ببینید؛ پرسه ای در شهر آرل در فرانسه که به خاطر تابلوهای ون گوگ مشهور است

راهنمایان محلی، نقشه مسیر پیادهروی «ونگوگ در آرل» را در اختیار گردشگران میگذارند؛ مسیری که از همان میدان مرکزی آغاز میشود، جایی که نقاش مشهور، صحنه یکی از معروفترین آثارش «کافه تراس در شب» را خلق کرد.
شهر آرل در جنوب فرانسه، که به آثار باستانی بهخوبی حفظشدهاش میبالد، امروز نه تنها مقصد علاقهمندان به تاریخ روم باستان، بلکه ایستگاهی مهم در مسیر دوستداران هنر جهان است. استادیوم و تئاتر رومی، حمامهای کنستانتین و محل تجمع عمومی از شاخصترین بناهای تاریخی این شهر بهشمار میروند. اما جاذبهای دیگر نیز همهساله گردشگران را به آرل میکشاند: پیوند عجیب و ملموس حالوهوای شهر با تابلوهای ونسان ونگوگ.
راهنمایان محلی، نقشه مسیر پیادهروی «ونگوگ در آرل» را در اختیار گردشگران میگذارند؛ مسیری که از همان میدان مرکزی آغاز میشود، جایی که نقاش مشهور، صحنه یکی از معروفترین آثارش «کافه تراس در شب» را خلق کرد. کنتراست جسورانه آبی و زرد، نور رستوران و درخشش ستارهها این اثر را به یکی از تابلوییهای شاخص تاریخ هنر بدل کرده است.
گرچه برخی عناصر میدان طی سالها با بازسازی خلاقانه تغییر یافته، اما حس و فضای کلی اثر همچنان زنده است. از میدان، مسیر به پل «ترینکوتای» میرسد؛ پلی که نسخه قدیمی آهنی آن جای خود را به سازهای جدید داده، اما پلههای سنگی و درختی که در تابلوی «پل ترینکوتای» دیده میشود هنوز پابرجاست.
در حاشیه رود رون، ونگوگ یکی از آثار مشهورش، «شب پرستاره بر فراز رون» (۱۸۸۸) را خلق کرد. امروز هرچند قایقهای توریستی و تغییرات شهری چهره محیط را دگرگون ساخته، انعکاس نورها بر آب و آسمان پرستاره هنوز یادآور نگاه شاعرانه این هنرمند است.
«خانه زرد»، محل سکونت موقت ونگوگ و پل گوگن، در جریان جنگ جهانی دوم تخریب شد. با این حال، برخی ساختمانهای پیرامون آن همچنان وجود دارند و قابل شناساییاند. خانه «کراو» و محوطه اطرافش نیز هرچند سیمای طبیعی سابق خود را از دست داده، در حافظه تصویری علاقهمندان باقی مانده است.
در «آلیس کمپ» —استادیوم تاریخی شهر— تابلویی که صحنه گاوبازی را نشان میدهد، هنوز با واقعیت امروز قابل تطبیق است. پارک عمومی شهر هم، با وجود تغییرات زیرساختی و از بین رفتن گیاهان قدیمی، حالوهوای تابلوهای ونگوگ را حفظ کرده است.
در مسیر پیادهروی، گردشگران به «لا ژاردین» یا همان آسایشگاهی میرسند که ونگوگ پس از مشاجره با گوگن و جراحت گوش، مدتی در آن اقامت داشت. باغ و ساختمان هنوز تا حد زیادی شباهت خود به تابلو را حفظ کردهاند، اما یادآوری دادخواست اهالی برای جلوگیری از خروج او، همچنان بخشی تلخ از تاریخ این شهر و هنرمند است.
آخرین ایستگاه، پل «لانووا به لواندیِرز» است؛ پل اصلی که در نقاشی معروف ونگوگ دیده میشود، در دهه ۱۹۳۰ جای خود را به پل بتنی داد و آنهم در جنگ جهانی دوم تخریب شد. پل بازسازیشده با نام «پل ونگوگ» امروز چند کیلومتر دورتر برپا شده و به نمادی از پیوند ناگسستنی شهر آرل و میراث این هنرمند بدل گشته است.
آرل، با تلفیقی از شکوه تاریخ روم و خاطره قلمموهای ونگوگ، شهریست که در هر کوچهاش میتوان ردپای هنر را یافت. اینجا، زمان انگار در قاب نقاشی متوقف شده و نگاه یک هنرمند جاودانه، هنوز بر آن میتابد.
منبع: عصر ایران