نگاهی به فیلم «بروتالیست»؛ شاهکاری نمادگرایانه دربارۀ هنر و زندگی

فرادید| فیلم «بروتالیست» به کارگردانی برادی کوربت، اثری جاه‌طلبانه و پیچیده است که به شکلی متفاوت به بررسی رویاهای آمریکایی، هنر و کوشش‌های شخصی هنرمندان می‌پردازد. داستان فیلم حول محور شخصیت یک معمار مجارستانی به اسم لاسلو تات می‌چرخد که در جستجوی شروعی تازه به آمریکا مهاجرت می‌کند (شخصیتی که زاییدۀ تخیل نویسندۀ فیلم است و نه یک شخصیت واقعی تاریخی). ورود او به نیویورک، همراه با نگاهی پرامید به آینده است، اما زندگی او به سرعت با پیچیدگی‌ها و چالش‌های جدیدی مواجه می‌شود.

به گزارش فرادید؛ از همان ابتدا فیلم تلاش می‌کند با استفاده از تصاویر نمادین، مانند مجسمه آزادی وارونه، بیننده را به تفکر وادارد. این نمادپردازی گاهی اوقات بیش از حد مستقیم است، اما توانسته حس بیگانگی و تناقض‌های موجود در جامعه آمریکا را به خوبی منتقل کند. شخصیت لاسلو تات با بازی درخشان آدرین برودی، یک معمار بااستعداد و در عین حال انسانی آسیب‌دیده است که تلاش می‌کند گذشته تلخ خود را پشت سر بگذارد و در جامعه‌ای جدید جا بیفتد. آدرین برودی با نمایش چهره‌ای مالیخولیایی و پر از اندوه، موفق می‌شود همدلی بیننده را برانگیزد و ابعاد مختلف شخصیت را به تصویر بکشد.

فیلم در دو بخش اصلی روایت می‌شود: «معمای ورود» و «هسته سخت زیبایی». در نیمه اول، ما شاهد تلاش‌های لاسلو برای بازسازی زندگی حرفه‌ای خود هستیم. او ابتدا با کمک پسرعمویش، آتیلا، در فیلادلفیا مستقر می‌شود و به بازطراحی مبلمان مشغول می‌شود. اما چالش‌های زندگی در دنیای جدید، از جمله مواجهه با تبعیض، سوءتفاهم‌های فرهنگی و مشکلات اقتصادی، به سرعت زندگی او را پیچیده می‌کند. از اینجا به بعد شخصیت هریسون ون بورن، با بازی تاثیرگذار گای پیرس، به عنوان یک صنعتگر ثروتمند و خودخواه وارد داستان می‌شود و لاسلو را به پروژه‌ای بلندپروازانه جذب می‌کند. این رابطه ابتدا فرصت‌هایی جدید برای لاسلو فراهم می‌کند، اما به تدریج به مسیری تاریک و پرتنش کشیده می‌شود.

نیمه دوم فیلم بیشتر به بررسی رابطه لاسلو با خانواده‌اش و پیچیدگی‌های اخلاقی و احساسی زندگی او می‌پردازد. بازگشت همسرش، ارژبت به زندگی لاسلو، پیچیدگی‌های عاطفی و شخصی جدیدی به داستان اضافه می‌کند. تلاش‌های لاسلو برای تکمیل پروژه ون بورن و مقابله با مشکلات شخصی‌اش به نقطه اوج دراماتیکی می‌رسد که نشان‌دهنده تضاد میان هنر و تجارت از یک سو و آرمان‌گرایی و واقعیت‌های تلخ زندگی از سوی دیگر است.

یکی از نکات مثبت فیلم، بازی‌های درخشان بازیگران است. آدرین برودی و گای پیرس، با نمایش عمیق و چندبعدی شخصیت‌هایشان توانسته‌اند تعارض‌ها و احساسات پیچیده را به خوبی منتقل کنند. همچنین فیلم‌برداری لول کرولی و موسیقی دانیل بلومبرگ، فضای خاص و گیرایی به فیلم بخشیده‌اند که تجربه‌ای منحصر به فرد برای بیننده ایجاد می‌کند. با این حال، فیلم در برخی موارد به دلیل استفاده افراطی از نمادگرایی و دیالوگ‌های بیش از حد رسمی، ممکن است برای برخی از مخاطبان سنگین و پیچیده به نظر برسد.

فیلم «بروتالیست» در نهایت اثری است که تلاش می‌کند با ترکیب داستانی انسانی و تأمل‌برانگیز با نقدهای اجتماعی و تاریخی، اثری ماندگار خلق کند. هرچند فیلم در برخی موارد دچار پیچیدگی و سنگینی بیش از حد می‌شود، اما همچنان اثری تاثیرگذار و ارزشمند باقی می‌ماند. این فیلم بدون شک یکی از بهترین‌های سال 2024 است که ارزش دیدن و تفکر را دارد.