۸ موردی که انیمه Solo Leveling بهتر از تمام انیمه‌های اکشن انجام می‌دهد

انیمه سریال Solo Leveling، اقتباسی از استودیوی A-1 Pictures از رمان تحت وب و مانهوایی با همین نام، در دو سال گذشته به پدیده‌ای جهانی تبدیل شده است. در زمانی کوتاه، طرفداران انیمه در سراسر جهان شیفته‌ی شخصیت اصلی، سونگ جین‌وو و مأموریت او برای ارتقا یافتن و تبدیل شدن به قوی‌ترین شکارچی در کره جنوبی و در نهایت، در تمام جهان شدند.

موفقیت عظیم انیمه سریالی Solo Leveling فقط به‌خاطر این نیست که اقتباسی عالی از یک اثر محبوب است، بلکه به این دلیل است که در بسیاری از زمینه‌ها، بهتر از اغلب آثار هم ژانر خود عمل می‌کند؛ حتی بهتر از انیمه‌هایی که بر پایه مانگا یا لایت‌ناول‌های مشهور ژاپنی ساخته شده‌اند. این انیمه در بخش‌های مختلفی می‌درخشد و موارد زیر نمونه‌هایی از برتری‌های آن نسبت به بیشتر انیمه‌های اکشن هستند.

۱. سکانس‌های اکشن با انیمیشن خارق‌العاده

بیشتر انیمه‌های اکشن کلاسیک به جدول پخش هفتگی وابسته‌اند که متأسفانه فرصت کافی برای خلق سکانس‌های اکشن خارق‌العاده را به انیماتورها نمی‌دهد. حتی سریال‌های فصلی مدرن که زمان بیشتری برای تولید دارند، معمولاً فقط یک یا دو صحنه بزرگ و خارق‌العاده در هر فصل دارند؛ آن هم اغلب در قسمت آغازین یا پایانی است.

انیمه سریالی Solo Leveling یک استثنای بارز است، چرا که معمولاً در هر فصل ده تا دوازده مبارزه عالی دارد، نه فقط در ابتدا یا پایان فصل. برای مثال، نبردهای سونگ جین‌وو با باروکا، کارگالگان، وولکن، باران، ریوچی و پادشاه مورچه‌ها، همگی در طی ۱۰ قسمت اتفاق افتادند و با این حال، هرکدام از آن‌ها انیمیشنی نفس‌گیر، طراحی رقص‌های دقیق، فیلم‌برداری بی‌نقص، ریتم مناسب و موسیقی عالی داشتند. تنها انیمه اکشنی که می‌تواند با این سطح از تولید رقابت کند، انیمه سریالی Demon Slayer است، گرچه آن هم مانند انیمه سریالی Solo Leveling با این مشکل مواجه است که به‌خاطر کیفیت بالای انیمیشن زمان زیادی برای تولید لازم دارد.

۲. ریتم تند و پرشتاب

بسیاری از سریال‌های اکشن معروف، صرفاً درباره مبارزه نیستند و زمان زیادی را به عناصر دیگری مانند کمدی، عاشقانه، درام، جهان‌سازی، ترس و غیره اختصاص می‌دهند. بدیهی است که انیمه سریالی Solo Leveling تنها شامل اکشن نیست، اما سایر بخش‌های داستان، مانند جهان‌سازی جالب آن یا لحظات دوست‌داشتنی با شخصیت‌ها، همه به‌عنوان پل‌هایی عمل می‌کنند تا بیننده را تا صحنه اکشن بعدی همراه نگه دارند.

برخی از طرفداران، این رویکرد را مورد انتقاد قرار می‌دهند، اما واقعیت این است که ریتم سریع انیمه با هدف اصلی نشان دادن صحنه‌های اکشن هیجان‌انگیز ساخته شده است. به همین دلیل، این انیمه برای کسانی که صرفاً می‌خواهند مبارزاتی جذاب و خوش‌ساخت تماشا کنند و نه چیز بیشتر، گزینه‌ای عالی است؛ چرا که تقریباً در هر قسمت، حداقل یک صحنه اکشن برجسته وجود دارد.

