(ویدئو) نقد و بررسی سریال «تاسیان»؛ ببینم یا نه؟

فرادید| سریال «تاسیان»، ساخته‌ی جدید تینا پاکروان، از ۱۹ بهمن ۱۴۰۳ در پلتفرم فیلیمو پخش خود را آغاز کرده و با روایتی عاشقانه در دهه‌ی ۵۰ شمسی، توجه مخاطبان را به خود جلب کرده است.

به گزارش فرادید، این مجموعه که با حضور بازیگرانی چون هوتن شکیبا، مهران مدیری، پانته آ پناهی ها، مهسا حجازی، بابک حمیدیان و... تولید شده، در تلاش است تا با ترکیب درام عاشقانه و فضای تاریخی، اثری متفاوت ارائه دهد.

«تاسیان» روایت دلبستگی خسرو، کارگر یک چاپخانه (با بازی هوتن شکیبا)، به شیرین، دختر یک کارخانه‌دار ثروتمند (با بازی مهسا حجازی)، را در دهه‌ی ۵۰ خورشیدی به تصویر می‌کشد.

این عشق، خسرو را به ورود به ساواک و مسیری پرچالش برای رسیدن به معشوقش سوق می‌دهد.

پاکروان که پیش‌تر با «خاتون» توانایی خود در خلق درام‌های تاریخی را نشان داده بود، در این اثر نیز به بازسازی فضای ملتهب آن دوران پرداخته است.

نقاط قوت؛ از شخصیت‌پردازی تا بازسازی تاریخی

یکی از نقاط قوت برجسته‌ی «تاسیان»، شخصیت‌پردازی درست آن است. جمشید نجات (با بازی بابک حمیدیان)، کارخانه‌داری خانواده‌دوست و حامی کارگران اش است که شخصیت اش به شکلی ملموس و قابل درک ارائه شده است. خسرو نیز با بازی هوتن شکیبا نیز به درستی نقش یک عاشق شیفته‌ی سینمای دهه‌ی ۵۰ را بازی می کند. همچنین، هما نجات (با بازی پانته‌آ پناهی‌ها) در نقش عمه‌ای دلسوز، به روابط خانوادگی سریال رنگ و بویی واقعی بخشیده است.

علاوه بر این ها تینا پاکروان در بازسازی اتمسفر دهه‌ی ۵۰ موفق عمل کرده و بدون قضاوت‌گری، موضوعاتی را مطرح کرده که پیش تر در فیلم و سریالی در طول دهه های اخیر دیده نشده است.

طراحی لباس، گریم، دکور، لوکیشن‌ها و انتخاب رنگ‌ها نیز با دقت انجام شده و توانسته حال‌وهوای آن دوره را به‌خوبی منتقل کند.

بازی اکثر بازیگران نیز تا این مرحله قابل تحسین است، هرچند برخی اجراها گاه ضعف‌هایی دارند که در ادامه به آن پرداخته خواهد شد.

نقاط ضعف تاسیان؛ تکرار قصه و نوسان در اجرا

با وجود نقاط قوت، «تاسیان» از ضعف‌هایی نیز رنج می‌برد که البته در مقایسه با قوت‌هایش کمتر به چشم می‌آید. یکی از این ضعف‌ها، تکرار سناریوی آشنای عشق میان پسری از قشر ضعیف و دختری ثروتمند است که یادآور قصه‌های کلاسیک ملودرام است. هرچند اجرای دهه‌ی پنجاهی پاکروان به این روایت جلوه‌ای نوستالژیک بخشیده، اما تازگی چندانی در آن دیده نمی‌شود.

در بخش بازیگری نیز، نازنین بیاتی در نقش مریم سامان و مهسا حجازی در نقش شیرین نجات، گاه با نوسان مواجه‌اند. در برخی سکانس‌ها، مانند صحنه‌های حیاط دانشگاه، حس می‌شود که دیالوگ‌ها به‌صورت مکانیکی و مستقیم از فیلمنامه خوانده می‌شوند و باورپذیری را کاهش می‌دهند. در مقابل، بازی هوتن شکیبا و بابک حمیدیان از ثبات و روانی برخوردار است و به‌راحتی با مخاطب ارتباط برقرار می‌کند. این ناهماهنگی، تعادل اجرایی سریال را تا حدی تحت تأثیر قرار داده است.

جمع‌بندی

«تاسیان» تا اینجای کار، اثری خوش‌ساخت است که در بازسازی بصری و شخصیت‌پردازی می‌درخشد، اما در نوآوری روایی و برخی اجراها هنوز جای پیشرفت دارد. اگر پاکروان بتواند در ادامه‌ی مسیر، تعادل میان فرم و محتوا را تقویت کند، این سریال می‌تواند به اثری ماندگار تبدیل شود. برای علاقه‌مندان به درام‌های تاریخی، «تاسیان» تجربه‌ای نوستالژیک و دیدنی ارائه می‌دهد. نظر شما درباره‌ی این سریال چیست؟ دیدگاه‌های خود را با ما در میان بگذارید.