"سیارکِ اتوبوسی" از کنار زمین رد شد
این جرم آسمانی را دست‌اندرکاران طرحی در آریزونا با تأمین مالی ناسا در تاریخ ۱۸ سپتامبر کشف کردند و پس از رصد‌های بیشتر و ردگیری مسیر آن هر گونه امکان برخورد آن با زمین را رد کردند.
کد خبر :
۸۵۲۰۵
بازدید :
۸۹۱۲
برخورد این سیارک با زمین محتمل نبود و اگر محتمل بود با گذر از جو زمین به گویی آتشین و شهابی درخشان تبدیل می‌شد
یک سیارک هم‌اندازه اتوبوس از کنار زمین گذشت. به گفته ناسا این جرم آسمانی که ۲۰۲۰ اس. دبلیو نام دارد، در تاریخ ۲۴ سپتامبر با فاصله کمتر از ۲۱ هزار کیلومتر از فراز زمین عبور کرد. یعنی نزدیک‌تر از اجرام مصنوعی که حول سیاره ما می‌گردند و خدمات موقعیت‌یاب جهانی، پخش تلویزیونی و ... فراهم می‌کنند.
این جرم آسمانی را دست‌اندرکاران طرحی در آریزونا با تأمین مالی ناسا در تاریخ ۱۸ سپتامبر کشف کردند و پس از رصد‌های بیشتر و ردگیری مسیر آن هر گونه امکان برخورد آن با زمین را رد کردند. اما این سیارک طبق برآورد‌های آن‌ها، روز پنج‌شنبه و حول و حوش ظهر به وقت بریتانیا با نزدیک‌ترین فاصله‌اش از کنار زمین عبور کرد.
سپس از زمین دور شد تا به سفرش در منظومه شمسی ادامه دهد. این سیارک تا سال ۲۰۴۱ به نزدیکی زمین بازنخواهد گشت و در آن هنگام با فاصله دورتری از کنار زمین می‌گذرد.
به گفته سازمان فضایی ناسا پهنای این سیارک حدود پنج تا ده متر است یعنی تقریباً هم‌اندازه «اتوبوس‌های کوچک مدارس» است. به گفته ناسا اندازه این جرم آسمانی را بر اساس روشنایی آن برآورد کرده‌اند.
برخورد این سیارک با زمین محتمل نبود و اگر محتمل بود با گذر از جو زمین به گویی آتشین و شهابی درخشان تبدیل می‌شد که گاهی از روی زمین قابل مشاهده است. با آن که مکرراً از خطر چنین سیارک‌هایی برای جهان گفته‌اند مشاهده آن‌ها پدیده‌ای کاملاً عادی است و هرگز خطر زیادی برای ساکنان زمین ندارند.
پل چاداس رییس مرکز مطالعات اجرام نزدیک زمین (سنئوس) در آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا در کالیفرنیا می‌گوید: «سیارک‌های کوچکی مثل این سیارک خیلی زیادند و سالی چندین بار تعدادی از آن‌ها همین قدر به زمین نزدیک می‌شوند. در واقع سیارک‌هایی با این اندازه به طور متوسط سالی یک یا دو بار به جو زمین برخورد می‌کنند.»
کارشناسان بار‌ها گفته‌اند سیارک‌ها در کل می‌توانند تهدید بیشتری ایجاد کنند و سازمان‌های فضایی مثل ناسا برای افزایش احتمال شناسایی آن‌ها و مقابله با آن‌هایی که می‌توانند خطرآفرین شوند به اقدامات «دفاع سیاره‌ای» دست می‌زنند.
ناسا وظیفه داشته است ۹۰ درصد سیارک‌های نزدیک به زمین را که دارای پهنای ۱۴۰ متر یا بیشترند شناسایی کنند. این چنین سیارک‌هایی خیلی از سیارک‌های شبیه سیارک ۲۰۲۰ اس. دبلیو خطرناک‌ترند، زیرا به علت بزرگ‌تر بودن می‌توانند از جو بگذرند و با برخورد به زمین مشکلاتی پدید آورند.