۳. نبود قسمت‌های پرکننده (Filler)

واژه‌ی «فیلر» کابوس طرفداران انیمه است. در گذشته، بیشتر سریال‌های اکشن برای جلوگیری از رسیدن به پایان مانگا، مجبور بودند قسمت‌ها یا داستان‌هایی کاملاً جدید خلق کنند. با گذشت زمان، این روند خسته‌کننده شد، مخصوصاً برای کسانی که هر هفته منتظر قسمت جدید بودند.

خوشبختانه، انیمه سریالی Solo Leveling سال‌ها پس از اتمام رمان و مانهوا ساخته شد، بنابراین استودیوی A-1 Pictures نگرانی‌ای از بابت رسیدن به حد منبع نداشت. این انیمه بسیار وفادار به داستان اصلی است و فاقد قسمت یا آرک‌های فیلر است. البته چند صحنه جدید نیز وجود دارد که در مانهوا نبودند، اما این صحنه‌ها هم کوتاه‌اند و هم در راستای گسترش داستان اهمیت دارند.

۴. فیلرهای کوتاه که به داستان کمک می‌کنند

بله، انیمه سریالی Solo Leveling صحنه‌های فیلر دارد. مثلاً اولین صحنه‌ی قسمت اول در مانهوا نبود. اما طرفداران مشکلی با آن نداشتند و نباید هم داشته باشند چرا که این صحنه‌ها برای گسترش داستان در جهاتی هستند که نسخه اصلی قادر به پرداختن به آن‌ها نبود: شخصیت‌های مهم مانند شکارچیان رتبه S یا رئیس انجمن، خیلی زودتر معرفی می‌شوند و رویدادهای مهم مانند حمله به جزیره ججو از همان ابتدا زمینه‌سازی می‌شوند.

این رویکرد باعث می‌شود دنیای خاص انیمه Solo Leveling به شکلی طبیعی گسترش یابد؛ به‌گونه‌ای که حتی زمانی که سونگ جین‌وو در صحنه نیست، باز هم حس می‌شود اتفاقات مهمی در حال رخ دادن است. همچنین باعث می‌شود ورود شخصیت‌های قدرتمند بعداً بی‌مقدمه به نظر نرسد. این یکی دیگر از مزیت‌های اقتباس انیمه، سال‌ها پس از اتمام مانهوا است.

۵. شخصیت اصلی با قدرتی منحصربه‌فرد

داشتن قهرمانی با توانایی منحصربه‌فرد که او را متمایز کند، عنصری حیاتی در ژانر اکشن است. بیشتر شخصیت‌های اصلی معمولاً قدرت بدنی بالا، سرعت زیاد یا حملات انرژی قوی دارند. استثناهایی هم مانند لوفی از One Piece یا جولین کوجو از JoJo’s Bizarre Adventure وجود دارند، بنابراین Solo Leveling باید سیستم قدرتی خاصی ارائه می‌داد تا جلب توجه کند.

در فصل اول، قدرت‌های سونگ جین‌وو، اگرچه جالب و کارآمد بودند، چندان خاص نبودند و بیشتر بر افزایش قدرت بدنی، سرعت، هوش و مهارت‌های جنگی تمرکز داشتند. اما در قسمت پایانی فصل اول، او شغل خود را تغییر داد و قدرت «استخراج سایه» را به دست آورد؛ قابلیتی که به او اجازه می‌داد از دشمنان شکست‌خورده‌اش سرباز سایه بسازد. همین تغییر باعث شد فصل دوم بسیار جذاب‌تر شود، چون هر هیولای قوی می‌توانست بخشی از ارتش سایه‌ی او شود. از طرف دیگر، چون نکرومانسی معمولاً به دشمنان داستان اختصاص دارد، این قدرت باعث شد سونگ جین‌وو (و انیمه به طور کلی) بیشتر در ژانر اکشن بدرخشد.

