KEPD-350 Taurus؛ موشک کروز دوربرد و رادارگریزی که آلمان به اوکراین می دهد

روز دوشنبه، یک دیپلمات اوکراینی تصریح کرد که “جناح های کلیدی پارلمانی” آلمان – از جمله آن هایی که در حزب SPD وابسته به اولاف شولتز هستند – در حمایت از انتقال تعدادی موشک کروز پنهانکار KEPD-350 Taurus ساخت آلمان به اوکراین برای کمک به مبارزه این کشور علیه نیروهای روسیه به “اجماع” رسیده اند. اوکراین برای اولین بار در ماه مه به طور رسمی خواستار استفاده از این موشک هواپرتاب پیشرفته آلمانی – سوئدی شد.

تا کنون دولت اولاف شولتز، صدراعظم آلمان با دادن سلاح های تهاجمی دوربرد به اوکراین به این دلیل که ممکن است برای حمله به اهدافی در عمق خاک روسیه مورد استفاده قرار گیرند که به طور بالقوه منجر به تشدید درگیری می شود، مخالفت کرده بود.

یکی از نمایندگان مجلس از حزب SPD، به نام آندریاس شوارتز، علناً حمایت خود از ارسال موشک Taurus به اوکراین را اعلام کرده است. و نیلز اشمید، نماینده مجلس که به نمایندگی از گروه سیاست خارجی SPD صحبت می کرد، گفته که او “این احتمال را رد نمی کند” که چنین نقل و انتقالاتی با ایالات متحده هماهنگ شده باشد.

KEPD – ۳۵۰ تا حدود زیادی با موشک کروز رادارگریز Storm Shadow/SCALP-EG قابل مقایسه است که به طور مشترک توسط بریتانیا و فرانسه توسعه یافته، موشک دوربردی که ارسال آن به اوکراین از بهار و تابستان جاری آغاز شد و تابوی انتقال سلاح های دوربرد به این کشور را شکست.

اوکراین به انگلیس اطمینان داده است که با این موشک به اهدافی در خاک روسیه حمله نخواهد کرد، تعهدی که مناطق واجد شرایط مورد اشغال روسیه در سال های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۵ – مانند کریمه و بخش هایی از استان های دونتسک و لوهانسک – را در دسترس این موشک قرار می دهد. آلمان هم قطعاً ارسال موشک Taurus را به چنین تضمینی مشروط خواهد کرد.

افزایش حمایت ها در برلین برای انتقال Taurus به اوکراین، احتمالاً از این ایده سرچشمه می گیرد که Storm Shadow/SCALP  برای اوکراین موثر بوده، با این حال منجر به تشدید تنش از سوی روسیه نشده است. اوکراین نیز از موشک های غربی به روش های بحث برانگیز و تنش زا استفاده نکرده است.

انتقال Taurus به اوکراین منجر به اولین استفاده جنگی از این موشک دوربرد در میدان نبرد خواهد شد که در حال حاضر تولید نمی شود. آلمان ادعا می کند که از ۶۰۰ موشک دریافت شده توسط لوفت وافه از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ تنها ۱۵۰ موشک Taurus عملیاتی هستند. با این حال، شرکت سازنده این موشک رادارگریز به نام Taurus Systems (دو سوم سرمایه گذاری آلمان و یک سوم سوئد) ادعا می کند که تعداد فروندهای عملیاتی شده این موشک نزدیک به ۳۰۰ فروند است. مشخص نیست که چه تعداد از باقی مانده را می توان به سرویس بازگرداند و این اتفاق با چه سرعتی رخ می دهد.

Taurus چه توانایی هایی دارد؟

هر موشک KEPD-350 Taurus با بدنه آلومینیومی، ۵.۱ متر طول و بیش از ۱.۵ تن وزن دارد. پس از پرتاب از یک هواپیما، بال های تاشو، باله های دمی X شکل برای مانور، و یک موتور توربوفن قدرتمند آمریکایی Textron P8300-15 به این موشک جعبه ای شکل اجازه می دهد تا با سرعت ۷۳۵ تا ۱,۱۰۰ کیلومتر در ساعت، اهداف تا فاصله نزدیک به ۵۰۰ کیلومتر را هدف قرار دهد.