البته بزرگ‌تر بودن چنین سیاره‌هایی باعث می‌شود آسان‌تر بتوان آن‌ها را شناسایی کرد. سیارک‌های کوچک‌تر مثل ۲۰۲۰اس. دبلیو خیلی بیشترند و به علت اندازه کوچک و روشنایی کمی که دارند تا وقتی که به زمین نزدیک نشده باشند شناسایی آن‌ها دشوار است.
چاداس می‌گوید: «قابلیت‌هایی شناسایی سیارک‌ها در ناسا همچنان در حال افزایش است و اکنون می‌توان انتظار داشت که بتوان سیارک‌های این اندازه‌ای را چند روز قبل از نزدیک شدن به سیاره ما شناسایی کرد.»
این جرم آسمانی را دست‌اندرکاران طرحی در آریزونا با تأمین مالی ناسا در تاریخ ۱۸ سپتامبر کشف کردند و پس از رصد‌های بیشتر و ردگیری مسیر آن هر گونه امکان برخورد آن با زمین را رد کردند. اما این سیارک طبق برآورد‌های آن‌ها، روز پنج‌شنبه و حول و حوش ظهر به وقت بریتانیا با نزدیک‌ترین فاصله‌اش از کنار زمین عبور کرد.
سپس از زمین دور شد تا به سفرش در منظومه شمسی ادامه دهد. این سیارک تا سال ۲۰۴۱ به نزدیکی زمین بازنخواهد گشت و در آن هنگام با فاصله دورتری از کنار زمین می‌گذرد.
به گفته سازمان فضایی ناسا پهنای این سیارک حدود پنج تا ده متر است یعنی تقریباً هم‌اندازه «اتوبوس‌های کوچک مدارس» است. به گفته ناسا اندازه این جرم آسمانی را بر اساس روشنایی آن برآورد کرده‌اند.
برخورد این سیارک با زمین محتمل نبود و اگر محتمل بود با گذر از جو زمین به گویی آتشین و شهابی درخشان تبدیل می‌شد که گاهی از روی زمین قابل مشاهده است. با آن که مکرراً از خطر چنین سیارک‌هایی برای جهان گفته‌اند مشاهده آن‌ها پدیده‌ای کاملاً عادی است و هرگز خطر زیادی برای ساکنان زمین ندارند.
پل چاداس رییس مرکز مطالعات اجرام نزدیک زمین (سنئوس) در آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا در کالیفرنیا می‌گوید: «سیارک‌های کوچکی مثل این سیارک خیلی زیادند و سالی چندین بار تعدادی از آن‌ها همین قدر به زمین نزدیک می‌شوند. در واقع سیارک‌هایی با این اندازه به طور متوسط سالی یک یا دو بار به جو زمین برخورد می‌کنند.»
کارشناسان بار‌ها گفته‌اند سیارک‌ها در کل می‌توانند تهدید بیشتری ایجاد کنند و سازمان‌های فضایی مثل ناسا برای افزایش احتمال شناسایی آن‌ها و مقابله با آن‌هایی که می‌توانند خطرآفرین شوند به اقدامات «دفاع سیاره‌ای» دست می‌زنند.
ناسا وظیفه داشته است ۹۰ درصد سیارک‌های نزدیک به زمین را که دارای پهنای ۱۴۰ متر یا بیشترند شناسایی کنند. این چنین سیارک‌هایی خیلی از سیارک‌های شبیه سیارک ۲۰۲۰ اس. دبلیو خطرناک‌ترند، زیرا به علت بزرگ‌تر بودن می‌توانند از جو بگذرند و با برخورد به زمین مشکلاتی پدید آورند.
البته بزرگ‌تر بودن چنین سیاره‌هایی باعث می‌شود آسان‌تر بتوان آن‌ها را شناسایی کرد. سیارک‌های کوچک‌تر مثل ۲۰۲۰اس. دبلیو خیلی بیشترند و به علت اندازه کوچک و روشنایی کمی که دارند تا وقتی که به زمین نزدیک نشده باشند شناسایی آن‌ها دشوار است.
چاداس می‌گوید: «قابلیت‌هایی شناسایی سیارک‌ها در ناسا همچنان در حال افزایش است و اکنون می‌توان انتظار داشت که بتوان سیارک‌های این اندازه‌ای را چند روز قبل از نزدیک شدن به سیاره ما شناسایی کرد.»
منبع: ایندیپندنت
۰
