بوستان سعدی؛ درسی از شیخ اجل: «با زیردستان خود مهربان باشیم»

فرادید| سعدی بوستان و گلستان را در اردیبهشت‌ماه سال 655 و 656 هجری سرود و دو تا از حکمت‌آموزترین و در عین حال شیرین‌ترین آثار ادبیات فارسی را به وجود آورد. شاید همین شیرینی و پندآموزی این دو اثر سعدی است که باعث شده است که استاد اصغر دادبه معتقد باشند که مدخل آشنایی با ادبیات فارسی باید بوستان و گلستان سعدی باشد.

به گزارش فرادید، تنوع داستان‌ در آثار سعدی بسیار زیاد است. او هر بار داستان جدیدی برای گفتن دارد و الحق که هر بار به زیباترین شکل ممکن این کار را انجام می‌دهد. لطف سخن او باعث می‌شود که مخاطب علاوه بر یادگیری لذت هم ببرد. بوستان نخستین اثر سعدی است و سعدی این منظومه عظیم را در سفر نوشت و یکی از ماندگارترین آثار ادبیات فارسی را به آحاد مرد جهان هدیه کرد.

باب هفتم: در تاثیر تربیت

نیکی با افراد تهی‌دست و زیردست، از خصایصی است که در ادبیات کلاسیک ما پیوسته مورد توجه بوده است.

پارسایی بر یکی از خداوندان نعمت گذر کرد که بنده‌ای را دست و پای استوار بسته عقوبت همی‌کرد. گفت: ای پسر همچو تو مخلوقی را خدای عز ّو جل اسیر حکم تو گردانیده است و تو را بر وی فضیلت داده شکر نعمت باری تعالی به جای آر و چندین جفا بر وی مپسند، نباید که فردای قیامت به از تو باشد و شرمساری بری.

 

بر بنده مگیر خشم بسیار

جورش مکن و دلش میازار

 

او را تو به ده درم خریدی

آخر نه به قدرت آفریدی

 

این حکم و غرور و خشم تا چند

هست از تو بزرگتر خداوند

 

ای خواجهٔ ارسلان و آغوش

فرمانده خود مکن فراموش

 

در خبر است از خواجهٔ عالم صلی الله علیه و سلم که گفت: بزرگترین حسرتی روز قیامت آن بود که یکی بندهٔ صالح را به بهشت برند و خواجهٔ فاسق را به دوزخ.

 

بر غلامی که طوع خدمت توست

خشم بی حد مران و طیره مگیر

 

که فضیحت بود به روز شمار

بنده آزاد و خواجه در زنجیر