چگونه می‌توانیم از بخش ناخودآگاه مغز استفاده کنیم؟

آیا می دانستید که ما تنها از ده درصد فعالیت مغزمان آگاهی داریم؟ در یک آزمایشگاه در بارسلون، دانشمندان برای توسعه این آگاهی تلاش می کنند. دلیل این تلاش این است که ما بتوانیم در جهانی مملو از داده ها، بهتر عمل کنیم.

جمع آوری اطلاعات کار ساده ای است، اما مشکل آنجاست که بخواهیم همه این اطلاعات را حس کنیم. انسان ها اغلب در برابر سیلی از اطلاعات بی انتها قرار دارند که نمی توانند مفهوم آن را درک کنند.

پژوهشگران آزمایشگاه بارسلون می کوشند با کار بر روی این واقعیت های مجازی پیچیده، به گسترش آگاهی ما کمک کنند.

جاناتا فریمان، روانشناس از دانشگاه لندن می گوید: “آنچه علم نشان می دهد این است که بخش بزرگی از روند پردازش اطلاعات در اطراف ما که به آن توجه نداریم، می تواند حاوی داده های مفیدی درباره محیط پیرامون مان باشد. اطلاعاتی که یا به زمینه های مورد علاقه ما، یا عوامل تهدید کننده و یا مسائل بالقوه جالب مربوط است. تلاش ما این است که مانند آنچه شما از طریق لمس کردن یا دیدن و شنیدن از پیرامون خود احساس می کنید، یک احساس اضافی دیگر درباره انچه در ناخودآگاه انسان می گذرد نیز به وجود آوریم. این می تواند قدرت و توانایی بیشتری برای فهم مجموعه داده ها ایجاد کند.”

در این طرح پژوهشی اتحادیه اروپا، دانشمندان می خواهند ما بتوانیم از طریق توجه و درک بهتر ضمیر ناخودآگاه، نسبت به اطراف خود باهوش تر و موثرتر باشیم و همه توانایی های خلاق ما به حرکت درآید. برای این منظور، دانشمندان مشغول دست یابی به فنآوری پیچیده ای هستند.

پدرو اومداس، کارشناس رایانه می گوید: “ما فنآوری های مختلفی را به هم می آمیزیم. یعنی سطوح مختلفی از سیستم عامل های مجازی و حقیقی که به ما امکان می دهد اطلاعات خود را به شیوه های گوناگون روی پرده ظاهر کنیم. همچنین قواعدی داریم که به ما در استخراج اطلاعات از درون این سیستم عامل ها کمک می کند. ما از سیستم های ردیاب برای فهم حرکت انسان در یک فضای معین و نیز حس گرهای بدن مانند ضربان قلب و تنفس، برای دریافت علائمی که خودآگاه و ناخودآگاه انسان می فرستد استفاده می کنیم. اما چالش اصلی، مربوط به نحوه ادغام اطلاعات با یک انسجام منطقی است.”

خانم آنا مورا، متخصص مغز و اعصاب می گوید: “این سیستم به ما امکان می دهد تا پردازش اطلاعات ناخودآگاه را به سطح خودآگاه ارتقا دهیم و سپس داده های بیشتری را از پایگاه های اطلاعاتی پیچیده کشف کنیم. کاری که انجام آن بدون این سیستم ناممکن است.”

اما از آنجا که همکاری دو مغز بهتر از یکی است، پژوهشگران از یک روبات نیز کمک گرفته اند.

پاول ورشور، روانشناس، می گوید: “کار مغز مانند یک رایانه و به عنوان یک دستگاه کنترل کننده خارجی نیست، بلکه تنگاتنگ با فعالیت بدن است و کار هردو وابسته به هم است. بنابراین برای فهم عملکرد مغز باید آن را در متن عملکرد بدن بررسی کنیم.”

پاول ورشور، ادامه می دهد: “و نمونه چنین بدنی، اینجا پشت سر من قراردارد. برای بررسی کار مغز، آنرا در این روبات مجسم می کنیم. در حقیقت این گام بعدی برای کشف عملکرد مغز از طریق فهم پایه های فیزیکی درک و آگاهی است.”

پژوهشگران امیدوارند که این گامی باشد برای کمک به آنها، در جستجوی ابزاری علمی برای آنکه انسان بتواند اطلاعات بیشتری از پیرامون خود را حس و درک کند.

منبع: یورونیوز