۶. قهرمانی قدرتمند و دوست‌داشتنی

در هسته خود، انیمه سریالی Solo Leveling یک داستان فانتزی قدرت است: شخصیتی ضعیف که کم‌کم از همه قوی‌تر می‌شود. این نوع داستان‌ها امروزه محبوب‌اند، اما اجرای آن‌ها دشوار است. بیشتر قهرمانان مدرن این سبک، بیش از حد متکبر می‌شوند، داستان را فاقد تنش می‌کنند و آن‌قدر بی‌نقص‌اند که داستان تملق‌آمیز و خسته‌کننده می‌شود.

اما انیمه Solo Leveling با حفظ عناصر فانتزی قدرت، به‌خوبی از این مشکلات دوری می‌کند. رشد سونگ جین‌وو الهام‌بخش است: او دنبال انتقام یا اثبات خود نیست. در ابتدا می‌خواهد قوی‌تر شود تا بتواند از خواهر کوچکش حمایت کند و بعدتر می‌خواهد مادر بیمار خود را درمان کند. حتی وقتی با دشمنی قدرتمند روبه‌رو می‌شود و بیننده می‌داند که او پیروز خواهد شد، انیمه طوری طراحی شده که مبارزه آسان به نظر نرسد (به‌ویژه در نبردهای اصلی). با اینکه او در ادامه جذاب‌تر، با اعتمادبه‌نفس‌تر و محبوب‌تر می‌شود، اما همچنان خاکی و قابل‌درک باقی می‌ماند؛ به‌خاطر شخصیت دوستانه و ویژگی‌های بامزه‌اش، مثل فراموش‌کاری یا ناتوانی در نام‌گذاری مناسب برای سربازان سایه.

۷. بدون کلیشه‌های عاشقانه

بیشتر انیمه‌های اکشن که فانتزی قدرت نیز هستند، تمایلات عاشقانه‌ای دارند که برای جذب مخاطب مرد طراحی شده‌اند. قهرمانانی که گروهی از دختران را دور خود جمع می‌کنند، کلیشه‌ای تکراری و خسته‌کننده است. در مقابل، انیمه سریالی Solo Leveling تمرکز اصلی‌اش بر افزایش قدرت جین‌وو و اتکای سایر شخصیت‌ها به اوست؛ کسی که زمانی به‌عنوان «ضعیف‌ترین شکارچی دنیا» شناخته می‌شد.

البته گاهی عناصر عاشقانه نیز در داستان دیده می‌شود، چون برخی شخصیت‌های زن به جین‌وو علاقه دارند (مثل چا های‌این، لی جوهی، هان سونگ‌یی یا اسی رادیرو)، اما چون او متوجه احساساتشان نمی‌شود، این لحظات بیشتر جنبه طنز دارند. علاوه بر این، در نسخه اصلی، شخصیت اصلی در میانه داستان شریک عاطفی خود را انتخاب می‌کند و برخلاف بسیاری از قهرمانان آثار مشابه، وقت خود را صرف تشکیل حرم نمی‌کند.

۸. جلب توجه انیمه دوستان به مانهواهای کره جنوبی

طبیعتاً، صنعت انیمه تحت سلطه تولیدات ژاپنی است، چون بیشتر انیمه‌های اکشن بر اساس مانگا یا لایت‌ناول‌های ژاپنی ساخته می‌شوند. اما در سال‌های اخیر، صنعت مانهوا و وب‌تون کره جنوبی رشد چشمگیری داشته و محبوبیت ناگهانی Solo Leveling نمونه‌ای عالی از این روند است.

البته این اولین انیمه‌ای نیست که براساس مانهوا ساخته شده؛ پیش از آن، آثاری مثل Tower of God یا God of High School نیز موفق بودند. اما انیمه Solo Leveling سطحی متفاوت دارد، چون به‌سرعت تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین انیمه‌های سال‌های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ شد و بسیاری را با دنیای شگفت‌انگیز کمیک‌های کره جنوبی آشنا کرد. به‌نوعی، این انیمه دروازه‌ای برای ورود به دنیای مانهوا شد و بسیاری را ترغیب کرد تا نه‌تنها ادامه داستان اصلی را بخوانند، بلکه به سراغ آثار مشابه مانند انیمه The Beginning After The End یا انیمه Nano Machine بروند. تأثیر انیمه سریالی Solo Leveling بر این صنعت را نباید دست‌کم گرفت.

منبع:  گیمفا