند.
R-۳۶ از خانواده موشک‌ها است. موشک اصلی که توسط ناتو SS-۹ تعیین شد، دومین موشک بالستیک قاره پیما اتحاد جماهیر شوروی بود. طراحی آن در سال ۱۹۶۶ به آن اجازه داد تا به فضا شلیک شود و برای مدت نامحدودی در مدار زمین بماند. این پیشرفت منجر به ماده ۴ پیمان فضایی ۱۹۶۷ شد که موشک‌های هسته‌ای و سایر سلاح‌های کشتار جمعی را از باقی ماندن در مدار زمین منع می‌کند.
اگرچه مفاد پیمان فضای ماورای جو تا حدودی وحشت را در مورد موشک R-۳۶ آرام کرد، نسخه دوم این سلاح شوروی دوباره ترس را در دل‌ها انداخت. مدل اول فقط یک کلاهک ۲۰ مگاتنی داشت. نسخه دوم، R-۳۶ M، دارای چندین وسیله نقلیه برای ورود مجدد (کلاهک‌های هسته‌ای واقعی) بود که می‌توانست بیش از یک هدف را با یک پرتاب موشک مورد اصابت قرار دهد.
در اواسط دهه ۱۹۷۰، چندین وسیله نقلیه با قابلیت هدف گذاری مجدد، یا MIRV، استانداردی برای ICBMها شد. سامانه‌های MIRV نه تنها می‌توانستند چندین هدف را مورد اصابت قرار دهند، بلکه مدافع را ملزم می‌کردند که در پاسخ، سه تا ۱۰ موشک دفاعی شلیک کند.
ایالات متحده برای اولین بار در سال ۱۹۶۸ موشک‌های مبتنی بر MIRV را با سه کلاهک Minuteman III توسعه داد، اما SS-۱۸ "Satan" می‌توانست ۸ تا ۱۰ کلاهک قوی‌تر را حمل کند. هنگامی که سیستم "شیطان" در سال ۱۹۷۵ به طور کامل عملیاتی شد، ایالات متحده نگران بود که دیگر از حمله اول شوروی جان سالم به در نبرد و شروع به کار بر روی موشک‌هایی با کلاهک‌های بیشتر و بیشتر کرد.
در داخل اتحاد جماهیر شوروی، مهندسان و دانشمندان شوروی مدام تغییراتی را برای تکرار‌های آتی ICBM "شیطان" ایجاد می‌کردند. تا زمانی که اتحاد جماهیر شوروی سقوط کرد، شش نسخه مختلف را پشت سر گذاشته بود که هر کدام از نسخه قبلی قدرتمندتر بودند. نسخه ششم موشک SS-۱۸ قدرتمندترین سلاح هسته‌ای خواهد بود که تا به حال توسط اتحاد جماهیر شوروی به کار گرفته شده است.
در زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱، موشک‌های SS-۱۸ ساخت شوروی می‌توانست به هر نقطه از جهان حمله کند. موشک‌های MIRV مستقر در زمین مانند موشک شیطان توسط توافقنامه استارت ۲ ایالات متحده و روسیه در سال ۱۹۹۳ ممنوع شد، اما روسیه در سال ۲۰۰۲ پس از خروج ایالات متحده از معاهده موشک‌های ضد بالستیک در سال ۱۹۷۲ توسط دولت جورج دبلیو بوش، از این توافق خارج شد.
طبق گزارش انجمن کنترل تسلیحات، روسیه تا مارس ۲۰۲۲ همچنان ۴۶ موشک SS-۱۸، هر کدام با ۱۰ کلاهک، بر روی سایر موشک‌های ICBM مستقر خود، که در مجموع ۳۲۰ موشک است، به کار می‌گیرد.
