این مرد به سیاستمداران کمک می کند تا به قدرت برسند؛ جورج برنباوم کیست؟

جورج برنباوم ۵۳ ساله یک مشاور سیاسی آمریکایی با اصالت یهودی است که به چهره های سیاسی با مشاوره های خود برای پیروزی در انتخابات کمک می کند. او کارش را با انتخابات کنگره و مجلس سنای ایالات متحده آغاز کرد، اما مشتریانش محدود به این کشور باقی نماند و در طی سال های فعالیتش به چهره های مشهور سیاسی کشورهای مختلف دنیا، از اروپا تا آسیا و آفریقا برای پیروزی در انتخابات مشاوره داده است.

مشهورترین مشتری او بنیامین نتانیاهو بوده است که برنباوم در سال ۱۹۹۶ توانست او را در انتخابات اسرائیل به پیروزی رساند و پس از آن به مدت یک سال و نیم رئیس تیم کارکنان نتانیاهو بود. او در مصاحبه ی جدیدی با بی‌بی‌سی از نحوه ی کار خود گفته است که در ادامه آن را می خوانید.

جورج بِرنباوم، یکی از پدرخوانده‌های پوپولیسم مدرن، می‌گوید: «دشمن داشتن چیز خوبی است… به ندرت کسی را پیدا می‌کنید که محبوب همه باشد.»

آقای برنباوم که در۳۰ سال گذشته مشاور سیاسی بوده، به بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل در پیروزی غافلگیرکننده‌اش در سال ۱۹۹۶ و همین طور به ویکتور اوربان، نخست وزیر مجارستان در سال ۲۰۱۰ کمک کرده است.

او در بسیاری از کشورها مشتریانی دارد و این روزها بین نیویورک و دوبی و هراره، پایتخت زیمبابوه، در رفت و آمد است.

جورج برنباوم به عنوان یکی از «فرزندان آرتور» به شهرت رسید.

او زیر نظر مربی و همکار فقیدش آرتور فینکلشتاین آموزش دید، ریاضیدان درخشانی که هنر مبارزات سیاسی را در ایالات متحده آمریکا دوباره ابداع کرد و به ریچارد نیکسون در سال ۱۹۷۲ و همچنین به بسیاری از جمهوری‌خواهان دیگر کمک کرد تا به قدرت برسند.

آرتور فینکلشتاین در یادداشتی در سال ۱۹۷۰ نوشت: «شما باید تلاش کنید تا انتخابات را حول موضوعی بگردانید که دست بالا را به شما می‌دهد، یعنی مواد مخدر، جنایت و مشکلات نژادی در ایالت نیویورک… اگر حریف شما ابتکارعمل دوقطبی‌سازی را به دست بگیرد، آن وقت است که دیگر شما به دردسر می‌افتید.»

این دو همکار – جورج برنباوم و آرتور فینکلشتاین – در سال ۱۹۹۶، با اولین پیروزی انتخاباتی بنیامین نتانیاهو در مقابل شیمون پرز در اسرائیل که تنها چند ماه پس از ترور اسحاق رابین، نخست وزیر وقت به دست آمد، نتیجه غیرمترقبه و چشمگیری را رقم زدند.

در کارزار انتخاباتی آن سال، رای‌دهندگان با شعارهایی مانند «پرز اورشلیم را (در مذاکرات صلح با فلسطینیان) تقسیم خواهد کرد» همه را هیجان‌زده و مبهوت کردند.

از آقای برنباوم می‌پرسم آیا چنین ادعایی در مورد شیمون پرز درست بود؟

او اذعان می‌کند: «این که [سیاست‌ها و مذاکرات صلح] چنین خط تقسیمی در وسط اورشلیم ترسیم می‌کرد یا نه، فکر نمی‌کنم درست باشد. اما مناطق خاصی از شهر وجود داشت که به عنوان بخشی از توافق صلح در اختیار تشکیلات خودگردان فلسطین قرار می‌گرفت.»

این دو همکار، در سال ۲۰۰۸، کار مشاوره به ویکتور اوربان مجارستانی را آغاز کردند که حزب راستگرایش «فیدس» (اتحاد مدنی مجار) در سال ۲۰۱۰ به پیروزی قاطع دست یافت.

سه سال بعد، با انتخابات‌های بیشتر پیش رو، این دو تصمیم گرفتند که «ویکتور اوربان به یک دشمن تازه نیاز دارد، مردی که می‌شد مجارها را از او ترساند».

پس از نظرسنجی‌های فراوان، این دو جورج سوروس، میلیاردر و نیکوکار ۸۵ ساله مجارستانی‌الاصل آمریکایی را هدف مناسبی تشخیص دادند. ویکتور اوربان از آن زمان تاکنون از بدگویی از او دست برنداشته است.

جورج برنباوم به من می‌گوید: «جورج سوروس هدف خوبی بود. زیرا افراد زیادی در مجارستان ایده این میلیاردر پشت‌پرده را دوست نداشتند. او را تقریبا مثل «جادوگر شهر اُز» می‌پنداشتند که سیاست و سیاستگذاری را کنترل می‌کند.»

