دونده‌ای که آتش المپیک را در تهران روشن کرد

آخرین ماه فصل تابستان سال ١٣۵٣ است. برای اولین‌بار قرار است بازی‌های المپیک آسیایی (بعد از یک وقفه طولانی) در خاورمیانه برگزار شود، در تهران، با حضور ٣ هزار ورزشکار از ٢۵ کشور آسیایی.

همیشه شرق آسیا میزبان بود و برای اولین‌بار از غرب این قاره، ایران میزبان این دوره شده است. ساخت ورزشگاه آزادی هم با فناوری پیشرفته  از حدود سه سال قبل از این تاریخ آغاز شده و اکنون تکمیل است؛ ورزشگاهی با معیارهای مدرن زمان خود به مساحت ١٤١ هزار مترمربع در زمین‌های خرگوش‌دره در غرب تهران میزبان افتتاحیه است.

حمل مشعل در خیابان‌های تهران

مانند همه مسابقات المپیک، چه آن زمان چه امروز، مراسم افتتاحیه باید به بهترین وجه به اجرا درآید تا کشور میزبان شایستگی‌اش را به رخ بکشد، اما یک تیم انگلیسی‌ به سرپرستی «رابرت دووران» انگلیسی وظیفه آمادگی برای اجرای مراسم افتتاحیه را متقبل و بیش از ۳ هزار نفر را آموزش می‌دهد.

مهم‌ترین بخش این برنامه، حمل مشعل آن است که این کار به عهده «علی باغبان‌باشی»، اولین مدال‌آور دو سرعت ایران، سپرده می‌شود. باغبان‌باشی برای حمل مشعل و برای اینکه کار را به بهترین شکل انجام دهد تمرینات زیادی می‌کند.

یک روز قبل از آغاز مسابقات، مشعل المپیک در کاخ سعدآباد روشن و از آنجا توسط دوندگان ایرانی در خیابان‌های تهران حمل می‌شود تا به ورزشگاه آزادی می‌رسد.  شهردار وقت فانوس مخصوص نگهداری آتش مشعل را در آزادی روشن می‌کند تا از آن برای روشن کردن مشعل المپیک استفاده شود.

روز موعود می‌رسد و قهرمان دو ماراتن المپیک با مشعلی در دست، ٢١٣ پله را یکی‌یکی طی می‌کند و به آخرین پله که می‌رسد فانوس مسابقات را روشن‌ می‌کند و هفتمین دوره المپیک آسیایی برای اولین‌بار در تهران به طور رسمی آغاز می‌شود.

در این دوره ایران با کسب ۳۶ مدال طلا، ۲۸ نقره و ۱۷ مدال برنز پس از ژاپن در مکان دوم جدول رده‌بندی قرار می‌گیرد و چین سوم شد.

منبع: همشهری