داستان ترسناک دریایی: میگوها چگونه زامبی می‌شوند؟
دنیای حیوانات پر است از داستان‌های ماجراجویانه، عاشقانه، تراژیک و البته داستان‌های ترسناک. دانشمندان دانشگاه براون، یک داستان ترسناک از زامبی‌ها کشف کرده‌اند: کرم‌هایی که با هک ژنوم میگوها، تکثیر می‌شوند و کنترل مغز آن‌ها را به دست می‌گیرند.
نوع خاصی از انگل‌ها قادرند که نوع خاصی از میگوهای کوچک را به زامبی بدل کنند. محققان امیدوارند مطالعه این ارتباط، به مبارزه با پاتوژن‌هایی که بر انسان‌ها اثر می‌گذارند، کمک کند.
به نقل از نیواطلس، دنیای حیوانات پر است از داستان‌های ماجراجویانه، عاشقانه، تراژیک و البته داستان‌های ترسناک. دانشمندان دانشگاه براون، یک داستان ترسناک از زامبی‌ها کشف کرده‌اند: کرم‌هایی که با هک ژنوم میگوها، تکثیر می‌شوند و کنترل مغز آن‌ها را به دست می‌گیرند.
اگر سریال «آخرین بازمانده از ما» (The Last of Us) محصول HBO را تماشا کرده باشید، با قارچ کوردیسپس آشنایید. این قارچ با آلوده کردن مورچه‌ها و کنترل سیستم عصبیشان، آن‌ها را به عروسک خیمه‌شب‌بازی خودش تبدیل می‌کند و به این شکل تکثیر می‌شود.
این قارچ مورچه‌ها را مجبور می‌کند که در ارتفاعات بالاتر، روی یک برگ بچسبند تا هاگ‌ها جوانه بزنند و مورچه‌های بیشتری را آلوده کنند. علاوه بر این، نوعی زنبور انگل، عنکبوت‌ها را تبدیل به زامبی می‌کند. این زنبور، عنکبوت را مجبور می‌کند که برای لاروهایش نوع خاصی پیله از تارهایش بسازد و سپس عنکبوت مذکور به عنوان طعمه خورده می‌شود.
انگلی به نام «Levinseniella byrdi» هم وجود دارد که فقط می‌تواند در روده گونه‌های خاصی از پرندگان مردابی تولید مثل کند. این کرم کوچک دوست دارد پیش از ساکن شدن در روده پرندگان، کمی ماجراجویی کند. تخم‌های این انگل از طریق مدفوع پرنده وارد محیط می‌شود و آن‌جا توسط حلزون‌های دریایی خورده می‌شود.
لاروها رشد می‌کنند و از بدن حلزون بیرون می‌روند، در آب برای خود شنا می‌کنند تا وارد آبشش سخت‌پوستان کوچک بی‌گناهی شوند که به نام دوجورپایان یا آمفی‌پادها شناخته می‌شوند. این‌جا است که همه چیز عجیب می‌شود.
دوجورپایان معمولا موجوداتی خجالتی هستند که به کمک رنگ خاکستری یا قهوه‌ای بی‌روح خود می‌توانند زیر پوشش‌های گیاهی پنهان شوند. هنگاهی که توسط این انگل‌ها آلوده می‌شوند، رنگشان به نارنجی روشن تغییر می‌کند، روحیه ماجراجو پیدا می‌کنند و ترجیح می‌دهند در فضای باز برای خود بچرخند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که پرندگان راحت‌تر شکارشان کنند و این دقیقا همان چیزی است که انگل‌ها برای بقا به آن نیاز دارند.
در مطالعه‌ای جدید، محققان دانشگاه براون روند این تغییرات زیست‌شناسی در دوجورپایان آلوده به این انگل را بررسی کردند. آن‌ها از توالی RNA برای شناسایی ژن‌هایی در ژنوم دوجورپایان استفاده کردند که با تغییرات اصلی مطابقت دارند و دریافتند که کرم‌ها ژن‌هایی را فعال می‌کنند که شامل رنگدانه است.
این در توانایی آن‌ها برای تشخیص محرک‌های خارجی تداخل ایجاد می‌کند و ژن‌های متعددی را که در پاسخ‌های ایمنی دخیل هستند و با انگل‌ها مبارزه می‌کنند، سرکوب می‌کند.
در حالی که این داستان به خودی خود یک داستان جذاب است، تیم می‌گوید که درک بهتر این سیستم‌ها در نهایت می‌تواند به ما در مبارزه با پاتوژن‌هایی که بر انسان‌ها اثر می‌گذارند، کمک کند.
دیوید رند، نویسنده این مطالعه گفت: «مشخص کردن مکانیسم‌های مولکولی این نفوذ، برای پیشرفت درک تکامل همزمان میزبان و انگل مهم است. یادگیری مکانیسم‌های مولکولی این نوع تعاملات میزبان-انگل می‌تواند پیامدهای مهمی برای نحوه مدیریت پاتوژن‌ها به طور کلی و در انسان داشته باشد.
منبع: همشهری
