کشفی که پژوهشگران سرطان را به رقص آورد!

دانشمندان کالج ترینیتی دوبلین با همراهی دانشمندانی از کشور‌های ایتالیا و هلند به کشف مهمی در مورد سرطان دست یافته‌اند که می‌تواند حوزه درمان این بیماری مهلک را متحول کند.

به نقل از آی‌ای، ایجاد هویت سلولی برای درک انبوه سلول‌های مختلف در بدن ما و وظایف بیولوژیکی مربوطه آن‌ها کلیدی است. اکنون بیانیه مطبوعاتی منتشر شده توسط دانشمندان کالج ترینیتی دوبلین که رهبری یک پژوهش جدید را برعهده دارند، جزئیات یک کشف مهم را شرح می‌دهد که پتانسیل تأثیرگذاری بر بیولوژی سرطان و درمان‌های هدفمند آن را دارد.

پروفسور آدریان براکن و گروهش مستقر در دانشکده ژنتیک و میکروبیولوژی ترینیتی، عملکرد اجتماع‌های پروتئینی Polycomb PRC ۱ و PRC ۲ را مورد مطالعه قرار دادند.

اِلِن تاک دانشجوی دکترا در این دانشکده، این پروتئین‌ها را به «کتابداران دقیق» درون سلول‌ها تشبیه می‌کند. وی می‌گوید: PRC ۱ و PRC ۲ دسترسی به مناطق خاصی از کتابخانه ژنتیکی را مسدود می‌کنند، به طوری که یک سلول عصبی به ژن‌های ماهیچه‌ای دسترسی نخواهد داشت و در مورد هویت سلولی خود به اشتباه نمی‌افتد.

برای سال‌ها، دانشمندان در این زمینه مجذوب وجود دو شکل PRC ۲.۱ و PRC ۲.۲ در سلول بودند که نشان داده شد مناطق مشابهی از DNA را هدف قرار می‌دهند، اما همان کار را انجام می‌دهند.

این معما اکنون بالاخره پاسخ داده شده است. پژوهشگران این مطالعه دریافتند که PRC ۲.۱ و PRC ۲.۲ اشکال مختلفی از اجتماع PRC ۱ را به خدمت می‌گیرند و وجود این دو نسخه را توضیح می‌دهند.

دکتر الینور گلنسی از آزمایشگاه براکن، شبی را توصیف می‌کند که این گروه پژوهشی در نهایت داده‌های پیش روی خود را درک کرد. وی می‌گوید: ما در ابتدا فکر می‌کردیم که باید یک مشکل فنی در آزمایش وجود داشته باشد، اما تکرار‌های متعدد تأیید کرد که به یک فرآیند جدید جذاب برخورد کرده‌ایم که درک ما را از جریان کار سلسله مراتبی اجتماع‌های Polycomb تغییر می‌دهد. این موضوع ما را غافلگیر کرد. من به یاد می‌آورم که ما پس از فهمیدن آن در آزمایشگاه می‌رقصیدیم.

این گروه به سرپرستی دکتر گلنسی و دکتر چنگ وانگ با همکاری دانشمندان ایتالیایی و هلندی، کار خود را در مجله برجسته Molecular Cell منتشر کرده‌اند.

یافته‌های آن‌ها ارتباط زیادی با زمینه تحقیقات کروماتین و اپی‌ژنتیک دارد و می‌تواند بر تحقیقات زیست‌شناسی سرطان تأثیر بگذارد، زیرا ژن‌های کد کننده پروتئین‌های Polycomb اغلب در سرطان‌ها جهش می‌یابند.

پروفسور براکن و گروهش در خلال تعطیلی‌ها و قرنطینه‌های همه‌گیری کووید-۱۹ کار می‌کردند و با فرضیه‌های ناموفق و آزمایش‌های ناموفق ناامید می‌شدند و در عین حال اقدامات فاصله‌گذاری اجتماعی را برای دستیابی به این پیشرفت مهم حفظ کردند.

این گروه در حال حاضر اثرات این جهش‌ها را در سرطان‌های مغزی دوران کودکی و لنفوم‌های بزرگسالان مطالعه می‌کنند تا درک بهتری از مکانیسم‌های بیولوژیکی ناسازگار به دست آورند و اینکه چگونه می‌توان آن‌ها را برای رسیدن به درمان‌های مؤثرتر هدف قرار داد.

پروفسور براکن می‌گوید: درکی محکم و جامع از عملکرد این اجتماع‌ها برای کشف راه‌های جدید به منظور هدف قرار دادن آن‌ها در محیط‌های سرطانی بسیار مهم است.

منبع: ایسنا