یک سیستم برنامه ریزی ماموریت مبتنی بر لپ تاپ، مسیر پرواز موشک Taurus و هدفگیری را برنامه ریزی می کند، که نصب این سلاح بزرگ روی بمب افکن های سوخو ۲۴ ام ساخت شوروی را که اوکراین پیش از این برای تحویل موشک های طوفان سایه آماده کرده است، آسان می سازد.

به محض شلیک، سیستم ناوبری Tri – tech این موشک از چندین سنسور و کتابخانه مرجع برای ردیابی مداوم موقعیت خود و تصحیح مسیر استفاده می کند. این سنسورها شامل یک سنسور تصویربرداری مادون قرمز اسکن زمینی، یک کتابخانه نقشه زمین داخلی برای ناوبری تطبیق تصویر، یک ژیروسکوپ لیزری ساخته شده توسط نورثروپ گرومان برای ردیابی اینرسی، یک ارتفاع سنج راداری برای ناوبری مرجع زمین، و یک گیرنده GPS مقاوم در برابر جمینگ ۱۲ کاناله هستند. این قابلیت ها به Taurus اجازه می دهد تا حملات دقیقی را حتی در زمان مختل شدن سیگنال های GPS انجام دهد، همان کاری که روسیه با افزایش فرکانس برای کاهش دقت موشک های هدایت شونده GPS که به اوکراین داده شده، انجام می دهد.

هر فروند موشک دوربرد KEPD-350 می تواند با استفاده از یکی از پنج حالت حمله به هدف خود نزدیک شود: نزدیک شدن با ارتفاع پایین در ارتفاع ۳۰ متری که به حالت پاپ آپ ارتفاع می گیرد، یک حالت پاپ آپ دیگر در ارتفاع کم تر، یک حمله شیرجه ای از ارتفاع بالا، یک پرواز افقی سریع سطحی، یا یک رویکرد مسیر کم عمق تر برای ورود به ساختاری غار مانند یا آشیانه های ساخته شده در کناره های کوه یا صخره ها.

برای حمله پاپ آپ معمولی، موشک Taurus در مسیر نهایی به سمت بالا می رود و به سنسور تصویربرداری IR در دماغه موشک فرصت بهتری می دهد تا در زیر خود به دنبال ساختاری متناسب با مدل سه بعدی هدف از پیش تعیین شده خود بگردد. پس از شناسایی، موشک در ۹۰ درجه به سمت سقف هدف شیرجه می زند. اگر موشک نتواند هدف خود را پیدا کند، طوری برنامه ریزی شده که در جایی سقوط کند که آسیب جانبی ایجاد نکند.

KEPD مخفف عبارت “Kinetic Energy Penetrator and Destroyer” است که به کلاهک دو مرحله ای MEPHISTO آن اشاره می کند که حدود ۵۰۰ گیلوگرم وزن دارد و به دو مسافت یاب لیزری مجهز است.

لحظاتی قبل از برخورد، موشک یک ماده انفجاری “اولیه” به وزن حدود ۱۰۰ کیلوگرم را آزاد می کند که حفره ای در یک سازه تقویت شده یا پناهگاه زیرزمینی ایجاد می کند. این امر به نفوذگر بزرگ تر ۲.۵ متری با وزن ۴۰۰ کیلوگرمی اجازه می دهد تا به داخل هدف نفوذ کند. به لطف فیوز هوشمند سنجش خلا PIMPF، خود نفوذگر می تواند طوری برنامه ریزی شود که پس از نفوذ به تعداد مشخصی از طبقات یک تاسیسات زیرزمینی منفجر شود.

بنابراین، Taurus خبر بسیار بدی برای پرسنل و سلاح هایی است که در پناهگاه های زیرزمینی پناه گرفته اند تا در برابر چنین حملاتی محافظت شوند. همچنین این موشک می تواند از یک لینک داده دو طرفه استفاده کند تا امکان کنترل از راه دور توسط یک اپراتور در حین انتقال تصاویر ویدئویی را فراهم کند. این امر می تواند استفاده از این موشک در برابر اهداف متحرک مانند کشتی ها یا ستون های وسایل نقلیه زمینی و همچنین نقش شناسایی برای ارزیابی خسارات جنگی قبل از برخورد سلاح به هدف را ممکن کند.

