کشف آب برای اولین بار در دو سیارک!

پژوهشی که در «موسسه تحقیقات جنوب غربی» انجام شده، برای اولین بار مولکول‌های آب را روی دو سیارک شناسایی کرده است.

دانشمندان «موسسه تحقیقات جنوب غربی» (SwRI) با استفاده از داده‌های «رصدخانه استراتوسفری اخترشناسی فروسرخ» یا «سوفیا» (SOFIA) که پروژه مشترک ناسا و «آژانس فضایی آلمان» (DLR) است، برای اولین بار مولکول‌های آب را روی سطح یک سیارک کشف کردند.

دانشمندان چهار سیارک غنی از سیلیکات را با استفاده از دستگاه «FORCAST» برای تفکیک نشانه‌های طیفی فروسرخ میانی بررسی کردند که نشان‌دهنده وجود مولکول‌های آب در دو مورد از آنهاست.

دکتر «آنیسیا آردوندو» (Anicia Arredondo) دانشمند موسسه تحقیقات جنوب غربی و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: سیارک‌ها بقایای فرآیند تشکیل شدن سیاره هستند. بنابراین، ترکیبات آن‌ها با توجه به جایی که در سحابی خورشیدی تشکیل شده‌اند، متفاوت است. توزیع آب روی سیارک‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا می‌تواند نحوه انتقال یافتن آب به زمین را آشکار کند.

سیارک‌های بدون آب یا خشک سیلیکات، نزدیک به خورشید تشکیل می‌شوند، اما مواد یخی در فاصله دورتری از خورشید به هم می‌پیوندند. درک کردن مکان سیارک‌ها و ترکیبات آن‌ها به ما می‌گوید که چگونه مواد در سحابی خورشیدی از زمان شکل‌گیری توزیع شده و تکامل یافته‌اند.

توزیع آب در منظومه شمسی ما، اطلاعاتی را پیرامون نحوه توزیع آب در سایر منظومه‌های خورشیدی ارائه می‌دهد و از آنجا که آب برای حیات روی زمین ضروری است، نشان می‌دهد که در کدام قسمت از منظومه شمسی و فراتر از آن باید به دنبال حیات باشیم.

آردوندو گفت: ما یک ویژگی را شناسایی کردیم که به طور واضح به مولکول‌های آب در سیارک‌های «آیریس» (Iris) و «ماسالیا» (Massalia) نسبت داده می‌شود. ما تحقیقات خود را براساس موفقیت گروهی انجام دادیم که مولکول‌های آب را روی سطح ماه مقابل نور خورشید پیدا کردند. ما معتقد بودیم که می‌توانیم از رصدخانه سوفیا برای یافتن این نشانه طیفی در اجرام دیگر استفاده کنیم.

رصدخانه سوفیا، مولکول‌های آب را در یکی از بزرگترین دهانه‌ها واقع در نیم‌کره جنوبی ماه شناسایی کرد. مشاهدات پیشین، نوعی هیدروژن را هم روی ماه و هم روی سیارک‌ها شناسایی کرده بودند، اما نمی‌توانستند بین آب و هیدروکسیل تمایز قائل شوند. دانشمندان تقریبا معادل یک بطری آب ۱۲ اونسی را کشف کردند که در یک متر مکعب خاک روی سطح ماه به دام افتاده و از نظر شیمیایی به مواد معدنی پیوند خورده بود.

آردوندو گفت: براساس قدرت ویژگی‌های طیفی، فراوانی آب در سیارک با قسمت روشن ماه مطابقت دارد. به طور مشابه، آب در سیارک‌ها می‌تواند با مواد معدنی پیوند داشته باشد، به سیلیکات جذب شود و در آن به دام بیفتد یا حل شود.

داده‌های دو سیارک کم‌نورتر موسوم به «پارتنوپ» (Parthenope) و «ملپومنه» (Melpomene) آن قدر پر از نویز بودند که نمی‌توان به نتیجه‌گیری قطعی رسید.

دستگاه FORCAST ظاهرا آن قدر حساس نیست که در صورت وجود ویژگی طیفی، آب را تشخیص دهد. در هر حال، گروه پژوهشی موسسه تحقیقات جنوب غربی با در اختیار داشتن این یافته‌ها، از «تلسکوپ فضایی جیمز وب» استفاده کردند تا اپتیک دقیق و نسبت سیگنال به نویز برتر آن را برای بررسی اهداف بیشتری به کار بگیرند.

آردوندو گفت: ما اندازه‌گیری‌های اولیه را برای دو سیارک دیگر با جیمز وب طی مرحله دوم انجام داده‌ایم. ما پیشنهاد دیگری را برای مرحله بعدی داریم تا ۳۰ هدف دیگر را بررسی کنیم. این مطالعات، درک ما را از توزیع آب در منظومه شمسی افزایش خواهند داد.

این پژوهش در «Planetary Science Journal» به چاپ رسید.

منبع: ایسنا