(عکس) ژاکوبن؛ یک کبوتر زیبای هندی که مانند کشیش‌ها کلاه به سر دارد

ژاکوبن نژادی از کبوتر‌های فانتزی است که در طی سالیان متمادی پرورش انتخابی توسعه یافته و منشا آن آسیا و کشور هند بوده است. ژاکوبن‌ها همراه با انواع دیگر کبوتر‌های اهلی، همگی از نوادگان کبوتر کوهی هستند. این کبوتر در گروه کبوتر‌های آسیایی و همچنین از جمله کبوتر‌های پرصدا محسوب می‌شود.

نام این نژاد از چیدمان پر‌های روی سر آن‌ها (معروف به ماف یا کلاه) گرفته شده که شبیه کلاه‌هایی است که راهبان ژاکوبن می‌پوشیدند.

ریشه و زیستگاه

به گزارش راز بقا، کبوتر‌های ژاکوبین از هند سرچشمه گرفته‌اند، اما پس از سال‌ها پرورش انتخابی تکامل یافته‌اند. این نژاد در دهه ۱۵۰۰ در هند شروع شد، اما از آن زمان به ژاکوبنی تبدیل شده که امروزه می‌شناسیم. کاوشگران این نژاد را در قرن شانزدهم به اروپا آوردند.

 یک عامل متمایز که معمولاً با این نژاد پرنده مرتبط است، کلاه پردار است که سر او را پوشانده است، این یک جهش ژنتیکی است. این نژاد به همراه چند نژاد دیگر از کبوتر کوهی وحشی تکامل یافته‌اند. 

کبوتر ژاکوبن نام خود را از راسته راهبان ژاکوبن به دست آورد که در سال ۱۱۰۰ حضور داشتند و به دلیل کلاه‌ها و اعمال متمایز خود نیز مشهور بودند. طول عمر این نژاد حدود ۱۵ سال است و برای پرنده بازان مبتدی مناسب نیست. زیستگاه آن‌ها اغلب شامل یک لانه سست خودساخته است که در درختان یا ساختمان‌های بلند یافت می‌شود، زیرا آن‌ها به خوبی با انسان سازگار هستند.

ویژگی‌های ظاهری کبوتر ژاکوبن

کبوتر ژاکوبین یک کبوتر با جثه متوسط است که به اندازه یک کبوتر مسابقه قوی نیست. در پشت پر‌ها بدنی لاغر و باریک پنهان شده است. رنگ‌ها می‌توانند در این گونه متفاوت باشند، از سفید، سیاه، آبی، قرمز، زرد و نقره‌ای. بالای سر آن، یک ماف یا کاسه مشخص از پر‌های کرکی وجود دارد که به شکل گل رز اطراف سر کبوتر را احاطه کرده است. 

کلاه این کبوتر حدود ۵ اینچ در اطراف جمجمه کبوتر قرار دارد. این پرنده تا حدود ۱۴ اینچ رشد می‌کند و وزن آن حدود ۳۵۰ گرم است. در حالی که بدن و سر پوشیده از پر است، اما پاهایش برهنه است. تشخیص تفاوت بین کبوتر‌های ژاکوبن نر و ماده فقط بر اساس رنگ و ظاهر آن‌ها بسیار دشوار است.

از آنجایی که آن‌ها از نظر علامت و رنگ تقریباً یکسان هستند، فقط یک چشم آموزش دیده می‌تواند به راحتی جنسیت کبوتر‌های بالغ را تنها بر اساس ظاهر تشخیص دهد. کبوتر نر تمایل به داشتن سر ضخیم‌تر و گردن پهن‌تر دارد و نسبت به ماده‌های همان گونه قوی‌تر به نظر می‌رسد. یک کبوتر ژاکوبین جوان پر‌های کمرنگ‌تری نسبت به بزرگسالان خواهد داشت و گردن‌بند محکمی از پر نخواهد داشت.

جفت‌گیری و تولید مثل کبوتر ژاکوبن

کبوتر‌های ژاکوبین روش منحصر به فردی برای تولید مثل دارند. هنگامی که در اسارت جفت‌گیری می‌کنند، کلاه این کبوتر را برای جلوگیری از تداخل با فرآیند جفت‌گیری کوتاه می‌کنند. به طور کلی، ژاکوبین‌ها باید تا اواخر جولای جفت پیدا کنند. 

هنگامی که ماده‌ها آماده تخم گذاری هستند، یک تخم می‌گذارند و سپس یک روز صبر می‌کنند تا روز بعد دوباره تخم گذاری کنند. اغلب از والدین موقت برای این نژاد استفاده می‌شود. پرورش ژاکوبن منجر به این شده که منقار آن‌ها کوتاه شود و همین امر تغذیه جوجه‌ها را بسیار سخت‌تر کرده است. 

اغلب از کبوتر‌های هومر (Homer Pegions) به عنوان پدر و مادر موقت برای ژاکوبن‌ها استفاده می‌شود. هنگامی که ژاکوبن‌ها جفت پیدا کردند، بسیار مهم است که آن‌ها از سایر پرندگان دور نگهداری شوند. ژاکوبن‌های نر جفت خود را با چرخیدن ماده روی زمین و باد کردن پر‌های گردن انتخاب می‌کنند. نر‌ها اغلب نسبت به سایر کبوتر‌های نر که ممکن است باعث تهدید شوند بسیار پرخاشگر هستند. پرندگان تا زمانی که یکی «برنده» شود، مبارزه خواهند کرد و فضا و همچنین ماده را تصاحب کنند.

رژیم غذایی ژاکوبن

رژیم غذایی ژاکوبن عمدتاً از میوه‌ها، دانه‌ها و حشرات تشکیل شده، به ویژه آن‌هایی که حاوی پروتئین‌های غنی، کلسیم، چربی‌ها، فیبر و سایر مواد معدنی هستند. آن‌ها اکثریت هیدراتاسیون خود را از آب راکد دریافت می‌کنند. این کبوتر‌ها در واقع فقط با فرو بردن منقار خود در آب می‌توانند ایستاده آب بنوشند و مجبور نیستند مانند سایر پرندگان سر خود را به عقب برگردانند تا آب را قورت دهند.

کبوتر ژاکوبن هنگامی که در اسارت نگهداری می‌شود، تنظیم خوراکشان آسان است. آن‌ها را می‌توان با غذای معمولی کبوتر که از فروشگاه خریداری می‌شود تغذیه کرد، اما این به اندازه غذا‌های طبیعی مؤثر نیست. افزودن گندم و حبوبات هنگام تهیه رژیم غذایی پرندگان و ترکیب آن با خوراک کبوتر مهم است. اگرچه غذای کبوتر به تنهایی غذای خوبی نیست، اما ویتامین‌ها و مواد معدنی لازم را برای کبوتر فراهم می‌کند.

منبع: راز بقا