اما آیا جورج سوروس واقعا چنین می‌کرد؟

در سال ۲۰۱۵، سالی که جورج برنباوم کار مشاوره برای ویکتور اوربان را پایان داد، نخست‌وزیر مجارستان دشمن جدیدی را کشف کرد: مهاجران مسلمان.

هنگامی که در سپتامبر همان سال جورج سوروس پیشنهاد کرد اتحادیه اروپا باید شمار زیادی از پناهجویان را جذب کند، رهبر مجارستان سریعا «توطئه سوروس» را برجسته کرد.

هر چند نامحتمل و نامعقول، اما این نیکوکار یهودی متهم به نابودی اروپای مسیحی با جایگزینی با مهاجران مسلمان شد، ایده‌ای که پیش‌تر هم در میان بعضی گروه‌های راست افراطی اروپایی به عنوان «تئوری جایگزینی بزرگ» جایگاه خود را پیدا کرده بود.

مهاجران در جهان‌بینی بسیاری از مجارها، به «دیگری» ترسناک تبدیل شدند؛ «دیگرانی» که پیش‌تر به یهودیان یا کولی‌ها نسبت داده می‌شد. به این ترتیب، اهریمن‌سازی جورج سوروس از مجارستان شروع شد و به سراسر جهان گسترش یافت.

ویکتور اوربان در «کنفرانس کنش سیاسی محافظه‌کاران» در ایالت تگزاس آمریکا در سال ۲۰۲۲ به جمهوری‌خواهان گفت: «نترسید از این که دشمنان خود را به نام صدا بزنید. آنها هرگز رحم نخواهند کرد. برای یک لحظه به جورج سوروس فکر کنید.»

رهبر مجارستان به میزبانان آمریکایی خود گفت: «من جورج سوروس را خیلی خوب می‌شناسم. او حریف و مخالف من است. او به هیچ یک از کارهایی که ما انجام می‌دهیم اعتقادی ندارد.»

همسر جورج برنباوم اهل اوکراین است و این زوج اغلب به عنوان دوستان نزدیک ویتالی کلیچکو، شهردار کی‌یف، از اوکراین بازدید می‌کنند.

من در گفتگو با جورج برنباوم به این موضوع اشاره می‌کنم که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه که سال گذشته نیروهای خود را به اوکراین فرستاد، گفته است که لیبرالیسم منسوخ شده است. رهبر روسیه از هر فرصتی برای نکوهش آن‌چه که او زوال غرب لیبرال، چندفرهنگ‌گرایی، مهاجرت و حقوق بشر می‌نامد، استفاده می‌کند.

از او پرسیدم آیا این همان غربی نیست که اوکراین سعی دارد به آن بپیوندد؟ همان غربی که جورج سوروس به آن اعتقاد دارد؟ [همان ایده و شخصی که جورج برنباوم در مشاوره‌هایش هدف قرار داده است؟]

آقای برنباوم می‌گوید که جنگ در اوکراین «به ما یادآوری می‌کند که چرا آزادی و دموکراسی مهم است».

او می‌گوید اگر در خیابان به جورج سوروس بر می‌خورد، او را برای یک نوشیدنی دعوت می‌کرد. او می‌گوید: «ما بر سر موضوعات بسیاری با هم اختلاف نظر داریم… اما من می‌خواهم بدانم ما کجا می‌توانیم آینده مشابهی برای دموکراسی غربی و لیبرال دموکراسی ببینیم.»

آقای برنباوم می‌افزاید: «من با مواضع افراطی هر دو طرف مشکل دارم، چه لیبرالیسم مترقی چپ یا محافظه‌کاری انزواطلب راست افراطی که اکنون در جناح راست وجود دارد.»

او در مورد ویکتور اوربان که نزدیک به یک دهه از آخرین صحبت و دیدار آنها می‌گذرد، می‌گوید زمانی که برای اولین بار با او آشنا شد، او را به عنوان «فردی بسیار باهوش، فردی با دانش عمیق از اقتصاد و سایر حوزه‌های سیاست داشت… امری که نادر است»، تحسین کرد.

او اکنون معتقد است که ماندن ویکتور اوربان در قدرت، بسیار طولانی شده است.

در ژانویه ۲۰۱۵، رهبر مجارستان گفت «هر مهاجر یک تروریست بالقوه است». او در ژوئیه ۲۰۲۲ به هوادارانش گفت «ما حاضریم با یکدیگر اختلاط کنیم، اما نمی خواهیم با مردمی از نژادهای دیگر مختلط شویم.»

جورج برنباوم با هر دو نظر ویکتور اوربان به شدت مخالف است.

منتقدان جورج برنباوم استدلال می‌کنند که روش او به دوقطبی‌سازی در سیاست دامن می‌زند؛ اما او چه پادزهری می‌تواند ارائه دهد؟

جورج برنباوم می‌گوید: «بهترین رهبران کسانی هستند که اهداف مشترکمان را به ما یادآوری می‌کنند، نه تفاوت‌هایمان را. این که هدف نباید ایدئولوژی باشد، بلکه باید اطمینان از تحقق امیدها و رویاهای مردم باشد.»