(ویدئو) «افعی شاخ بینی»؛ خطرناک ترین افعی اروپایی
افعی «شاخ بینی» یک مار سمی است که در جنوب اروپا و بخش هایی از خاورمیانه یافت می شود. این افعی به دلیل اندازه بزرگ، نیش های بلند و سمی آن به عنوان خطرناک ترین افعی اروپایی شناخته می شود.
بارزترین مشخصه افعی شاخ بینی تک "شاخ" روی پوزه آنهاست. طول آن به حدود ۵ میلی متر (۰.۲۰ اینچ) میرسد و در واقع نرم و انعطاف پذیر است. الگوی رنگ برای انواع نر و ماده این مارها متفاوت است. در نرها، سر دارای خطوط قهوهای تیره، خاکستری تیره یا سیاه نامنظم است.
یک نوار سیاه و ضخیم از پشت چشم تا پشت زاویه فک کشیده شده است. زبان معمولا سیاه است و عنبیه رنگ طلایی یا مسی دارد. نرها دارای یک لکه تیره یا علامت V در پشت سر هستند. رنگ کلی برای مردان شامل بسیاری از سایههای مختلف خاکستری، گاهی اوقات مایل به زرد یا صورتی مایل به خاکستری، یا قهوهای مایل به زرد است. یک ردیف از لکههای نامشخص و تیره (گاهی مایل به زرد) در امتداد هر طرف قرار دارد که گاهی اوقات در یک نوار مواج به هم میپیوندند.
مادهها الگوی رنگی مشابهی دارند، با این تفاوت که کمتر متمایز و متضاد است. آنها معمولا فاقد لکه تیره یا علامت V در پشت سر هستند که نرها دارند. رنگ کلی بیشتر به قهوهای و برنزی مانند قهوهای مایل به خاکستری، قهوهای مایل به قرمز، مسی، یا قرمز آجری تمایل دارد. هر دو جنس نوار پشتی زیگزاگی دارند که در پس زمینه روشن تری قرار گرفته است. رنگ شکم متفاوت است و میتواند مایل به خاکستری، قهوهای مایل به زرد یا صورتی، با لکههای تیره باشد. در زیر، نوک دم ممکن است زرد، نارنجی، نارنجی مایل به قرمز، قرمز یا سبز باشد.
افعیهای شاخ بینی در جنوب اروپا تا بالکان و بخشهایی از خاورمیانه یافت میشوند. آنها در جنوب اتریش، شمال شرقی ایتالیا، اسلوونی، کرواسی، بوسنی و هرزگوین، صربستان، مونته نگرو، آلبانی و یونان، رومانی، بلغارستان، ترکیه و گرجستان مشاهده شدهاند. این مارها عمدتاً در دامنههای خشک و صخرهای با پوشش گیاهی کم، جنگلهای باز و بوتهها و تپههای شنی ساکن هستند. آنها همچنین ممکن است در سکونتگاههای انسانی، مانند خاکریزهای راه آهن، زمینهای کشاورزی، و به خصوص تاکستانها در صورت وجود قلوه سنگ و دیوارهای سنگی، یافت شوند.
افعیهای شاخ بینی منفرد در زمستان به مدت ۲ تا ۶ ماه بسته به شرایط محیطی به خواب زمستانی میروند. افعیهای شاخ بینی، علیرغم شهرتشان، تهاجمی نیستند و بدون تحریک قابل توجه گاز نمیگیرند. در صورت تجریک، نمونههای وحشی ممکن است به روشهای مختلف واکنش نشان دهند. برخی بی حرکت میمانند و با صدای بلند هیس میکنند، برخی خش خش میکنند و سپس فرار میکنند، در حالی که برخی دیگر بلافاصله سعی میکنند گاز بگیرند.
منبع: خبرآنلاین