عکس؛ سفر بدون بازگشت سه ایرانی به مریخ لغو شد

حالا مارس وان که در سوئیس استقرار دارد اعلام ورشکستگی کرده و خبر داده که قادر به انجام ماموریت سفر بدون بازگشت به مریخ و انتقال این صد نفر به سیاره سرخ نیست. واحد غیرانتفاعی این شرکت به نام بنیاد مارس وان البته هنوز دایر است اما فعالیتی ندارد و بعید به نظر می رسد که پروژه سفر بدون بازگشت به مریخ آن عملیاتی شود.

ایده اصلی مارس وان برای سفر بدون بازگشت به مریخ تفاوت چندانی با دیگر رقبایش نداشت؛ طبق برنامه قرار بود که در ابتدا چند ماموریت بدون سرنشین توسط این شرکت به مریخ  انجام شود و پایگاه هایی برای سکونت انسان از طریق ربات در سیاره سرخ بنا گردد. در ادامه ماموریت های دیگری برای انتقال افرادی که پیشتر برای این سفر اعلام آمادگی کرده بودند انجام می گرفت.

نکته عجیب در مورد مارس وان اینکه قرار بود بخش اعظمی از بودجه مورد نیاز برای این سفر بدون بازگشت به مریخ را از طریق یک برنامه تلویزیونی تامین کند. برنامه نیز شرحی واقعی از فرایند آماده سازی فضانوردان منتخب برای این سفر بود.

در مدت زمان تعیین شده برای ثبت‌نام، 202 هزار و 586 نفر از 140 کشور جهان متقاضی حضور در این پروژه شدند.

نام ۶ ایرانی در فهرست نهایی سفر به مریخ

در ثبت‌نام اولیه، نام 14 ایرانی دیده می‌شد که پس از بررسی شرایط متقاضیان، فهرست 705 نفره‌ای از سوی شرکت مارس ‌وان در می 2014 (اردیبهشت 93) منتشر شد که بر اساس آن، هفت داوطلب ایرانی شرایط لازم را برای حضور در مرحله بعد گزینش داشتند.

در آخرین فهرست که منتشر شده است، 663 داوطلب برای حضور در مراحل بعدی و طی مراحل پزشکی و مصاحبه‌های تخصصی انتخاب شدند که نام شش ایرانی شامل: علی رسول‌زاده 23 ساله، صادق مدرسی 29 ساله، الهه نوری 20 ساله، رامین سعیدی‌آذر 31 ساله (ساکن ایتالیا)، زهره فتوره‌ بنابی 32 ساله و سحر وقوعی 36 ساله (ساکن آمریکا) دیده می‌شود.

در این فهرست، کشورهای آمریکا، هند و چین با بیشترین داوطلب، رتبه‌های یک تا سه را به خود اختصاص دادند.

شرکت مارس وان طراح ناموفق سفر بی بازگشت به مریخ

مارس وان یک شرکت خصوصی از هلند بود که با ادعای فرود آوردن نخستین انسان‌ها در مریخ و ایجاد یک کلونی دائمی انسان جهت اسکان انسان در مریخ اقدام به جمع‌آوری کمک‌های مالی کرد.
این شرکت توسط کارآفرین هلندی باس لانس‌دورپ در سال ۲۰۱۰ تأسیس شد. در زمان فعالیت آن، برنامه این پروژه، امکان تحقق از نظر فنی و مالی، و همچنین مسائل اخلاقی مربوط به آن به‌طور گسترده از جانب دانشمندان، مهندسان و فعالان صنعت هوافضا مورد انتقاد قرار گرفته‌بود.

منبع: رویداد360