Taurus در برابر Storm Shadow

موشک های Taurus و Storm Shadow قابلیت های مشابه زیادی دارند، از جمله سطح مقطع راداری رادارگریز که اصطکاک ناشی از پدافند هوایی دشمن را تا حد زیادی کاهش می دهد. کلاهک MEPHISTO موشک آلمانی ممکن است در سوراخ کردن و خرد کردن دهانه پل موثرتر باشد. اوکراین بارها با موشک های سایه طوفان خود پل ها را با نتایج متفاوتی هدف قرار داده است.

اما بزرگ ترین تفاوت این دو به بردشان باز می گردد، به لطف موتور توربوفن Taurus که قوی تر و با مصرف سوخت بهینه تر است. برد رسمی سایه طوفان حدود ۲۵۰ کیلومتر اعلام شده است، هرچند منابع دیگر ادعا می کنند که رقم واقعی ممکن است بیشتر از ۴۰۰ یا ۵۶۰ کیلومتر باشد. در حالی که برد سایه طوفان های داده شده به اوکراین هنوز مشخص نیست، موشک های صادراتی از این نوع معمولاً به پایین ترین برد محدود بوده اند.

در همین حال، Taurus بردی نزدیک به ۵۰۰ کیلومتر دارد که طبق برخی گزارش ها، ممکن است به ۶۹۰ کیلومتر هم برسد. این برد، حمله به پایگاه های روسیه در سراسر کریمه و شرق اوکراین را آسان می کند و به سوخو ۲۴ های اوکراینی اجازه می دهد تا برای امنیت خود در همان حریم هوایی تحت کنترل اوکراین دست به شلیک بزنند.

آلمان توسعه Taurus را در اواسط دهه ۱۹۹۰ پس از همکاری ناموفق با فرانسه برای توسعه و تولید موشک ضد باند Apache آغاز کرد که به ساخت موشک فرانسوی- بریتانیایی Storm Shadow منجر شد. Taurus برای سازگاری با توزیع گر سلاح DWS – ۲۴ (که به DWS – ۳۹ تغییر نام داد) در نظر گرفته شده بود که آلمان با شرکت تسلیحاتی سوئدی Bofors برای جت های تهاجمی تورنادو IDS خود توسعه داد.

پس از یک فرآیند آزمایش نسبتاً سریع چند ملیتی، آلمان ۶۰۰ موشک Taurus را به قیمت ۵۷۰ میلیون یورو (تقریبا ۶۸۴ میلیون دلار آمریکا با نرخ ارز روز) خریداری کرد که نشان دهنده هزینه تقریبی هر فروند حدود ۱.۱ میلیون دلار و شامل هر چیز اضافی در جریان معامله بود. این موشک ها بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ تحویل داده شدند و هم بر روی جنگنده های تورنادو نیروی هوایی آلمان و هم بر روی جنگنده های جدیدتر نسل ۴.۵ یوروفایتر تایفون نصب شدند.

سوئد نیز تاروس را با موفقیت روی جت های JAS – ۳۹ گریپن خود سوار کرد، اما هیچ تعدادی از آن ها را سفارش نداد. اما ثور چند مشتری خارجی داشته است. اسپانیا ۴۳ فروند از این موشک را جنگنده های ا ف -۱۸ هورنت خود به قیمت ۵۷ میلیون یورو خریداری کرد، در حالی که کره جنوبی ۲۶۰ فروند از نسخه ای به نام KEPD – ۳۵۰ K را با گیرنده GPS متفاوت و سیستم ضد پارازیت خریداری کرد. Taurus که بر روی بمب افکن های سفارشی ا ف -۱۵ کی اسلم ایگل کره جنوبی نصب شده است، در واقع نقش مهمی در استراتژی دفاعی “زنجیره کشتار” سئول دارد که برای از بین بردن هر چه سریع تر فرماندهی و کنترل نیروهای موشکی هسته ای و متعارف کره شمالی در صورت وقوع جنگ طراحی شده است. کره جنوبی و آلمان نیز در حال کار بر روی نسخه کوچک تر KEPD – ۳۵۰ K۲ هستند که می تواند توسط جت های جنگنده سبک ا ف -۵۰ گلدن ایگل کره جنوبی حمل شود.

منبع: روزیاتو